ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η χαμένη ευκαιρία

Εννιά ώρες απόλυτης ελευθερίας για εργασίες βελτίωσης, επιδιόρθωσης ή δημιουργίας νέων υποδομών σε κεντρικούς δρόμους

Η Κύπρος βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε μία προσπάθεια μερικής επιστροφής στην καθημερινότητα, διανύοντας την πρώτη φάση χαλάρωσης των αυστηρών περιοριστικών μέτρων για την καταστολή της μετάδοσης του κορονοϊού. Οι πρώτες τέσσερις ημέρες στο οδικό δίκτυο αποτελούν μια κακή επανέναρξη της κανονικότητας, με εμφανή τα σημάδια της επιστροφής στην προηγούμενη προβληματική κατάσταση χωρίς να παρατηρηθεί καμία βελτίωση ή αλλαγή.

Από την 9η Μαρτίου οπότε και εντοπίστηκε ο πρώτος ασθενής με κορονοϊό στην Κύπρο οι μετακινήσεις άρχισαν να μειώνονται δραστικά. Τις πρώτες ημέρες λήφθηκε η απόφαση να παραμείνουν κλειστά όλα τα σχολεία, πανεπιστήμια, φροντιστήρια και λοιπές σχολές με αποτέλεσμα την τεράστια αποσυμφόρηση του οδικού δικτύου όλες τις ώρες της ημέρας. Ακολούθως τα μέτρα έγιναν σταδιακά πιο αυστηρά με αποκορύφωμα την καθολική απαγόρευση μετακίνησης για εννιά ώρες κάθε βράδι και τη μόνο μία κατ’ εξαίρεση μετακίνηση κατά τη διάρκεια της ημέρας για την τεράστια πλειοψηφία των πολιτών.

Οι δρόμοι άδειασαν. Εντελώς. Έκαναν την εμφάνιση τους εικόνες πρωτόγνωρες και συγκλονιστικές με μέρη που έσφυζαν από ζωή (και αυτοκίνητα) να είναι άδεια και έρημα. Την ίδια στιγμή οι πολίτες μη έχοντας άλλη επιλογή ξεκίνησαν να γεμίζουν τα πεζοδρόμια κάνοντας χρήση των περιορισμένων μετακινήσεων τους για μια βόλτα ή λίγη άσκηση. Η ευκαιρία ήταν πλέον εμφανής. Εννιά ώρες απόλυτης ελευθερίας για εργασίες βελτίωσης, επιδιόρθωσης ή δημιουργίας νέων υποδομών σε κεντρικούς δρόμους των πόλεων και στον αυτοκινητόδρομο και ολόκληρη η ημέρα για εργασίες σε κατοικημένες περιοχές χωρίς καμία ενόχληση και ταλαιπωρία των κατοίκων.

Η ευκαιρία όμως χάθηκε. Οι μέρες των περιορισμών φαίνονται, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ότι φτάνουν στο τέλος τους. Το επόμενο δεκαήμερο αναμένεται το οδικό δίκτυο να επιφορτιστεί σταδιακά με ακόμα περισσότερα οχήματα λόγω της επερχόμενης επιστροφής των μαθητών στα σχολεία και της πλήρους απελευθέρωσης των μετακινήσεων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν παρατηρήθηκε καμία απολύτως αλλαγή ή βελτίωση στην εικόνα των πόλεων της Κύπρου. Τα πεζοδρόμια (όπου υπάρχουν) παρέμειναν παρατημένα και διαλυμένα στο έλεος της φύσης. Εκ του αποτελέσματος και της εικόνας που παρατηρείται τα συνεργεία καθαριότητας των Δήμων φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν καθόλου. Η ευκαιρία για την συντήρηση και επιδιόρθωση των προβληματικών υποδομών χάθηκε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, αφού ουδείς ασχολήθηκε να ξεκινήσει τη διαδικασία για ένα γρήγορο πλάνο δράσης που θα μπορούσε να εκπονηθεί κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Δεν ασχολήθηκε κανείς αφού για την πιο απλή εργασία, όπως την αλλαγή μερικών πλακών σε ένα πεζοδρόμιο ή τη δημιουργία ράμπας για τους ανθρώπους με αναπηρίες, πρέπει να ληφθεί απόφαση και έγκριση από 2-3 αρμόδιους και να εμπλακούν 3-4 τμήματα Δήμων και κράτους που θα προβάλουν από 4-5 προσχήματα για να μη γίνει η δουλειά σωστά και έγκαιρα.

Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία. Το δημόσιο και οι Δήμοι παρέλυσαν και μπήκαν σε μια άτυπη καραντίνα και στάση αναμονής, αφήνοντας τους πολίτες να διαβάζουν εκθαμβωμένοι στο διαδίκτυο άρθρα για τις ενέργειες Δήμων και κρατών ανά το παγκόσμιο που έκαναν αγώνα δρόμου για να αλλάξουν τις πόλεις και το οδικό δίκτυο τους για να εξυπηρετήσουν τις νέες ανάγκες των πολιτών. Τα παραδείγματα πολλά και εντυπωσιακά. Δημιουργήθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα νέων ποδηλατοδρόμων σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Ξεκίνησαν και συνεχίζονται έργα διαπλάτυνσης των πεζοδρομίων για την εξυπηρέτηση των αναγκών διατήρησης των απαιτούμενων αποστάσεων ανάμεσα στους πολίτες κατά τις μετακινήσεις τους και την αναμονή έξω από τα καταστήματα σε εμπορικούς δρόμους. Άλλαξαν οι διαγραμμίσεις του οδικού δικτύου για να δοθεί περισσότερος χώρος και προτεραιότητα σε πεζούς και ποδήλατα. Μειώθηκαν τα όρια ταχύτητας εντός πόλεων και κατοικημένων περιοχών. Η τροχονομία και η αστυνομία συνέχισαν την δική τους μάχη για την διευκόλυνση των μετακινήσεων των πεζών και των ανθρώπων με αναπηρίες. Αυτά και πόσα άλλα πιο απλά που δεν θα βγουν ποτέ στις ειδήσεις αφού για τις περισσότερες χώρες θεωρούνται αυτονόητα και έγιναν χωρίς κανένα προγραμματισμό ή εγκρίσεις και αποφάσεις «επιτροπών».

Τα δεδομένα δυστυχώς είναι απογοητευτικά. Οι πολίτες και κάτοικοι αυτού του τόπου επιστρέφουν στην καθημερινότητα μετά από ένα ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό διάστημα περιορισμών. Επιστρέφουν με τον φόβο της μετάδοσης του κορονοϊού να στοιχειώνει τις κινήσεις και τις πράξεις τους όσο βρίσκονται εκτεθειμένοι σε δημόσιους και επαγγελματικούς χώρους. Δυστυχώς επιστρέφουν και βλέπουν ότι για δύο σχεδόν μήνες δεν δούλεψε τίποτε για να προετοιμάσει τις πόλεις, τις γειτονιές και το οδικό δίκτυο να εξυπηρετούν τα νέα δεδομένα και ανάγκες που θα παραμείνουν στις ζωές όλων μέχρι το πέρας της πανδημίας. Δεν έγινε τίποτε για να διευκολυνθεί η διακίνηση των πολιτών στα πεζοδρόμια και για να μην εκτίθενται σε κίνδυνο. Το αντίθετο μάλιστα. Δυστυχώς η ανοχή και η αποδοχή της προβληματικής αυτής κατάστασης από τους πολίτες, επιτρέπουν και επιδεινώνουν την αδιαφορία και τη χαλάρωση από Δήμων και κράτους, αφού δεν υπάρχει καμία συνέπεια ή αντίκτυπος στις ατζέντες τους. Η μάχη πρέπει να επανεκκινήσει και να είναι δριμύτερη για να έρθουν καλύτερες ημέρες.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X