ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ήρθε η ώρα να σταματήσει η ανοχή

Η μείωση της ταχύτητας στο οδικό δίκτυο είναι το δεύτερο από τα πέντε μέτρα που συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν πρόσφατα από τους αρμόδιους φορείς για την οδική ασφάλεια σε συνεργασία με Αυστραλούς ειδικούς. Ένα μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα, χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες και χωρίς κανένα απολύτως οικονομικό κόστος.

Η ανοχή που επιδεικνύει η Αστυνομία στην παραβίαση των ορίων ταχύτητας σε όλους τους δρόμους του οδικού δικτύου στην Κύπρο είναι ένα τεράστιο προβληματικό κεφάλαιο στην προσπάθεια για μείωση των σοβαρών και θανατηφόρων συγκρούσεων. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα σοβαρά και θανατηφόρα τροχαία συμβαίνουν στους δρόμους των πόλεων και στο οδικό δίκτυο ανάμεσα σε χωριά και κοινότητες, η ανοχή στην υπέρβαση των ορίων επιβάλλεται να μειωθεί και άμεσα και δραστικά. Δηλαδή να εξαλειφθεί.

Η Αστυνομία, ακολουθώντας μια πεπαλαιωμένη και ξεπερασμένη πρακτική, ανέχεται υπέρβαση του ορίου κατά τουλάχιστον 20χλμ σε κάθε δρόμο, πριν προβεί σε καταγγελία. Αυτά τα 20χλμ είναι πολλά. Στις κατοικημένες περιοχές και στους δευτερεύοντες δρόμους είναι πάρα πολλά. Για την ακρίβεια είναι 40% πιο πολλά από τα 50χλμ που είναι το όριο ταχύτητας στις γειτονιές των πόλεων. Εκεί που κυκλοφορούν πεζοί, τρέχουν παιδάκια, μετακινούνται συνάνθρωποί μας με αναπηρικά καροτσάκια και βολτάρουν γονείς με τα μωράκια τους. Τα 70χλμ δεν μπορεί να είναι αποδεκτή ταχύτητα σε κανένα δρόμο κατοικημένης περιοχής, αφού τα επιπλέον 20χλμ προσθέτουν 17 ολόκληρα μέτρα στην απόσταση ακινητοποίησης του αυτοκινήτου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και φρεναρίσματος. 17 μέτρα. Μια τέτοια απόσταση είναι μοιραία στις περιπτώσεις που η σύγκρουση είναι με πεζό, ποδηλάτη ή μοτοσικλετιστή.

Στους δευτερεύοντες δρόμους τα όρια είναι 65 και 80χλμ. Εκεί η αστυνομία καταγγέλλει ταχύτητες κοντά στα 85 και 100χλμ αντίστοιχα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ανοχή είναι κατ’ αναλογία πιο μικρή, αλλά λόγω της αυξημένης ταχύτητας η απόσταση φρεναρίσματος είναι τεράστια. Αν ένα αυτοκίνητο κινείται με 85χλμ στους δρόμους ανάμεσα στις περιοχές των πόλεων, για να ακινητοποιηθεί πλήρως χρειάζεται 55 μέτρα. Η περαιτέρω ανάλυση επί του θέματος είναι πλέον περιττή.

Η ανοχή υπέρβασης των ορίων δημιουργεί μια κουλτούρα οδήγησης με αυξημένη ταχύτητα στους δρόμους της Κύπρου. Οι οδηγοί αγνοούν τα πραγματικά όρια των δρόμων που έχουν οριστεί μετά από μελέτη του δικτύου σε κάθε σημείο. Οδηγούν με βάση τα άτυπα όρια ταχύτητας που επικράτησαν λόγω της λανθασμένης πρακτικής που έχει επικρατήσει.

Η εξάλειψη της ανοχής της Αστυνομίας στην παραβίαση των ορίων ταχύτητας είναι μια εύκολη απόφαση και η εφαρμογή της μπορεί να ξεκινήσει από την επόμενη ημέρα. Δεν υπάρχει καμία πρακτική δυσκολία, παρά μόνο η διαχείριση της μουρμούρας για τα πολλά και μικρά πρόστιμα που θα προκύψουν τις πρώτες ημέρες, ίσως και εβδομάδες. Πολλά και μικρά πρόστιμα, αφού οι ποινές για παραβίαση του ορίου ταχύτητας μέχρι και το δολοφονικό επιπλέον 50%, είναι ουσιαστικά μηδαμινές και φυσικά καθόλου αποτρεπτικές. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα πρόστιμα και η ενόχληση που θα προκαλέσει η αλλαγή αυτή, είναι τα εργαλεία για να σταλούν τα μηνύματα για μείωση της ταχύτητας από τους οδηγούς σε όλο το δίκτυο.

Ποια είναι όμως η ανοχή που θα έπρεπε να επιδεικνύει η αστυνομία στα όρια ταχύτητας; Πόσο πρέπει να μειωθούν αυτά τα χαριστικά 20χλμ; Δεν υπάρχει κάποια μαγική απάντηση που θα κάνει την αλλαγή εύκολη και αποδεκτή. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να υπάρξει καμία προσπάθεια ή διαπραγμάτευση για συμφωνία κοινωνίας και Αστυνομίας όσον αφορά το εύρος της ανοχής. Η μόνη αποδεκτή ανοχή είναι το περιθώριο λάθους που δηλώνει ο κατασκευαστής των ανιχνευτών (ραντάρ) ταχύτητας. Οι οδηγοί πρέπει να λειτουργούν έχοντας υπόψη ότι η οποιαδήποτε υπέρβαση θα επιφέρει καταγγελία και πρόστιμο. Και αν οι έλεγχοι επικεντρωθούν σε κεντρικά σημεία κατοικημένων περιοχών με μεγάλη ροή πεζών και άλλων ευάλωτων χρηστών του δικτύου και όχι σε δρόμους χαμηλού κινδύνου απλά για τη συλλογή προστίμων, θα είναι ιδιαίτερα εύκολη και η εξήγηση στον κάθε οδηγό των λόγων που η όποια υπέρβαση του ορίου ταχύτητας δεν είναι αποδεκτή.

Και κάτι άλλο. Σε κάθε ένα από τους δεκάδες χιλιάδες τροχονομικούς ελέγχους που γίνονται κατά τη διάρκεια της κάθε χρονιάς, πρέπει να γίνεται και ένα αλκοτέστ. Έτσι, σε συνδυασμό με τους ελέγχους για ζώνες, παιδικά καθίσματα και κράνη, η επίθεση στην κακή νοοτροπία γίνεται πολυμέτωπη χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X