Το 2019 έφυγε μετά από ένα ιδιαίτερα δύσκολο Δεκέμβριο. Τα απανωτά θανατηφόρα τροχαία τον τελευταίο μήνα βύθισαν πολλές οικογένειες στο πένθος και δεν τους επέτρεψαν να ζήσουν τις γιορτές που περίμεναν και ονειρεύονταν. Κάθε Χριστούγεννα πλέον για αυτές τις οικογένειες θα είναι το ίδιο μαύρα.
Η νέα χρονιά θα είναι εξίσου δύσκολη. Δεν διαφαίνεται σημαντική βελτίωση στις συνθήκες που αντιμετωπίζουν όλοι οι πολίτες στους δρόμους της Κύπρου. Η ψήφιση των αυστηρότερων ποινών για τα τροχαία αδικήματα θα γίνει κάποια στιγμή μέσα στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, αλλά οι φημολογούμενες παρεμβάσεις των βουλευτών στις προτεινόμενες ποινές θα αποδυναμώσουν την αναμενόμενη επίδραση που θα έχουν στη μείωση των σοβαρών και θανατηφόρων ατυχημάτων. Το 2020 αναμένεται και η εγκατάσταση των πρώτων καμερών στους δρόμους σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού. Στις 20 Ιανουαρίου λήγει και η τρίτη(!) παράταση για την υποβολή των προσφορών και είναι άξιο απορίας πως εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί η διαδικασία και να ξεκινήσει η εγκατάσταση τους υπολειπόμενους έντεκα μήνες. Όσον αφορά τις πρακτικές και τα μέτρα της Αστυνομίας, η στάση της το 2019 δεν αφήνει ελπίδες για οποιαδήποτε αλλαγή κατά τη διάρκεια της νέας χρονιάς.
Διαβάζοντας τα πιο πάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι οι ελπίδες για μείωση των ατυχημάτων, ειδικά των σοβαρών και θανατηφόρων, εναποτίθενται στους πολίτες. Στους χρήστες του οδικού δικτύου που βρίσκονται καθημερινά σε κίνδυνο. Έτσι, ακολουθώντας τις παραδόσεις άλλων λαών, ας θέσει ο κάθε Κύπριος τους δικούς του στόχους για το 2020. Τα δικά του resolutions για την ασφάλεια στους δρόμους.
Πρώτος στόχος πρέπει να είναι η χρήση ζώνης ασφαλείας και κράνους. Σε κάθε μετακίνηση με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα και για όλους τους επιβαίνοντες. Για τα παιδιά επιβάλλεται η χρήση των κατάλληλων παιδικών καθισμάτων στα αυτοκίνητα, όχι ως διακοσμητικό στοιχείο με τις ζώνες και τα κουμπώματα ανοικτά, αλλά ως ένα τρόπο που θα κρατήσει σώο το κάθε παιδί σε περίπτωση ατυχήματος. Η ζώνη και το κράνος σώζουν ζωές εδώ και δεκαετίες. Τα παιδικά καθίσματα είναι ο μόνος τρόπος να μην τραυματιστούν σοβαρά και να σωθούν οι ζωές των παιδιών.
Δεύτερος στόχος να είναι η μείωση της ταχύτητας από οδηγούς και μοτοσικλετιστές. Όσο δύσκολο και αν είναι, ο κάθε οδηγός πρέπει να βγάλει από το μυαλό του τα φανταστικά αυξημένα όρια που έχουν καρφωθεί στο μυαλό του από τη διαχρονική ανοχή της αστυνομίας, και να ξεκινήσει να οδηγεί μέσα στα πραγματικά όρια του κάθε δρόμου. Ειδικά στις κατοικημένες περιοχές και γύρω από σχολεία, εκκλησίες, πανεπιστήμια και νοσοκομεία η ταχύτητα πρέπει να είναι μειωμένη στο ελάχιστο για να γίνει επιτέλους εφικτή η μείωση των ατυχημάτων.
Τρίτος στόχος, ο οποίος και πάλι αφορά όλους οδηγούς-χρήστες του οδικού δικτύου, πρέπει να είναι η αποφυγή της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ. Για την οδήγηση υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών δε χρειάζεται καμία έκκληση ή ανάλυση. Είναι αστείο να περιμένει οποιοδήποτε από χρήστες ναρκωτικών που επιλέγουν να οδηγήσουν παράλληλα, να ακούσουν τις εκκλήσεις ή να συνετιστούν διαβάζοντας ένα άρθρο. Για αυτές τις περιπτώσεις ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η στοχευμένη αστυνόμευση και τιμωρία. Η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ όμως είναι εφικτό να μειωθεί από τους ίδιους τους πολίτες. Οι επιλογές αντί της οδήγησης είναι πολλές για όσους θέλουν να πιουν και να γυρίσουν το σπίτι με ασφάλεια. Πλέον με δυο τρία αγγίγματα στην οθόνη του κινητού μπορεί κάποιος να καλέσει ταξί. Αλλά αν και αυτό είναι δύσκολο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποιος από την παρέα θα αντέξει ένα βράδυ να μην καταναλώσει αλκοόλ και να οδηγήσει για τους υπόλοιπους.
Τέταρτος στόχος, δύσκολος αλλά και πάλι εφικτός με τη συμμετοχή όλων. Μείωση της παράνομης στάθμευσης. Ιδιαίτερα αυτής που περιλαμβάνει και παράνομη στροφή δεξιά ή οδήγηση στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Τα πολλά τροχαία με πεζούς το 2019 δεν έφεραν καμία ιδιαίτερη αλλαγή στη συμπεριφορά των οδηγών. Τα πεζοδρόμια συνεχίζουν να καταπατούνται, ενώ η στάθμευση στους δρόμους είναι συνήθεια που δεν κόβεται με τιποτε. Μια μικρή ελπίδα υπάρχει στη συνεχή και έντονη αντίδραση της κοινωνίας με δημοσιεύσεις φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τηλεφωνικές καταγγελίες στην αστυνομία που ανταποκρίνεται όταν και όπου μπορεί. Η αντίδραση φαίνεται να αυξάνεται συνεχώς και είναι ασφαλές να θεωρηθεί ότι της ανήκει μεγάλο μέρος της επιτυχίας της μείωσης στάθμευσης σε θέσεις ΑΜεΑ.
Πέμπτος και τελευταίος στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση της συμπεριφοράς όλων στους δρόμους. Ο σεβασμός των υπολοίπων χρηστών του δικτύου και η αμυντική οδήγηση με υπομονή και συγκέντρωση, όχι μόνο θα φέρει αποτελέσματα αλλά θα δώσει και μαθήματα στα παιδιά και στους μελλοντικούς οδηγούς. Γιατί στόχος δεν είναι μόνο η πρόσκαιρη βελτίωση και αντιμετώπιση του προβλήματος τώρα που είναι πιο έντονο, αλλά και η παντελής εξάλειψη του στο μέλλον. Ας σκεφτεί ο καθένας τι οδηγό μεγαλώνει στο πίσω κάθισμα κάθε φορά που οδηγεί με τα παιδιά ή τα εγγόνια στο αυτοκίνητο. Το 2019 ήταν δύσκολο. Δεν χαρίστηκε σε πολλούς συνανθρώπους μας και δεν έκανε διακρίσεις στα θύματα. Ας αλλάξουμε.
