Η είδηση μας έρχεται από ένα συντηρητικό μέσο ενημέρωσης των ΗΠΑ, την «Washington Times» η οποία εκφράζει τις θέσεις του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, εν μέσω πανδημίας του κορωνοϊού, εκκλησίες σε διάφορες αμερικανικές πολιτείες έχοντας εξασφαλίσει θετικές αποφάσεις σε ομοσπονδιακά δικαστήρια προχωρούν στην επαναλειτουργία τους. Τηρώντας τους βασικούς κανόνες προστασίας και κυρίως το μέτρο της κοινωνικής αποστασιοποίησης, οι εκκλησίες ανοίγουν τις πύλες τους σε μικρό αριθμό πιστών.
Η «Washington Times» αναφερόμενη σε σειρά σχετικών αποφάσεων των ομοσπονδιακών δικαστηρίων για την λειτουργία των χώρων λατρείας εν μέσω πανδημίας, θέτει ένα απλό ερώτημα: Εφόσον επαναλειτουργούν καταστήματα, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες γιατί να μην ανοίξουν τις πύλες τους στους πιστούς και οι εκκλησίες;
Παρόμοιο ερώτημα θέτει και ένας πολιτικός από την δική μας «γειτονιά», ο δήμαρχος του Tübingen στην Γερμανία. «Για ποιο λόγο να επιμείνουμε στα αυστηρά μέτρα προστασίας» αναρωτιέται ο Boris Palmer. Σύμφωνα με την άποψη του Γερμανού δημάρχου «αξίζει» να κρατήσουμε «κλειστή» την οικονομία και την κοινωνική μας ζωή «για να γλυτώσουμε ανθρώπους που ενδεχομένως να έχαναν την ζωή τους σε έξι μήνες;»
Ο Αμερικανός πολιτικός Dan Patrick προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και επιστρατεύει τον πατριωτισμό των Αμερικανών πολιτών για να αιτιολογήσει το άνοιγμα της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής: «Οι ιδρυτές του έθνους, οι παππούδες μας θα θυσίαζαν την ζωή τους για να σώσουν την οικονομία».
Στην Γερμανία η προαναφερόμενη οπτική γωνία, δηλαδή το στρατόπεδο του «ανοίγματος» της οικονομίας παρά την πανδημία που κοστίζει σε καθημερινή βάση τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους σε ολόκληρη την υφήλιο, έχει πλέον την ονομασία, «Lockerungslobby». Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «το λόμπι (στρατόπεδο) της χαλάρωσης». Στην περίπτωση της Κύπρου, το ντόπιο «Lockerungslobby» έκανε αισθητή την παρουσία του στην υπόθεση της επαναλειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων η οποία απασχολεί αυτές τις ημέρες την τοπική κοινή γνώμη.
Επικριτές του «Lockerungslobby» προβάλλουν την ιδέα ότι την παρούσα στιγμή διάφορες κυβερνήσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο επιχειρούν να «εξισορροπήσουν» ανάμεσα στο λόμπι της χαλάρωσης και την στρατηγική των οικονομικών και κοινωνικών μέτρων με τα οποία θα μπορούσε η Ευρώπη να γυρίσει σελίδα στην σύγχρονη ιστορία της, τα οποία ωστόσο επιφυλάσσουν βαρύ πολιτικό και οικονομικό τίμημα. Η κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία. Σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές, η κ. Μέρκελ ακολουθεί την στρατηγική «ένα βήμα μπροστά – αναθεώρηση της κατάστασης – πισωγύρισμα ή νέο βήμα προς τα μπρος ανάλογα με το αποτέλεσμα της αξιολόγησης». Σε γενικές γραμμές η στρατηγική της Λευκωσίας φέρει αρκετά κοινά σημεία με αυτήν τη σχολή σκέψης. Φυσικά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι επικριτές του «Lockerungslobby» επισημαίνουν ότι η συγκεκριμένη τακτική έχει μεγάλα κενά καθώς εξακολουθεί να προκαλεί πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ένα ερώτημα λ.χ. που παραμένει αναπάντητο είναι το γιατί να παραμείνουν κλειστές κάποιες επιχειρήσεις την στιγμή που επαναλειτουργούν άλλες με βάση τα νέα μέτρα προστασίας; Εφόσον ανοίγουν τα εστιατόρια για ποιο λόγο να μην ανοίξουν και τα ξενοδοχεία κ.ο.κ.
Στο επίκεντρο της στρατηγικής «πισωγύρισμα ή νέο βήμα προς τα μπρος» βρίσκεται ο στόχος του ελέγχου της καμπύλης εξάπλωσης του κορωνοϊού η επίτευξη του οποίους εξακολουθεί να είναι αμφίβολη. Αν συνεχιστεί το σταδιακό άνοιγμα της οικονομίας, εν μέσω πανδημίας, με τον αριθμό των κρουσμάτων να αυξάνεται ανά την υφήλιο και τον αριθμό των τεστ να παραμένουν στα σημερινά επίπεδα, τότε άραγε δεν θα φτάσουμε μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα στο σημείο που βρίσκονται σήμερα λ.χ. η Βρετανία ή Σουηδία και οι χώρες που ακολούθησαν την αμφιλεγόμενη στρατηγική της ανοσίας της αγέλης; Αν ναι, τότε πως δικαιολογείται το κλείσιμο της οικονομίας και της κοινωνίας για δυο ολόκληρους μήνες; Για ποιο λόγο δεν συνεχίσαμε με την καθημερινότητά μας στην οικονομία και την κοινωνία έχοντας λάβει επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας, ενδεχομένως με ένα ή δυο επιπλέον αυστηρά μέτρα όπως λ.χ. το κλείσιμο των αεροδρομίων; Μήπως τελικά είχε δίκιο ο δήμαρχος του Tübingen;
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επιστήμονες, αναλυτές, διανοούμενοι, και κυρίως η Αριστερά διαφωνούν με την λογική του δημάρχου Palmer. Στην Γερμανία, το Ινστιτούτο για την Έρευνα Μακροοικονομικής και Επιχειρηματικού Κύκλου υποστηρίζει ότι το μακροπρόθεσμο κόστος της πρώιμης χαλάρωσης θα είναι πολύ υψηλότερο από ό, τι με βάση τη σταδιακή και αργή χαλάρωση. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έρχεται να προσθέσει σε αυτήν την επισήμανση νέες διεκδικήσεις-προτάσεις όπως έκτακτη εισφορά ιδιοκτησίας και η «ομπρέλα» κοινωνικής προστασίας.
Έν συντομία λοιπόν, επιστρέφουμε σε αυτό που επισημάναμε πριν από λίγες εβδομάδες: Η πανδημία είναι ταξική. Η κοινωνικοοικονομική διαχείρισή της παράλληλα με την επιστημονική αντιμετώπιση του ιού, είναι τα στοιχεία που θα κρίνουν το αποτέλεσμα του αγώνα κατά του νέου ιού.
