ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο μεγάλος ευρωπαίος ασθενής

Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση των Ευρωεκλογών τι θα λέγατε για μια σύντομη περιήγηση στον νέο ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη; Τι θα λέγατε για μια συνοπτική ματιά στην απόδοση ενός πρωταγωνιστή της μεγάλης εκλογικής αναμέτρησης; Ας χαρτογραφήσουμε λοιπόν, την απόδοση της ακροδεξιάς της Ευρώπης και στην συνέχεια να καταλήξουμε σε μια σειρά συμπερασμάτων, που ενδέχεται στο μέλλον να μας φανούν χρήσιμα.

Πρώτος σταθμός η Σουηδία. Το υπερεθνικιστικό και συντηρητικό κόμμα «Σουηδοί Δημοκράτες», στην τρίτη θέση με ποσοστό της τάξης του 15,40%. Συνεχίζουμε στην γειτονική Φινλανδία. Εκεί βρίσκουμε το Κόμμα των Φινλανδών, στην τρίτη θέση, με ποσοστό της τάξης του 13,8%. «Κατεβαίνουμε» στην Εσθονία, όπου το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα της Εσθονίας τερμάτισε εξίσου στην τρίτη θέση με ποσοστό της τάξης του 12,7%. Προχωράμε στην Λιθουανία. Η Εθνικιστική και Ρεπουμπλικανική Ένωση της Λιθουανίας με ποσοστό της τάξης του 12,60% βρίσκεται στην τρίτη θέση. Στην γειτονική Λετονία η Εθνική Συμμαχία τερμάτισε τις εκλογές στην τρίτη θέση με ποσοστό της τάξης του 16,40%.

Αφήνουμε πίσω μας τις χώρες της Βαλτικής για να προσεγγίσουμε την Πολωνία. Εκεί το υπερσυντηρητικό κυβερνών κόμμα του Νόμου και Δικαιοσύνης βγήκε νικητής από τις εκλογές, με το εντυπωσιακό ποσοστό του 45,56%. Στην γειτονική Σλοβακία, το Κόμμα του Λαού, η Δική μας Σλοβακία βρέθηκε στην τρίτη θέση με το ποσοστό 12,07%. Στην Σλοβενία, το Κόμμα Ελευθερίας και Απευθείας Δημοκρατίας εξασφάλισε το ποσοστό 9,14%, το οποίο το έφερε στην πέμπτη θέση της κατάταξης των πολιτικών κομμάτων. Το Κόμμα των Ελεύθερων Πολιτών, ένα δεύτερο ακροδεξιό μόρφωμα δεν τα πήγε τόσο καλά, σημειώνοντας μόλις το ποσοστό της τάξης του 0,65%. Την ίδια ώρα, στην Ουγγαρία, το κόμμα του Ορμπάν εξασφάλισε την πρωτιά με το ποσοστό του 52,33% και το ακροδεξιό Κίνημα για Καλύτερη Ουγγαρία βρέθηκε στην πέμπτη θέση με το ποσοστό 6,41%.

Προχωράμε στην Αυστρία. Πρώτο κόμμα το συντηρητικό με ξενοφοβικά αντανακλαστικά, Λαϊκό Κόμμα της Αυστρίας με το ποσοστό 34,9%. Ένα άλλο ακροδεξιό κόμμα, το Κόμμα Ελευθερίας βρίσκεται στην τρίτη θέση με ποσοστό 17,2%. Μεταβαίνουμε στην Γερμανία, όπου το ακροδεξιό Εναλλακτική για Γερμανία τερματίζει τις εκλογές με ποσοστό 11% στην τέταρτη θέση. Στην γειτονική Δανία αυτοί που νοσταλγούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του μεσοπόλεμου βρέθηκαν στην τέταρτη θέση με το ποσοστό 10,7% (Δανέζικο Λαϊκό Κόμμα). Στην Ολλανδία η ίδια παράταξη δεν τα πήγε τόσα καλά. Το Κόμμα για την Ελευθερία βρίσκεται πλέον στην όγδοη θέση με το ποσοστό 4%.

Στο γειτονικό Βέλγιο η εικόνα είναι διαφορετική. Τα Συμφέροντα των Φλαμανδών σκαρφάλωσαν στην δεύτερη θέση με το ποσοστό της τάξης του 11,45%. Στο δε, Λουξεμβούργο το υπερσυντηρητικό Κόμμα Εναλλακτικής Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης το εντοπίζουμε στην πέμπτη θέση με ποσοστό 10,04%.

Στην Βρετανία που ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει την Ευρώπη, το Brexit, με ξενοφοβικά και αντιευρωπαϊκά αντανακλαστικά «σαρώνει» με το εντυπωσιακό ποσοστό 31,71%. Στην Ιρλανδία η εικόνα είναι διαφορετική. Τα υπερσυντηρητικά κόμματα δεν κατάφεραν να πάρουν αυτό που θέλουν. Όμως πίσω στην ευρωπαϊκή χερσόνησο, οι Ευρωπαίοι ιδεολογικοί συγγενείς γράφουν την δική τους ιστορία. Με εξαίρεση την Πορτογαλία, την Μάλτα και την Ρουμανία, η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος σχεδόν σε ολόκληρη την νότια Ευρώπη, σημειώνοντας τα εξής ποσοστά:

Ισπανία, Βοξ, πέμπτη θέση, 6,2%
Γαλλία, Εθνικός Συναγερμός, πρώτη θέση, 23,3%
Ιταλία, Λίγκα, πρώτη θέση, 34,27%
Σλοβενία, Εθνικό Κόμμα Σλοβενίας, όγδοη θέση, 4,01%
Κροατία, Κόμμα Δικαιωμάτων Κροατίας, ένατη θέση, 4,37%
Βουλγαρία, Εθνικό Κίνημα Βουλγαρία, τέταρτη θέση, 7,20% (Ατάκα, όγδοη θέση, 1,08%)
Ελλάδα, Χρυσή Αυγή, πέμπτη θέση, 4,86% (Ελληνική Λύση 4,12%, Ανεξάρτητοι Έλληνες, 0,80%, συνολικά 9,78%)
Κύπρος, Ελαμ, πέμπτη θέση, 8,25%.

Εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι παραπάνω αριθμοί και το «ταξίδι» μας στην «νέα» Ευρώπη δεν θα κουράσει την αναγνώστη αυτής της στήλης, και υπογραμμίζοντας ότι όλα τα προαναφερόμενα αποτελέσματα δεν είναι τα τελικά, αλλά όσα συγκέντρωσε ο συγγραφέας, με μια πρώτη, πρόχειρη ματιά στον νέο πολιτικό χάρτη της Ευρώπης με την βοήθεια διάφορων διεθνών και εθνικών μέσων, εκ πρώτης όψεως, καταλήγουμε σε τέσσερα συμπεράσματα.

Πρώτον, στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, των ακραίων κοινωνικών πολιτικών, της περίφημης οικονομικής λιτότητας, η ακροδεξιά εξακολουθεί να κερδίζει δυνάμεις. Σε χώρες που το προσφυγικό ζήτημα και η οικονομική κρίση το προσφυγικό ζήτημα μονοπωλούν το πολιτικό προσκήνιο, οι πολίτες βρίσκουν «καταφύγιο» στο εθνικισμό, στα ρατσιστικά αντανακλαστικά και σε γενικές γραμμές στον γνώριμο, ανθρώπινο «θυμό».

Δεύτερον, η ενίσχυση της ακροδεξιάς, εκτός από την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος αφορά την ευρωπαϊκή Αριστερά, η οποία δεν καταφέρνει να προβάλλει πειστικές και διεξοδικές προτάσεις διακυβέρνησης, οι οποίες φυσικά θα στηρίζονται στην ταξική πάλη.

Τρίτον, η ενίσχυση του ρεύματος της ακροδεξιάς, το οποίο πλέον τείνει να λάβει πανευρωπαϊκό χαρακτήρα, ενδέχεται την επόμενη περίοδο να λάβει μεγάλες διαστάσεις, παράλληλα με την ενίσχυση των «φυγοκεντρικών» δυνάμεων σε σημαντικά βιομηχανικά και πολιτικά κέντρα της Ευρώπης (βλπ. Γαλλία και Ιταλία).

Τέλος, η ακροδεξιά ήρθε για να μείνει στο προσκήνιο και εξαιτίας των μεγάλων αδυναμιών του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Εκτός από την κοινωνικοοικονομική πτώση του οικοδομήματος, μεγάλες αδυναμίες σε άλλα πεδία, όπως λ.χ. στην διπλωματία και στο πολιτικό πεδίο, μας φέρνουν σήμερα αντιμέτωπους με την προαναφερόμενη εικόνα.

Σε τελική ανάλυση, δίχως την διεξοδική αντιμετώπιση της άκρως προβληματικής συνολικής εικόνας, η Ευρωπαϊκή Ενότητα τείνει να μετατραπεί στον «μεγάλο ασθενή» του 21ου αιώνα, έτσι ακριβώς όπως ξεχώρισαν οι μοναρχίες του 19ου αιώνα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ