Στην Τουρκία οι εξελίξεις των τελευταίων εικοσιτετράωρων είναι σαρωτικές. Τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της απαγόρευσης του τρίτου, κοινοβουλευτικά μεγαλύτερου κόμματος ακολούθησαν ιστορικές αποφάσεις του τουρκικού Προεδρικού, όπως η αποχώρηση της Τουρκίας από την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και η παύση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας (τέταρτη παύση μέσα σε 24 μήνες). Παράλληλα, ήρθε στο προσκήνιο η νέα κατρακύλα της τουρκικής οικονομίας.
Στο περιθώριο των προαναφερόμενων εξελίξεων, και προτού εισέλθουμε στο «ζουμί» το σημερινού σύντομου άρθρου γνώμης, επισημαίνουμε δυο άλλες σημαντικές πληροφορίες-εξελίξεις από το πολιτικό προσκήνιο της Τουρκίας. Πρώτον, στην Άγκυρα οργιάζουν οι φήμες για επικείμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό (οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για σημαντικές αλλαγές στο επιτελείο της τουρκικής διπλωματίας). Δεύτερον, η συζήτηση για πρόωρες εκλογές συνεχίζεται. Αν και οι δυο πληροφορίες δεν έχουν μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί, προσθέτουμε ότι έρχονται από σειρά καλά ενημερωμένων πηγών τόσο από τους κόλπους της αντιπολίτευσης όσο και της ίδιας της κυβέρνησης.
Επιστρέφοντας στον κεντρικό άξονα του σημερινού μας άρθρου εστιάζουμε για μια ακόμη φορά στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Θυμάστε το τι επισημάναμε πριν από λίγο χρονικό διάστημα σε αυτήν την στήλη; Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις συνεχίζουν την πορεία τους πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση, για έναν ξένο παρατηρητή να φαίνεται ότι η Τουρκία συνεχίζει να ενώνει τις δυνάμεις της σε πολλά ζητήματα με την Ρωσία, ωστόσο η πραγματικότητα είναι πολύ πιο διαφορετική.
Δυο σημαντικές εξελίξεις λοιπόν, των τελευταίων ημερών έρχονται να ρίξουν φως στο παραπάνω συμπέρασμα μας. Η πρώτη εξέλιξη αφορά την Μαύρη Θάλασσα, τα περίχωρα της Ουκρανίας. Η δε, δεύτερη εξέλιξη αφορά την Συρία.
Ως γνωστόν, στο ανατολικό κομμάτι της Ουκρανίας, το τελευταίο διάστημα επικρατεί εκ νέου μεγάλη ένταση. Ουκρανία και Ρωσία βρίσκονται στα πρόθυρα της γενίκευσης των συγκρούσεων σε περιοχές όπου οι φιλορωσικές δυνάμεις της Ουκρανίας εξακολουθούν να αντιστέκονται στις δυνάμεις του Κιέβου. Η ένταση κορυφώνεται εκ νέου την ώρα που τεντώνεται το σχοινί στις αμερικανορωσικές σχέσεις, με τον Πρόεδρο Τζο Μπάϊντεν να αποκαλεί «δολοφόνο» τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και την ίδια ώρα, στην Μαύρη Θάλασσα ΗΠΑ και συμμαχικές δυνάμεις προχωρούν σε επίδειξη ισχύος.
Η Τουρκία πρωταγωνιστεί με τον δικό της, ιδιαίτερο τρόπο στην νέα φάση του ουκρανικού δράματος. Η Άγκυρα από την μια παρέχει υποστήριξη στους Τατάρους της Κριμαίας και επιμένει στην μη αναγνώριση της προσάρτησης της χερσονήσου στην Ρωσία. Από την άλλη, προχωρά η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Ουκρανίας. Οι τελευταίες πληροφορίες λ.χ. θέλουν τις δυο χώρες να οδηγούν τις δυνάμεις τους για την ανάπτυξη αμυντικών τεχνολογιών (μη επανδρωμένα αεροσκάφη, θαλάσσια και εναέρια οχήματα κ.α.). Όλες αυτές οι επιλογές της Άγκυρας προκαλούν εκνευρισμό στην Μόσχα, η οποία σύμφωνα με ρωσικές και τουρκικές πηγές δεν βλέπει επίσης, με «καλό μάτι» και τους ενδοιασμούς της τουρκικής πλευράς σε ότι αφορά την τελική ένταξη-ενεργοποίηση του συστήματος S-400.
Ο ρόλος της Τουρκίας στην κρίση της Ουκρανίας, το ζήτημα των S-400 σε συνδυασμό με τον προβληματικό ρωσοτουρκικό διάλογο σε Καύκασο και Λιβύη έχουν ως αποτέλεσμα την εκ νέου κορύφωση της έντασης και στο Ίντλιπ της Συρίας. Όλα δείχνουν ότι την στιγμή που η Άγκυρα αντιμετωπίζει πολυδιάστατες προκλήσεις (οικονομία στα τάρταρα, οπισθοχώρηση ποσοστών κυβερνητικής συμμαχίας, αβεβαιότητα για το μέλλον των αμερικανοτουρκικών σχέσεων κ.α.), το Κρεμλίνο επιλέγει να εντατικοποιήσει την ένταση που ασκεί στην Άγκυρα, σφυροκοπώντας το τελευταίο προπύργιο των ανταρτών, το οποίο υποστηρίζει η Τουρκία.
Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις λοιπόν, με σχετικά αργό αλλά σταθερό ρυθμό μετεξελίσσονται σε ένα νέο ανοιχτό μέτωπο της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία την τελευταία δεκαετία ελπίζει για την διατήρηση των ποσοστών της στο εσωτερικό όχι πλέον μέσα από την επίλυση προβλημάτων αλλά κυρίως την διαχείριση των κρίσεων (διαιώνιση της πόλωσης σε πολλά ζητήματα).
