Του Παναγιώτη Καπαρή
Eνα πουκάμισο γεμάτο, όχι αδειανό, γεμάτο πόνο και αναμνήσεις. Οι αιχμάλωτοι του 1974, στην Κερύνεια, στα Άδανα, στη Μερσίνα και στην Αμάσεια του Πόντου, βρήκαν τον τρόπο για να απασχολούν το μυαλό και να ελέγχουν την υπομονή τους, στα μπουντρούμια του Αττίλα.
Ενα ξεχασμένο λαϊκό μοιρολόι, ένα θρηνητικό ποίημα, ο «θρήνος της Παναγίας», το οποίο στάζει δάκρυ και πόνο, έφθασε στις μέρες μας, από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, χωρίς να ξέρει κανείς πόσοι αιώνες χρειάστηκαν για να καταστεί κλασικό λαϊκό αριστούργημα.