ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η γυμνή αλήθεια

Καθώς πλησιάζει η ημερομηνία της κρίσιμης, άτυπης διάσκεψης για το Κυπριακό, στην Λευκωσία, στους πολιτικούς, διπλωματικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για το εθνικό ζήτημα. Στην σκιά της πανδημίας και των διάφορων κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων, Κύπριοι και ξένοι πολιτικοί, διπλωμάτες και δημοσιογράφοι επανεστιάζουν την προσοχή τους στο Κυπριακό, λίγους μήνες πριν την τέταρτη επέτειο του ναυαγίου του Κραν Μοντάνα (για πολλούς το δεύτερο μεγάλο «ναυάγιο» μετά το Σχέδιο Ανάν).

Καθώς το ενδιαφέρον του πολιτικού, διπλωμάτη και δημοσιογράφου στρέφεται εκ νέου στο μέλλον της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), την οποία ως γνωστόν αμφισβητεί η νέα ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, στην «δική μας πλευρά της Πράσινης Γραμμής» επανεμφανίζονται στο προσκήνιο οι δυο γνωστές σχολές σκέψης στο Κυπριακό, η απορριπτική γραμμή και η σχολή της αισιοδοξίας. Οι οπαδοί της πρώτης στρατηγικής, είτε παρασυρόμενοι πίσω από τις μεταλλάξεις του ελληνικού εθνικισμού στον 21ο αιώνα είτε εγκλωβισμένοι μέσα στο κλίμα του πεσιμισμού που έχει εντατικοποιηθεί πολυεπίπεδα το τελευταίο διάστημα στην Λευκωσία (βλπ. σκάνδαλα, διαπλεκόμμενα συμφέροντα, οικονομικά προβλήματα, επιπτώσεις πανδημίας κ.α.), ισχυρίζονται ότι ο νέος κύκλος διπλωματικών επαφών και διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό δεν πρόκειται να μας οδηγήσει σε θετικές εξελίξεις. Στον αντίποδα, οι οπαδοί της σχολής της αισιοδοξίας επιχειρούν σε γενικές γραμμές να περάσουν το μήνυμα ότι στο Κυπριακό, οι εμπλεκόμενες πλευρές θα πιάσουν το νήμα, η άκρη του οποίου χάθηκε στο Κραν Μοντάνα.

Η άποψη του αρθρογράφου είναι ότι και οι δυο προαναφερόμενες σχολές σκέψεις είναι άκρως προβληματικές. Και αυτό διότι, φέρουν μεγάλα κενά-αδυναμίες ως προς την ορθή ανάλυση των προθέσεων και στόχων της τουρκικής και τ/κ πλευράς και παρασέρνονται πίσω από ιδεολογικού τύπου επιμονές. Στην σύγχρονη Κύπρο άλλωστε, μαζί με τις μεταλλάξεις του ελληνικού εθνικισμού στον 21ο αιώνα (με δόσεις ρατσισμού και θρησκευτικού φανατισμού) συναντάμε και την ιδεολογικά «ορφανή» Αριστερή «φιλολογία», η οποία έχοντας αποκοπεί προ πολλού από τις ταξικές-ιδεολογικές ρίζες της, επιχειρεί ματαιόδοξα να αγκιστρωθεί σε πτυχές του (νέο)φιλελευθερισμού στο όνομα της λύσης.

Επιστρέφοντας στην ουσία του Κυπριακού, στην εικόνα που παρουσιάζει το εθνικό πρόβλημα κατά τις πρώτες εβδομάδες του 2021 λοιπόν, επισημαίνουμε ότι η «αλήθεια» βρίσκεται «κάπου» στον ενδιάμεσο χώρο, ανάμεσα στην παράταξη της απόρριψης και της σχολής της αισιοδοξίας. Η Κύπρος δεν έχει ακόμη διχοτομηθεί μια και για πάντα καθώς στον ΟΗΕ και στο διεθνές σκηνικό συνεχίζεται η προσπάθεια για την διαπραγμάτευση και την λύση. Την ίδια στιγμή ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις, τα νέα δεδομένα, τα όσα διαδραματίστηκαν μετά το Κραν Μοντάνα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ο διάλογος των δυο κοινοτήτων συνεχίζεται με μεγάλα εμπόδια και προβλήματα, την ώρα που στην Άγκυρα και στην τ/κ κοινότητα συναντάμε πολιτικούς και διπλωμάτες που θέτουν επί τάπητος την αρχή της ίσης κυριαρχίας. Μπορεί στην Λευκωσία ορισμένοι κύκλοι να ισχυρίζονται ότι αυτή η κίνηση της τουρκικής πλευράς δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κίνηση τακτικισμού-εντυπωσιασμού, ωστόσο μια απλή ματιά στα τελευταία μηνύματα του Λονδίνου, του διεθνή παράγοντα και στην ισορροπία πολιτικών δυνάμεων σε Άγκυρα και τ/κ κοινότητα μας προϊδεάζει για την σοβαρότητα της όλης κατάστασης. Τα υπονοούμενα του Λονδίνου για την συνομοσπονδία και η παρασκηνιακή, πολυεπίπεδη συνεργασία με την Άγκυρα (βλπ. προηγούμενα, σχετικά δημοσιεύματα της Κ), το γεγονός ότι στην Άγκυρα η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν με την υποστήριξη των Γκρίζων Λύκων και των κύκλων του Εργκενεκόν βάζει πλώρη για νέο, ενδεχομένως πιο αυταρχικό πολίτευμα και η συρρίκνωση της εκλογικής βάσης των τ/κ δυνάμεων που υποστηρίζουν την ΔΔΟ (στις «βουλευτικές εκλογές» σε περίπτωση που η τ/κ Αριστερά, με όλες τις αποχρώσεις της, καταφέρει να ξεπεράσει τον φράχτη του 30% θα θεωρηθεί επιτυχία) σίγουρα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Την ίδια στιγμή ωστόσο, έχουμε οικονομικά και διπλωματικά δεδομένα που επιβάλλουν στην Άγκυρα και στους συνεργάτες της, τον διάλογο στο Κυπριακό. Και φυσικά, την προοπτική του διαλόγου υποστηρίζει και επιδιώκει και ο διεθνής παράγοντας.

Παρά το γεγονός ότι η παρούσα στήλη δεν συνηθίζει να «κλείνει» με προβλέψεις, εξαιτίας της κρισιμότητας των στιγμών που διανύουμε, αυτήν την εβδομάδα επιλέγει «να θέσει μια άνω τελεία» στο Κυπριακό μοιραζόμενη την εξής εκτίμηση: Σε αντίθεση με την άποψη ότι «στο Κυπριακό δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα» ή ρομαντική-(υπερ)αισιόδοξη επιθυμία-προσδοκία ότι «η ΔΔΟ τελικά θα οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα», άποψη της συγκεκριμένης στήλης είναι ότι η άτυπη πενταμερή διάσκεψη ενδέχεται να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο στο Κυπριακό, κατά την διάρκεια της οποίας, δεχόμενες ασφυκτικές πιέσεις από πολλές κατευθύνσεις, οι εμπλεκόμενες πλευρές θα κληθούν «να βάλουν νερό στο ποτήρι τους» για να συναντηθούν «κάπου ανάμεσα» στην ΔΔΟ και στην προοπτική της τελικής διχοτόμησης. Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας και όπως επισημάναμε την προηγούμενη εβδομάδα, για την διαχείριση αυτής της διαδικασίας είναι σίγουρο ότι η Κύπρος θα χρειαστεί την επιστράτευση όλων των δυνατοτήτων και αντοχών της.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X