Οι ελπίδες των Κυπρίων

Κύπρος, γη τραγωδιών και της «αιώνιας» ελπίδας. Έτος 2015 (από τα μέσα του έτους), έτος ελπίδας. Η ανάδειξη του Μουσταφά Ακιντζί αναπτέρωσε το ηθικό του στρατοπέδου του «ναι». Ύστερα από πολλά χρόνια, οι υποστηρικτές της ομοσπονδιακής λύσης ύψωσαν το ανάστημα τους με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Με την υποστήριξη και τις κατευθυντήριες γραμμές των ξένων κέντρων λήψης αποφάσεων, στην Λευκωσία εκείνη την περίοδο ακουγόταν το σλόγκαν-τροπάριο «ο Μουσταφά θα υψώσει το ανάστημα του στην Άγκυρα και θα φέρει την λύση».

Περίπου 20 μήνες μετά από το άκουσμα του προαναφερόμενου σλόγκαν, στην Λευκωσία η συνολική εικόνα άλλαξε. Ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων και το ντόπιο στρατόπεδο του «ναι» αντιλήφθηκαν με πικρία ότι η αντιπαράθεση του κ. Ακιντζί με την Άγκυρα δεν ήταν δεδομένη. Σε πολλά ζητήματα οι θέσεις των δυο πλευρών γειτνιάζουν. «Η ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και της μητέρας πατρίδας», λέει η Άγκυρα, «οπωσδήποτε παραμονή των εγγυήσεων» λέει ο Ακιντζί. Οι πρόσφατες συναντήσεις της Γενεύης έρχονται να ρίξουν φως σε αυτή την πραγματικότητα, γεγονός που μεγεθύνει την απόγνωση της φιλελεύθερης, φιλοδυτικής παράταξης του τόπου.

Στην νέα περίοδο, στην Λευκωσία ακούγεται μια νέα τοποθέτηση-ευχή. «Ας αναμείνουμε το τουρκικό δημοψήφισμα και στην συνέχεια ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν ενδέχεται να πραγματοποιήσει ένα νέο άνοιγμα στο Κυπριακό». Πρόκειται για μια ευχή που μέχρι στιγμής παραμένει αιωρούμενη και η οποία κυρίως έρχεται από μερίδες της κοινωνίας που δεν παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις. Διότι αν συνέβαινε το αντίθετο η συνολική εικόνα ενδεχομένως να ήταν διαφορετική.

Σε αυτό το σημείο μοιραζόμαστε με τον αναγνώστη μια πληροφορία που μας έρχεται από ένα πρώην στέλεχος της τουρκικής αστυνομίας. Ύστερα από μια λαμπρή καριέρα, οι Υποθέσεις Εργκενεκόν-Βαριοπούλα υποχρέωσαν την πηγή μας σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Σήμερα, η κυβέρνηση χτυπά εκ νέου την πόρτα του και ζητά τις υπηρεσίες του. Ο ίδιος προβληματίζεται για το μέλλον της χώρας του και της ευρύτερης περιοχής.

«Θυμάσαι ότι στα χρόνια της στρατιωτικής χούντας του 1980, οι Γκρίζοι Λύκοι είχαν ένα περίφημο σλόγκαν; «Μπορεί εμείς να βρισκόμαστε στις φυλακές αλλά οι ιδέες μας βρίσκονται στην εξουσία», έλεγαν. Σήμερα αυτή η εικόνα άλλαξε. Οι ιδέες τους και οι άνθρωποι τους επιστρέφουν ταυτοχρόνως στην εξουσία, μετά από μια δεκαετία «ανοιγμάτων» στο Κουρδικό, στο Αρμένικο Ζήτημα, στο Κυπριακό κ.ο.κ.», αναφέρει η πηγή μας.

Η πηγή μας τονίζει ότι το τελευταίο διάστημα το νέο Προεδρικό Μέγαρο της Τουρκίας έχει έρθει σε συμφωνία με το Κίνημα των Γκρίζων Λύκων για την άμεση εργοδότηση σε διάφορα νευραλγικά σημεία του τουρκικού γραφειοκρατικού μηχανισμού ατόμων τα οποία εισήλθαν στην πολιτική μέσα από τις τάξεις του εθνικιστικού κινήματος. Κάποια από αυτά τα άτομα προορίζονται για την τουρκική διπλωματία και σε λίγο καιρό θα κληθούν να διαχειριστούν σημαντικούς φακέλους και υποθέσεις.

Εν ολίγοις, με βάση τις πληροφορίες που έχουμε, στην Άγκυρα οι εξελίξεις φαίνεται να μην κυλούν προς την κατεύθυνση την οποία θα επιθυμούσαν κάποιοι παράγοντες στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στην Λευκωσία. Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου τροποποίησε τα δεδομένα στο τουρκικό πολιτικό προσκήνιο. Αυτή η εξέλιξη επιφυλάσσει αντίκτυπο για το μέλλον της περιοχής μας και φυσικά για την ίδια την Κύπρο.

Εφόσον επιστρέφουν οι Γκρίζοι Λύκοι στα πόστα τους, θα πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι για το ενδεχόμενο της άμεσης λύσης στο Κυπριακό; Όχι. Μπορούμε να ελπίζουμε για λύση αν και εφόσον κατανοήσουμε ότι το Κυπριακό είναι ένα παλαιό ταγκό, περιόδου Πρώτου Ψυχρού Πολέμου, το οποίο χορεύεται από δυο παρτενέρ, Ελλάδα-ε/κ και Τουρκία-τ/κ. Δεν είναι δυνατόν να αφεθούμε στον ρυθμό αυτής της μελωδίας έχοντας αποκλειστικά επικεντρωμένη την προσοχή μας στους δικούς μας ρυθμούς και βηματισμούς. Πρέπει να κατανοήσουμε και την «άλλη πλευρά». Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα αυτού του ταγκό θα είναι οδυνηρό και για τις δυο πλευρές. Η τελική λύση, αν και εφόσον επιτευχθεί θα είναι επώδυνη. Λίγα τουρκικά στρατεύματα, επιστροφή Μόρφου, Βαρωσιών, ελληνοτουρκικός συνεταιρισμός στην Κύπρο. Το αποδεχόμαστε; Αν όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για πίστα χορού.