Ο Α. υπηρέτησε για μεγάλο διάστημα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων που αφορούν ολόκληρη την Μέση Ανατολή, με την ιδιότητα του αξιωματούχου μιας αραβικής κυβέρνησης η οποία ανατράπηκε πριν από λίγα χρόνια. Ο Α. ο οποίος σήμερα ζει αυτοεξόριστος, μακριά από την χώρα του, γνωρίζει οκτώ γλώσσες, αρκετά μυστικά των χωρών της περιοχής μας, και έχει μεγάλη πείρα στην ανάλυση των διπλωματικών και στρατιωτικών ζητημάτων.
«Ο Πρόεδρος της Τουρκίας είναι ένας τυχερός τυχοδιώκτης. Για 18 χρόνια, σε πολλές κρίσιμες στιγμές, η τύχη ήταν στο πλευρό του. Επωφελείται από τις περιστάσεις για να εξασφαλίσει πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά οφέλη. Ο τυχοδιωκτισμός του φέρνει αποτελέσματα τόσο για τον ίδιον όσο και την χώρα του», μας επισημαίνει ο Α.
Όπως προσθέτει επίσης ο έμπειρος Άραβας πρώην αξιωματούχος, οι λανθασμένες κινήσεις και οι αδυναμίες των συνομιλητών και αντιπάλων του ισχυρού πολιτικού άνδρα ενισχύουν σήμερα την θέση της Τουρκία στην διπλωματική σκακιέρα της περιοχής.
Η πηγή μας τονίζει τα εξής: «Ο άνθρωπος [Ερντογάν] ξέρει να επωφελείται στο έπακρον από τις αδυναμίες των συνομιλητών του. Με την νοοτροπία του εμποράκου της Ανατολίας και της Μεγάλης Αγοράς της Κωνσταντινούπολης, παρασέρνει τους συνομιλητές του σε παζάρια και διαπραγματεύσεις, στις οποίες συμμετέχει από θέση ισχύος. Αυτό έπραξε πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό της χώρας του. Παρέσυρε τον άλλοτε πολιτικά πανίσχυρο στρατό στην συζήτηση για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, από την οποία τελικά βγήκε κερδισμένος έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των πολιτικών του συμμάχων και εξωτερικών παραγόντων. Μετά άλλαξε γραμμή. Όταν βγήκαν στην φόρα τα «άπλυτα» του, δηλαδή τα οικονομικά σκάνδαλα, άλλαξε συμμάχους και ξεκίνησε να διαπραγματεύεται το νέο πολίτευμα της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή οι πολιτικοί του σύμμαχοι αντιμετώπιζαν μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία (αλλαγή σκυτάλης στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποτυχημένο πραξικόπημα κ.ο.κ.). Και από αυτήν την συζήτηση, ο Ερντογάν βγήκε τελικά κερδισμένος».
Σύμφωνα με την πηγή μας, ο Πρόεδρος της Τουρκίας ακολουθεί παρόμοια στρατηγική και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Στο Κουρδικό Ζήτημα και στα βόρεια τμήματα του Ιράκ και της Συρίας λ.χ., ο κ. Ερντογάν «ποντάρει» στον νέο «Ψυχρό Πόλεμο» στον άξονα ΗΠΑ-Ρωσίας και κυρίως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι υπερδυνάμεις σε διάφορα πεδία. Προβάλλοντας την στρατιωτική ισχύ της χώρας του στην περιοχή, ο κ. Ερντογάν επιβάλλει στις Μεγάλες Δυνάμεις και στους περιφερειακούς συνεργάτες τους τα ανατολίτικου τύπου παζάρια-διαπραγματεύσεις, από τα οποία εξασφαλίζει διπλωματικά κέρδη (Άφριν, πρόσφατη εισβολή στην βόρεια Συρία, οικοδόμηση εναλλακτικών κρατικών δομών στην τουρκική ζώνη ελέγχου της Συρίας κ.α.).
Ο Α. επιμένει στο γεγονός ότι η Άγκυρα ακολουθεί την ίδια στρατηγική σε όλα τα υπόλοιπα πεδία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ο τυχοδιωκτισμός του κ. Ερντογάν, και «η προτίμηση για ανατολίτικου παζάρια» είναι εμφανή χαρακτηριστικά στη διαχείριση του Κυπριακού, των ζητημάτων του Αιγαίου και στην εμφύλια σύρραξη της Λιβύης. «Κανείς δεν αμφισβητεί τις ικανότητες και την δεξιοτεχνία του Ερντογάν αλλά και των συμμάχων του, πρώτα των Γκιουλενιστών και σήμερα αυτών που εκπροσωπούν το τουρκικό βαθύ κράτος», προσθέτει ο Α., ο οποίος επισημαίνει το εξής: «Ωστόσο, δεν πρέπει να υποβαθμίσουμε τις αδυναμίες των υπόλοιπων πρωταγωνιστών της περιοχής. Δεν είναι δυνατόν να παραγνωρίσουμε τα τραγικά λάθη, και τις αδυναμίες της Σ. Αραβίας και των Ηνωμένων Εμιράτων που ευθύνονται σήμερα για τα αδιέξοδα στις σχέσεις με το Ιράν, την Υεμένη, το Ιράκ, την Συρία και σε άλλες χώρες της περιοχές. Δεν είναι δυνατόν να παραγράψουμε τον περιφερειακό αντίκτυπο των παράνομων κινήσεων του διδύμου Ισραήλ-ΗΠΑ. Ούτε μπορούμε να αμφισβητήσουμε τις επιπτώσεις της εντατικοποίησης του νέου Ψυχρού Πολέμου και τις προστριβές στις σχέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Πρόκειται για ένα «εύφορο» έδαφος, το οποίο είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιήσουν επικίνδυνοι τυχοδιώκτες για να χτίσουν και να εδραιώσουν τα νέα αυταρχικά τους οράματα για τον 21ο αιώνα».
Η επισήμανση του πρώην Άραβα αξιωματούχου, συμπίπτει χρονικά με την σε εξέλιξη ευρωπαϊκή σύνοδο όπου κρίνεται το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για μια ακόμη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Ένωση αποδεικνύει το πόσο κατακερματισμένη παραμένει στο εσωτερικό της μέτωπο. Ανεξάρτητα από το αν θα βγει τελικά άσπρος καπνός στην σύνοδο ή όχι, το σίγουρο είναι ότι το μέλλον μιας Ένωσης πολλών ταχυτήτων και διαφορετικών οραμάτων δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Η οικονομία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που μας σπρώχνει στην απαισιόδοξη ανάλυση του μέλλοντος της Ε.Ε. Υπάρχουν και άλλα μέτωπα, στα οποία η Ε.Ε. μας εμπνέει πεσιμισμό. Τα όσα συνέβησαν πριν από λίγες ημέρες στον άξονα Τουρκίας-Ε.Ε. μιλούν από μόνα τους. Η Ε.Ε. στις σχέσεις της με την Τουρκία έχει «χαθεί» στην μετάφραση, και ιδιαίτερα ανάμεσα στην πολιτική του κατευνασμού και της σκληρής γραμμής. Αδυνατώντας να ενώσει τις συνιστώσες της γύρω από μια κοινή στρατηγική η Ε.Ε. κατ’ επέκταση δεν διαπραγματεύεται με την Άγκυρα ζωτικής σημασίας ζητήματα από θέση ισχύος.
Ο Α. μας επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι «ο Ερντογάν σήμερα ευχαριστεί θερμά τους ευρωπαίους συνομιλητές του για τις λανθασμένες κινήσεις τους σε σειρά ζητημάτων». Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα από τον Α., αφήνουμε σε αυτήν την στήλη την εξής επισήμανση: «Ευρώπη, γλυκά όνειρα και καλό ύπνο. Ο κάθε Ερντογάν σε ευχαριστεί θερμά για σειρά λανθασμένων χειρισμών που εδραιώνουν τον λαϊκισμό και τον οπορτουνισμό στα ίδια τα εδάφη και στα περίχωρα σου».
