Εξελίξεις που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουμε στο πολιτικό προσκήνιο της Κύπρου και στα περίχωρα του νησιού λίγο μετά το τέλος του αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος στην Τουρκία. Στην Λευκωσία «κλειδώνουν» οι υποψηφιότητες για τις προεδρικές εκλογές και σε λίγο χρονικό διάστημα ξεκινά η προεκλογική κούρσα η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον. Την ίδια στιγμή, στο Κυπριακό και κυρίως στην ΑΟΖ έχουμε σημαντικές εξελίξεις.
Θυμάμαι ότι πριν από περίπου δυο χρόνια, σε αυτή την στήλη έγραφα ότι είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για το περίφημο «μομέντουμ», το οποίο θα μας οδηγούσε αυτομάτως στην λύση μαζί με την ανάδειξη του Μουσταφά Ακιντζί στην εξουσία. Τότε πολλοί φίλοι έσπευσαν να με ψέξουν υποστηρίζοντας ότι δεν ήμουν ένθερμος υποστηρικτής της ομοσπονδιακής λύσης. Την ίδια περίοδο, κάποιοι άλλοι φίλοι εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι επέλεξα να προβάλλω στον αναγνώστη τις θέσεις της τουρκικής πλευράς δίχως «παρεμβολές» και παραφράσεις. Και σε αυτή την περίπτωση ο «μπούσουλας» μου ήταν η ορθή μετάδοση της πολιτικής γραμμής της «άλλης» πλευράς, δίχως αυτό να με εμποδίζει να έχω προσκολλημένη την προσοχή και τις «ευχές» μου στην επανένωση και στην άμεση αποστρατικοποίηση του νησιού.
Σήμερα, δυστυχώς, οι εξελίξεις με δικαιώνουν περί του περίφημου μομέντουμ που θα έφερνε η εκλογή Ακιντζί. Η τουρκική πλευρά εννοεί αυτά που υπογραμμίζει και επισημαίνει εδώ και καιρό, ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά εξακολουθεί να επιλέγει με επιμονή την υποβάθμιση της σημασίας των εν λόγω μηνυμάτων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σήμερα, με δική της επιλογή, ανεβαίνουν οι τόνοι στο Κυπριακό με αφορμή τις εξελίξεις στην ΑΟΖ. Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα μεγάλο «ψέμα», μια ανακρίβεια, που χρεώνεται τόσο το Προεδρικό, όσο και οι «ένθερμοι» υποστηρικτές της λύσης.
Κάποιοι κύκλοι λοιπόν, στην Λευκωσία προβάλλουν την εξής άποψη: «Ο Μουσταφά Ακιντζί άλλαξε και γι’ αυτό οι συνομιλίες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Αρχικά ο κ. Ακιντζί μας έδινε την εντύπωση ότι ήταν προσκολλημένος στον στόχο της ομοσπονδιακής λύσης. Όμως, σήμερα, ο τ/κ ηγέτης άλλαξε ρότα και ευθυγραμμίστηκε με την πάγια στρατηγική της Άγκυρας». Πρόκειται για ένα μεγάλο «ψέμα», το οποίο γνωρίζουν και κατανοούν πολύ καλά όσοι παρακολουθούν τις κινήσεις της τ/κ πλευράς και της Άγκυρας στο Κυπριακό. Η συνέντευξη του κ. Ακιντζί στον τουρκικό φιλοκυβερνητικό τύπο λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά την εκλογή του στο αξίωμα του ηγέτη της τ/κ κοινότητας μιλά από μόνη της. Σε αυτή του την τοποθέτηση ο κ. Ακιντζί τάσσεται υπέρ της διατήρησης του συστήματος των εγγυήσεων και αφήνει να εννοηθεί ‘ότι είναι επιθυμητή η σύσταση ενός ομοσπονδιακού μοντέλου που θα βασίζεται στην συνεργασία της ε/κ διοίκησης (Κυπριακής Δημοκρατίας) με την «ΤΔΒΚ» η οποία θα μετεξελιχθεί σε ιδρυτικό κράτος της ομοσπονδίας. Παρόμοιες δηλώσεις ήρθαν και στην συνέχεια από τον κ. Ακιντζί, τις οποίες κάποια μέσα επέλεξαν να παραγνωρίσουν, να υποβαθμίσουν, ή ακόμη και να παραφράσουν. Στην ιστορική συνέχεια της πολιτικής γραμμής και στρατηγικής της τ/κ πλευράς από την περίοδο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ μέχρι σήμερα αναφερόμαστε αναλυτικά στην πρόσφατη μελέτη μας «Liberal Federalizm (Φιλελεύθερος Φεντεραλισμός)» και για αυτό τον λόγο δεν θα επεκταθούμε επί του συγκεκριμένου «ψέματος». Σε αυτό το σημείο απλώς υπογραμμίζουμε ότι το συγκεκριμένο «ψέμα» χρησιμοποιείται σήμερα από την άρχουσα τάξη του τόπου ως ένα εργαλείο συγκάλυψης των μεγάλων κενών και λαθών στο Κυπριακό. Ως ένα βαθμό θεωρούμε ως πηγή αυτών των λαθών την απουσία έμπειρων Τουρκολόγων από το Προεδρικό και την διαπραγματευτική ομάδα, καθώς και από όλες τις κρίσιμες υπηρεσίες του κράτους.
Πέρα από την κατάδειξη του ενός «ψέματος» που κυκλοφορεί στην Λευκωσία την εν λόγω περίοδο, ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στην μία πραγματικότητα, σε 1 αλήθεια, που θα μας απασχολήσει κατά την επόμενη περίοδο. Όπως υπογραμμίζει ο μάστρος Παράσχος, οι εξελίξεις, η ένταση, οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις στο ζήτημα της ΑΟΖ έχουν έρθει για να μείνουν στο προσκήνιο του Κυπριακού. Χρειαζόμαστε «ψύχραιμες» αναλύσεις, δίχως κινδυνολογία. Ο μάστρος Παράσχος μας υπενθυμίζει επίσης ότι παρά τις εξάρσεις του, ο Πρόεδρος της Τουρκίας είναι ένας έμπειρος πολιτικός που μελετά με προσοχή τις ισορροπίες στην περιοχή και τα συμφέροντα της χώρας του. Σε αυτό το σημείο προκύπτει ένα σημαντικό εγχείρημα για όλες τις χώρες της περιοχής: Θα καταφέρουν να παίξουν με ψυχραιμία το παιχνίδι του ιμπεριαλισμού στο ζήτημα του φυσικού αερίου ή θα βυθιστούν σε ένα κλίμα αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού που σταδιακά θα επισκιάσει τα πιθανά κέρδη από την ΑΟΖ; Ομολογουμένως τα πρώτα δείγματα γραφής της Λευκωσίας σε αυτό το πεδίο δεν είναι ενθαρρυντικά.
