Του Παναγιώτη Καπαρή

Άλλα έλεγε και άλλα μαρτυρούσε το πρόσωπο τού ευγενέστατου υπουργού Μεταφορών Αλέξη Βαφεάδη, ενώπιον της Επιτροπής Μεταφορών της Βουλής. Έλεγε και ξαναέλεγε ότι δεν τοποθετούνται παγίδες στους οδηγούς, από τις κάμερες φωτοεπισήμανσης και παρέπεμπε στους ειδικούς και τους τεχνοκράτες. Άκουσε δεκάδες καταγγελίες ή καλύτερα δεκάδες αλήθειες από τους βουλευτές, συμμεριζόταν τις μαρτυρίες τους, αλλά έμεινε ώς εκεί. Ακόμη και για την τόλμη του να μιλήσει για τα εξωφρενικά πρόστιμα των 300 ευρώ, για το πέρασμα της γραμμής στα φώτα τροχαίας και της στροφής δεξιά, πήρε «κόκκινη κάρτα» δημοσίως, από τον εκπρόσωπο της Αστυνομίας.

Δρόμοι της ατυχίας

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά… Λα λα λα λα...». Οι διαχρονικοί στίχοι του μεγάλου Μάνου Λοΐζου θα μπορούσαν να πάνε γάντι με την ατέλειωτη περιπέτεια στους δρόμους στην είσοδο της Λευκωσίας. Πέρασαν από χίλιες μύριες αλλαγές, άλλαξαν ένα σωρό υπουργοί και τεχνοκράτες, και πάλι βρίσκονται στον «άσο», στον ίδιο παρονομαστή, για να ταλαιπωρούν τους οδηγούς. Λίγα χρόνια μετά την εισβολή, σε χρόνια φτώχιας και ανέχειας, ξεκίνησε η κατασκευή του πρώτου αυτοκινητόδρομου Λευκωσίας - Λεμεσού, του «δρόμου της ατυχίας» όπως έγραφε ένα τεράστιο πανό, διακωμωδώντας την τραγική ιστορία της «Ξέκτε» της ελληνικής εταιρείας η οποία «έφαγε» τα χρήματα και έφτιαξε μερικά μόνο χιλιόμετρα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ