ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Δεν πάει άλλο

Την στιγμή που γραφόταν η παρούσα, σύντομη παρέμβαση η κυπριακή και η ξένη κοινή γνώμη είχε εστιασμένη την προσοχή της στο εναέριο αντικείμενο που έπληξε τα Κατεχόμενα κατά τις πρώτες ώρες της νέας εβδομάδας. Όλες οι τελευταίες εξελίξεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν ρωσικής προέλευσης πύραυλο, ο οποίος εκτοξεύτηκε από την Συρία για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ, η οποία έλαβε χώρα την νύχτα της Κυριακής και κατά τις πρώτες ώρες της Δευτέρας.

Λίγο πριν την νέα επιδρομή, ισραηλινός δορυφόρος εξασφάλισε μια σημαντική πληροφορία. Διαπίστωσε ότι η Ρωσία βρίσκεται ένα βήμα πριν την πλήρη ενεργοποίηση του συστήματος S300 στην Συρία, ως «απάντηση» στο Ισραήλ, το οποίο χρεώνεται την προηγούμενη κατάρριψη ενός ρωσικού αεροσκάφους στα παράλια αυτής της χώρας.

Ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα του αντικειμένου που έπεσε στα Κατεχόμενα και την ουσία των τελευταίων εξελίξεων στον άξονα Συρίας-Ισραήλ, οι πρώτες αντιδράσεις και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής, κυρίως η έλλειψη προετοιμασίας και η ανωριμότητα των εκπροσώπων των δυο κοινοτήτων μας οδηγούν σε άκρως προβληματικά ερωτήματα-συμπεράσματα.

Στις τελευταίες δηλώσεις και τοποθετήσεις των «ειδικών» και των αξιωματούχων διακρίνουμε δόσεις έκπληξης και αγωνίας απέναντι σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο που έρχεται να ταράξει τα «ήρεμα» νερά της Κύπρου. Φυσικά, την όλη εικόνα ολοκληρώνει η συνολική ανωριμότητα της κυπριακής κοινωνίας, η οποία ως συνήθως, με την «απάθεια» ενός νησιωτικού πολιτισμού, θεωρεί τον εαυτό της απομονωμένο από όλες τις εξελίξεις που τρέχουν στην περιοχή, ένα ήρεμο λιμάνι εμπορικών συνδιαλλαγών με μοναδικό πρόβλημα τα ελληνοτουρκικά (βλπ. Κυπριακό).

Και όμως τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά. Πως είναι δυνατόν η Κύπρος να μην είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα την στιγμή που από το Ιράν μέχρι τα παράλια της Συρίας η περιοχή φτάνει θα πρόθυρα μιας μεγάλης, ανοιχτής και αιματηρής αντιπαράθεσης; Έχει γίνει η κατάλληλη προετοιμασία για την εμπλοκή όλων των μηχανισμών της Ε.Ε. για την ενίσχυση της ασπίδας προστασίας του τελευταίου ευρωπαϊκού προπυργίου στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου; Είναι προετοιμασμένο το ντόπιο κατεστημένο ασφάλειας και άμυνας για την αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών, ενδεχομένως ακόμη πιο «επώδυνων», στο άμεσο μέλλον (ένα σοβαρό κράτος δεν «εφησυχάζει» ποτέ και ετοιμάζεται για τα πιο επικίνδυνα και «χειρότερα» σενάρια);

Πότε θα κατανοήσουμε ότι η διαχωριστική γραμμή σε έναν μικρό τόπο, σε έναν μικρό νησί όπως την Κύπρο, απέναντι σε μια μεγάλη δυσάρεστη εξέλιξη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα «μπλόκο», ένα τεχνητό εμπόδιο σέ ένα τμήμα του μυαλού, της σκέψης, της φαντασίας μας; Είμαστε έτοιμοι λοιπόν, να εστιάσουμε σε κοινούς μηχανισμούς αντιμετώπισης καταστροφών, επιθέσεων, μεγάλων φαινομένων; Σε τόσα χρόνια διαπραγματεύσεων, οι δυο κοινότητες τι είδους απόσταση διένυσαν σε αυτό το πεδίο;

Θυμάστε το περίφημο γεωστρατηγικό συμβούλιο της περιόδου της πρώτης θητείας του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη; Τι απέγινε; Τι είδους όργανα διαθέτει η Κύπρος για την διεξοδική ανάλυση και αντιμετώπιση των εξελίξεων της περιοχής;

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα ακολουθούν και για την διανόηση, την ακαδημία και την δημοσιογραφία του τόπου. Πως επεξηγείται η επιφανειακού τύπου αντιμετώπιση των εξελίξεων στην γειτονιά μας; Γιατί η Κύπρος στερείται «ουσιαστικό» ακαδημαϊκό και δημοσιογραφικό έργο που εστιάζει σε βάθος στις εξελίξεις της περιοχής; Πόσοι ακαδημαϊκοί και πόσοι δημοσιογράφοι μας παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις σε Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, Συρία και Ιράν; Πόσοι εστιάζουν στην εμπλοκή της Τουρκίας στις κρίσεις της περιοχής μας;

Ακολουθούν εξελίξεις

Πέρα από την προαναφερόμενη πικρία και απογοήτευση μας για την αποκαρδιωτική ανώριμη εικόνα που εκπέμπει σήμερα η Κύπρος, ολοκληρώνοντας θα πρέπει να υπογραμμίσουμε τρία σημαντικά σημεία που αφορούν το μέλλον αυτού του τόπου. Και για αυτόν τον λόγο, κλείνουμε αυτό το άρθρο γνώμης με ένα μικρό υποκεφάλαιο.

Πρώτον, στο σημείο που έφτασαν σήμερα οι εξελίξεις δεν πρέπει να αναμένουμε τον άμεσο έλεγχο της έντασης στον άξονα Ισραήλ(Δύση)-Συρίας-Ιράν. Μπορεί η ηγεσία του Ντόναλτ Τραμπ να επιδιώκει διάλογο μέσα από την άσκηση πίεσης στο Ιράν, ωστόσο Τεχεράνη και Δαμασκός, και μαζί τους η λιβανέζικη Χεζμπόλλαχ, έχουν άλλη γνώμη. Μια πρόχειρη ματιά στα περσικά και αραβικά δημοσιεύματα της τελευταίας περιόδου μας βοηθούν να κατανοήσουμε την σοβαρότητα της όλης κατάστασης. Στην Συρία ο Μπασάρ Αλ Ασάντ ανεβάζει τον πήχη και στοχεύει στον ολοκληρωτικό έλεγχο της χώρας του και στο Ιράν οι αξιωματούχοι προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα.
Δεύτερον, σε περίπτωση που η τελευταία επίθεση του Ισραήλ κατά της Συρίας δείξει ότι το Τελ Αβίβ έχει βρει τον τρόπο να αποφεύγει-προσπερνά τα ρωσικά συστήματα άμυνας, τότε ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να αναμένουμε νέα χτυπήματα στην Συρία.

Τέλος, ο περιφερειακός ανταγωνισμός εντατικοποιείται και σε μια άλλη περιοχή, στην Λιβύη, με την Τουρκία να «βυθίζεται» στην κυριολεξία σε έναν πόλεμο-σε μια τρικυμία, που όπως αυτή της Συρίας δείχνει ότι δεν πρόκειται να «κοπάσει» στο άμεσο μέλλον.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ