ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η Συρία δίπλα μας

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

bp@kathimerini.gr

Αν πιστέψουμε τους Ρώσους, η στρατιωτική, διπλωματική και πολιτική παρουσία των οποίων μετατρέπει τη μεγάλη χώρα τους σε κράτος-εγγυητή του καθεστώτος Ασαντ, δεν υπάρχουν τα παιδάκια και όσοι άλλοι επλήγησαν από τα χημικά. Επειδή όμως υπάρχουν, μέχρι και την τελευταία στιγμή, οι επιτελείς του προέδρου Πούτιν επιδίωξαν να πείσουν ότι τα χημικά δεν τα έριξε το καθεστώς της Δαμασκού. Δεν έπεισαν, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθούν οι επιχειρήσεις των ηνωμένων επιτελείων ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας εναντίον τριών στόχων συνδεδεμένων με την παρασκευή και αποθήκευση χημικών όπλων. Το γνωρίζαμε όταν, αργά το βράδυ της Πέμπτης, ο πρόεδρος Μακρόν ενημέρωσε ότι διέθετε πλέον τις αποδείξεις ότι τα χημικά τα έριξαν οι κυβερνητικές δυνάμεις της διαλυμένης Συρίας.

Ο πραγματικός στόχος και η ουσιαστική πρόοδος που επιτελέστηκε με τις συνδυασμένες επιθέσεις των τριών κρατών του ΝΑΤΟ, που έχουν τις επιχειρησιακές ικανότητες να τις πραγματοποιήσουν, ήταν να αποτρέψουν τον Ασαντ να χρησιμοποιήσει ξανά χημικά. Το μήνυμα ήταν σαφές, γι’ αυτό και η ισχύς του ήταν διπλάσια ανάλογου χτυπήματος πριν από έναν χρόνο, και λογικά το καθεστώς της Δαμασκού δεν μπορεί να το αγνοήσει. Καθόλου τυχαία, στην Αγκυρα έσπευσαν, δεν είχαν καλά καλά επιστρέψει στο Ακρωτήρι τα Τορνέιντο των Βρετανών, να συγχαρούν, χωρίς επιφυλάξεις, τους συμμάχους.

Η Αθήνα, τις ώρες αυτές, προτίμησε την αφωνία. Αν δεν το είχε αποκαλύψει ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα γνωρίζαμε ότι στο πλαίσιο της έκτακτης συνεδρίασης των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα συναίνεσε στην πρακτική αναγκαιότητα των βομβαρδισμών. Ευτυχώς!

Επικρατεί στη χώρα μας –και δεν είναι η πρώτη φορά– απαράδεκτη παραπληροφόρηση για όσα έχουν συμβεί και (δυστυχώς) συμβαίνουν στη Συρία. Θα έπρεπε να θυμόμαστε ότι πρόκειται για ένα από τα μόνα δύο κράτη που η εξουσία πέρασε με κληρονομικό τρόπο. Μάλιστα, όταν πέθανε ο πατήρ δικτάτορας Χαφέζ Ασαντ (το 2000) χρειάστηκε να αναθεωρήσει η Βουλή το σύνταγμα, που έθετε όριο ηλικίας τα 40 έτη, ώστε να «κερδίσει», αν και δεν εμφανίστηκε κανένας «αντίπαλος», την προεδρία ο Μπασάρ, επειδή ο προαλειφόμενος αδελφός του Μπάσελ είχε σκοτωθεί το 1994 σε αυτοκινητιστικό.

Διαβάστε την εξαιρετική αφήγηση της Αμερικανίδας δημοσιογράφου Τζανίν Ντι Τζιοβάνι (New York Times, Newsweek) στο βιβλίο της «Το πρωί που ήρθαν να μας πάρουν» (εκδόσεις Δώμα), τις ανθρώπινες και πολύ ρεαλιστικές ιστορίες από τον πόλεμο στη Συρία στη διάρκεια του 2012. Μας βοηθά να κατανοήσουμε τις τραγικές διαστάσεις ενός πολέμου που συνεχίζει να μαίνεται δίπλα μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X