ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα*

Εβδομάδα επιστροφής σε ρυθμούς κανονικότητας όσον αφορά την τροχαία κίνηση και τον κακό χαμό στους δρόμους μας, αυτή που διανύουμε. Βυθιζόμαστε ξανά στην εννιάμηνη ρουτίνα μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς τον Μάιο.

Η επιστροφή αυτή σημαίνει ατελείωτες ώρες και χιλιόμετρα για παιδιά 6-18 χρόνων στα αυτοκίνητα με γονείς, γονείς γονιών, γονείς φίλων. Ανάμεσα στα χιλιάδες τροχαία που θα συμβούν αναπόφευκτα τους επόμενους 9 μήνες στους δρόμους των πόλεων μας, θα υπάρχουν και αυτά στα οποία επιβάτες θα είναι παιδιά. Μαθητές που θα πηγαίνουν από και προς τα σχολεία ή θα μεταφέρονται από το ένα φροντιστήριο στο άλλο τα απογεύματα.

Εξήντα ένα χρόνια μετά την εγγραφή της πατέντας για τη ζώνη ασφαλείας στα αυτοκίνητα στις ΗΠΑ, παλεύουμε με νύχια και με δόντια να πείσουμε οδηγούς και επιβάτες να τη χρησιμοποιούν και γονείς να φροντίζουν για την ασφάλεια των παιδιών τους κάθε φορά που μπαίνουν στο αυτοκίνητο.

Η επιπολαιότητα στους δρόμους και το γενικό αίσθημα ατιμωρησίας και ανομίας που επικρατεί, σε συνδυασμό με τους τρελούς ρυθμούς ζωής της εποχής, έχουν σοβαρό αντίκτυπο και στη συμπεριφορά μας απέναντι στα παιδιά. Κάνουμε εκπτώσεις σε πολλά θέματα που αφορούν άμεσα την ποιότητα ζωής και το μέλλον τους. Ένα από αυτά είναι και η ασφάλεια τους στις μετακινήσεις, είτε με τα ιδιωτικά μας οχήματα είτε με δημόσια ή ιδιωτικά λεωφορεία.

Είναι απορίας άξιο γιατί ένας γονιός πρέπει να νιώσει το χέρι του νόμου να τον απειλεί για να αποφασίσει να βάλει το παιδάκι του σε παιδικό κάθισμα ή για να αφήσει το κινητό και το τσιγάρο ενώ οδηγεί. Αν εμείς οι ίδιοι δεν ανησυχούμε για την ασφάλεια των παιδιών μας, γιατί να το κάνει ένας δημόσιος λειτουργός; Εν μέρει φταίει και η απουσία σωστής ενημέρωσης και εκπαίδευσης των γονιών σε θέματα οδικής ασφάλειας. Εξαιρώντας συγκεκριμένες και πολύ περιορισμένες ιδιωτικές και εθελοντικές πρωτοβουλίες, δεν υπάρχει καμία οργανωμένη ενημέρωση από την αστυνομία ή τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για το θέμα. Οι γονείς δεν μπορούν να εκτιμήσουν πραγματικά τον κίνδυνο και δεν γνωρίζουν πως μπορούν να προλάβουν το κακό πριν συμβεί. Αγνοούν το γεγονός ότι ένα παιδάκι στο αυτοκίνητο χωρίς παιδικό κάθισμα θα εκτοξευθεί σε άγνωστη κατεύθυνση σε κλάσματα δευτερολέπτου ακόμα και με μία σύγκρουση με 50χλμ.

Συμβουλή στον κάθε γονιό είναι να ξοδέψει πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας και ρωτώντας για τα κατάλληλα παιδικά καθίσματα που πρέπει να επιλέξει σε κάθε ηλικιακό στάδιο μέχρι τα 12 περίπου χρόνια του παιδιού του. Και όταν το επιλέξει να ξοδέψει κι άλλο χρόνο για να διαβάσει προσεκτικά τις οδηγίες χρήσης. Η τεράστια πλειοψηφία των παιδικών καθισμάτων είναι είτε ακατάλληλα για το παιδί που τα χρησιμοποιεί λόγω βάρους ή ύψους, είτε δεν έχουν εγκατασταθεί σωστά στο αυτοκίνητο, είτε χρησιμοποιούνται πέραν της ημερομηνίας λήξης τους.

Για να βελτιωθεί το θέμα της ασφαλούς μεταφοράς παιδιών στα οχήματα απαιτούνται πολυάριθμες δράσεις. Η χάραξη ξεκάθαρης στρατηγικής για το θέμα από τα αρμόδια Υπουργεία, τις κρατικές υπηρεσίες και την αστυνομία επιβάλλεται. Η ενημέρωση μπορεί να ξεκινήσει άμεσα μέσω των σχολείων με μικρά σεμινάρια για τους γονείς, ενώ έλεγχοι επικεντρωμένοι στην ασφαλή και σωστή μεταφορά των παιδιών πρέπει να γίνονται με συχνά επαναλαμβανόμενες εκστρατείες από την, έμπειρη σε αυτές, αστυνομία. Επιβάλλεται επίσης ο νέος νόμος για τα παιδικά καθίσματα στα λεωφορεία να εφαρμοστεί ως έχει ή αφού τροποποιηθεί, προτού έρθουμε αντιμέτωποι με τροχαίες τραγωδίες με θύματα μικρά παιδιά.

Οφείλουμε πρώτα ως γονείς, ως νέοι άνθρωποι, με την τεχνολογία στα δάκτυλα των χεριών μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το δικό μας χέρι για τα παιδιά μας. Είναι αδιανόητο να αγνοούμε επιδεικτικά ένα κίνδυνο που απειλεί καθημερινά και μπορεί να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή την οικογένεια μας. Γιατί (μόνο) αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.

* «Έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»
Λευτέρης Παπαδόπουλος

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X