ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ένα αντίο, ένα ευχαριστώ

Αν δεν παίζει τα δικά της παιχνίδια και δεν με απατά η μνήμη ήταν ένα μεσημέρι μιας συννεφιασμένης ημέρας του Σεπτεμβρίου του 2009. Καθόμουν σε ένα καφέ στο κέντρο της Λευκωσίας καθώς περίμενα την σύντροφο-σύζυγο μου, η οποία εκείνη την περίοδο εργαζόταν πυρετωδώς για το διδακτορικό της στα Κρατικά Αρχεία.

Καθώς την περίμενα «πειραματιζόμουν» σε ένα δικό μου μυθιστόρημα, το οποίο δεν κατάφερα να ολοκληρώσω ποτέ. Κάποια στιγμή, καθώς πληκτρολογούσα ήρθε ένα μήνυμα από τον καθηγητή μου στην δημοσιογραφία, Ανδρέα Παράσχο. Με καλούσε στα νέα γραφεία της Καθημερινής στην Έγκωμη. Επιθυμούσε να συζητήσουμε το ενδεχόμενο της συνεργασίας.

Ομολογώ ότι μέχρι την πρόταση του Παράσχου η δημοσιογραφία δεν αποτελούσε την νούμερο 1 προτεραιότητα στην ζωή μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 2009 έδινα αγώνα δρόμου για να ολοκληρώσω το διδακτορικό μου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα η οικονομική κρίση ακόμη δεν είχε επιδεινωθεί. Έτσι, είχα άλλου είδους όνειρα, στο πεδίο της ακαδημίας ή ακόμη και της διπλωματίας. Όπως η πατρίδα μου, η Κωνσταντινούπολη έτσι και η δημοσιογραφία, το πρώτο μου πτυχίο στην επιστημονική μου σταδιοδρομία, μέχρι το 2009 ήταν για εμένα ένα είδος «αιώνιας ερωμένης», η οποία με «φλέρταρε» από «απόσταση ασφαλείας».

Για εμένα πολλά πράγματα θα άλλαζαν όταν στο καφέ του συγκροτήματος αυτού του μέσου, ένα φθινοπωρινό απόγευμα, αποφασίσαμε με τον Παράσχο, και την υποστήριξη της συντρόφου να δρομολογήσουμε ένα σχετικά πρωτόγνωρο εγχείρημα για την κυπριακή δημοσιογραφία. Έτσι ξεκίνησα να κρατώ σε καθημερινή βάση τον παλμό της δεύτερης μεγαλύτερης κοινότητας της Κύπρου και της Τουρκίας για λογαριασμό μιας νέας κυπριακής εφημερίδας, η οποία ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα στον χώρο των κυπριακών ΜΜΕ.

Η συνεργασία με την «Κ» ξεκίνησε με ένα ρεπορτάζ-έρευνα που αφορούσε το τ/κ πολιτικό προσκήνιο, κυρίως την τ/κ Δεξιά εν όψει των «προεδρικών εκλογών» του 2010. Θυμάμαι ότι για το πρώτο κείμενο εργάστηκα σκληρά για αρκετές ημέρες. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα κείμενο περίπου 1600 λέξεων, το οποίο δυστυχώς, από άποψη έκτασης, άφησε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τον αρχισυντάκτη μου και επίσης, καθηγητή μου στην κυπριακή δημοσιογραφία, Γιάννη Αντωνίου.

Το πρώτο κείμενο για τις «εκλογές» ακολούθησαν στα 12 χρόνια συνεργασίας με την «Κ», χιλιάδες ανταποκρίσεις, κείμενα, αναλύσεις, ρεπορτάζ, συνεντεύξεις που αφορούσαν κυρίως την σύγχρονη τ/κ και τουρκική πραγματικότητα. Από το 2017-2018 και μετά καλύψαμε μαζί και εξελίξεις σε άλλες, «γειτονικές» περιοχές, λ.χ. την κρίση στον Λίβανο, στην Λιβύη, στον Καύκασο, τις εκλογές στο Ισραήλ, την πανδημία κ.α.

Στην περίπτωση των τ/κ και της Τουρκίας, στα 12 χρόνια σκληρής δουλειάς «χώρεσαν» ιστορικής σημασίας εξελίξεις που ήρθαν να αλλάξουν τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή, όπως λ.χ. η αλλαγή σκυτάλης στην τ/κ κοινότητα (2010, 2015, 2020), οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό, το Κοινό Ανακοινωθέν του 2014, οι διασκέψεις για το Κυπριακό, το Κραν Μοντάνα, η τροποποίηση του συντάγματος στην Τουρκία (2010), οι εκλογές από τις οποίες βγήκε νικητής ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν (με εξαίρεση το Ιούνιο του 2015 και το 2019), η εξέγερση του Γκεζί, οι υποθέσεις διαφθοράς που έπληξαν την τουρκική κυβέρνηση στα τέλη του 2013, η εκλογή του κ. Ερντογάν στην Προεδρία της Τουρκίας το 2015, η κρίση της Συρίας, η αντίσταση των Κούρδων στο Ισλαμικό Κράτος, οι διαπραγματεύσεις στο Κουρδικό Ζήτημα, η κατάρριψη ενός ρωσικού μαχητικού από την τουρκική Πολεμική Αεροπορία, το Πραξικόπημα του 2016, τα όσα ακολούθησαν σε Τουρκία και τ/κ κοινότητα το αποτυχημένο πραξικόπημα, το νέο προεδρικό σύστημα του κ. Ερντογάν, οι πειραματισμοί της Άγκυρας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, τα ενεργειακά και η ένταση στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.

Η κάλυψη των προαναφερόμενων εξελίξεων έγινε κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες καθώς η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετώπιζαν μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση και τα ντόπια ΜΜΕ δεχόντουσαν ασφυκτικές πιέσεις από πολλές κατευθύνσεις. Εξαιτίας της κρίσης κινδύνευαν τα εργασιακά δικαιώματα και το κλίμα της μεγάλης αβεβαιότητας έπληττε την ψυχοσύνθεση του δημοσιογράφου. Παρόλα αυτά και παρά τα λάθη που προέκυψαν κατά διαστήματα, επιχειρήσαμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων ακολουθώντας όσο το δυνατόν πιο πιστά τα σύγχρονα πρότυπα δημοσιογραφίας. Έτσι λ.χ. την νύχτα του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία, «πιάσαμε» το πληκτρολόγιο στις 21.41 για να μας πιάσει ο ύπνος πάνω του το πρωί της επόμενης ημέρας, γύρω στις 11.00. Το ίδιο συνέβη και την δραματική νύχτα του Κραν Μοντάνα, όταν «πιάσαμε» δουλειά το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου για να ολοκληρώσουμε το καθήκον τα ξημερώματα της 7ης Ιουλίου, περίπου στις 05.00, μετά την μετάφραση του ανακοινωθέντος του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών.

Υπό την «βαριά» σκιά όλων των προαναφερόμενων, των αναμνήσεων και πολύτιμων εμπειριών, και μιας απόφασης που λήφθηκε από κοινού με την σύντροφο πριν από σύντομο χρονικό διάστημα, σήμερα βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να αποχαιρετίσω τον αναγνώστη αυτής της στήλης. Από το νέο έτος, η δημοσιογραφική σταδιοδρομία του αρθρογράφου θα συνεχιστεί σε ένα άλλο «μέτωπο» της κυπριακής δημοσιογραφίας. Και για αυτόν τον λόγο πλέον έχει έρθει η ώρα να πω το «αντίο» στον αναγνώστη της Κ. Μαζί με το «αντίο» θα ήθελα να εκφράσω από τα βάθη της καρδιάς μου ένα «μεγάλο ευχαριστώ» στον φίλο-αναγνώστη που για 12 συνεχόμενα χρόνια στήριξε αυτήν την προσπάθεια. Τα σχόλια (θετικά και αρνητικά), τα λεγόμενα «feedback», η κριτική, η άμεση ανταπόκριση στο ρεπορτάζ αποτέλεσαν την έμπνευση μου για νέα δημιουργικά «κατορθώματα».

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» χρωστώ και στην οικογένεια της Κ, τόσο στους εκδότες όσο και σε όλους τους «εργάτες» του συγκροτήματος μας. Ευχαριστώ που πίστεψαν στο έργο μου και έδειξαν κατανόηση για τα λάθη μου. Ελπίζω ότι στο τέλος των 12 ετών συνεργασίας τελικά τα λάθη έμειναν στην σκιά των θετικών στοιχείων της δουλειάς μου.

Ένα προσωρινό «αντίο» λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη για να ξανασυναντηθούμε εκ νέου το νέο έτος σε νέα ταξίδια σε τούτη την «φουρτουνιασμένη θάλασσα». Μέχρι τότε καλή μας αντάμωση, ευτυχισμένα, γεμάτα με υγεία, έρωτα, δημιουργία, χρόνια.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ