ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ποια Κύπρο θα παραδώσει ο αξιότιμος Πρόεδρος;

«Δεν μπορεί η πολιτική ισότητα να μετατρέπεται σε πολιτική ανισότητα. Δεν μπορεί να θέλουν να καθορίζουν την τύχη του συνόλου του κράτους μέσα από κάποιες αξιώσεις που προβάλλουν. Πρέπει να γίνει συνείδηση στον κάθε πατριώτη, πως εάν δεχθούμε τις αξιώσεις που προβάλλουν, η Κύπρος, όπως τα κατεχόμενα, θα μετατραπούμε σε προτεκτοράτο της Τουρκίας και εγώ δεν είμαι αποφασισμένος να παραδώσω προτεκτοράτο με τη λήξη της θητείας μου».

Τα παραπάνω δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μιλώντας από το βήμα της αντικατοχικής εκδήλωσης που διοργάνωσε ο Δήμος Μόρφου. Δυόμιση χρόνια πριν την λήξη της θητείας του, ο Νίκος Αναστασιάδης, με την παρέμβασή του ξύπνησε μνήμες από την γνωστή τοποθέτηση του αείμνηστου πρώην Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου σχετικά με το Σχέδιο Αννάν. Ο πρώην Πρόεδρος, υπενθύμιζε ότι στις αρχές της θητείας του παρέλαβε ένα κράτος και όπως δήλωνε δεν ήταν διατεθειμένος στο τέλος της θητείας του να παραδώσει μια κοινότητα. Στο ίδιο μήκος, ο σημερινός μας Πρόεδρος μας εγγυάται ότι δεν θα επιτρέψει την μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Από την σκοπιά της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και των διεθνών σχέσεων, η παραπάνω τοποθέτηση του κ. Αναστασιάδη δεν είναι προβληματική. Στην σύγχρονη εποχή, άλλωστε κανένας αρχηγός κυβέρνησης δεν πρόκειται να αποδεχθεί τον περιορισμό της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του κράτους του. Οποιαδήποτε μνεία προς αυτήν την κατεύθυνση εκλαμβάνεται από την σύγχρονη κυβέρνηση ως ύψιστης σημασίας «εθνική απειλή». Και ο Κύπριος Πρόεδρος, μιλώντας από το βήμα μιας αντικατοχικής εκδήλωσης, πράττει αυτό που αναμένουν ο σύγχρονος επιστήμονας και μέσος πολίτης, υπερασπίζεται δηλαδή την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του.

Μπορεί από άποψη πολιτικής ορθότητας (political correctness), με μια πρώτη ματιά η παρέμβαση του Προέδρου να μην είναι λανθασμένη, ωστόσο η συνολική εικόνα αλλάζει εάν επιχειρήσουμε να την εντάξουμε στην συγκυρία (context) της σύγχρονης πραγματικότητας της Κύπρου. Και αυτό διότι, μπορεί ο Κύπριος πολιτικός να επιθυμεί για τους δικούς του λόγους να επικεντρώσει την προσοχή μας στο δικό του πολιτικό ιδεατό, ωστόσο υπάρχουν κρίσιμα ερωτήματα που σχετίζονται άμεσα με την συγκεκριμένη κίνηση.

Πρώτον, για πιο λόγο ο Πρόεδρος επικαλείται σήμερα τον κίνδυνο της μετατροπής ολόκληρης της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο; Άραγε όταν ο ίδιος και το κόμμα του υποστήριζαν το 2004 το Σχέδιο Αννάν, δεν θα μπορούσαν τότε οι εγχώριοι εθνικιστικοί κύκλοι να υποστηρίξουν παρόμοια επιχειρήματα με βάση τις διάφορες πτυχές του σχεδίου λύσης; Την περίοδο του 2015-2017, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ήταν αυτός που διαπραγματευόταν με την άλλη πλευρά την παραμονή χιλιάδων Τούρκων πολιτών στο νησί μετά την λύση; Και για το ζήτημα των εγγυήσεων, δεν είχε έρθει στο τραπέζι η ιδέα μιας μεταβατικής περιόδου; Ακόμη, τα μελλοντικά στενά δεσμά του τ/κ ιδρυτικού κρατιδίου με την Τουρκία δεν ήταν τότε δεδομένα; Ο μέσος ε/κ εθνικιστής πολιτικός δεν θα μπορούσε να «εργαλιοποιήσει» αυτές τις εξελίξεις για να «ζητήσει» εκείνη την περίοδο «τα ρέστα» από τον Πρόεδρο;

Δεύτερον, στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα οι εξελίξεις στο Κυπριακό, εκτός από το ζήτημα του κυπριακού κράτους «το οποίο δεν πρόκειται να παραδώσει ως προτεκτοράτο ο κ. Αναστασιάδης», σημασία δεν φέρει και η κυπριακή πραγματικότητα που θα προβάλλει ο αξιότιμος Πρόεδρος στο τέλος της θητείας του; Ποια Κύπρο θα παραδώσετε κύριε Πρόεδρε; Την περίπου μισή Κύπρο όπου ο πολυδιάστατος έλεγχος της Τουρκίας εντατικοποιείται με την κάθε νέα ημέρα; Την περίπου μισή Κύπρο, τον νέο πληθυσμό της οποίας μια έγκυρη πηγή μόλις την προηγούμενη εβδομάδα μας τον παρουσίασε ως «πάνω από 400.000», μετά τις νέες «μεταγραφές πολιτών»; Το τουρκοκυπριακό Βαρώσι; Την Λύση, την Μακράσυκα, το Πραστιό, τον Λευκόνοικο, την Μόρφου και την Καρπασία που «χάνονται» μετά την κλειστή πόλη; Το Λευκόνοικο ως τουρκική αεροπορική βάση; Την άλλη μισή Κύπρο, όπου ο επικοινωνιολόγος Αλί Μπιζντέν, ο διανοούμενος και ιατρός Αχμέτ Αν και ο συνδικαλιστής και ακτιβιστής Αλί Κισμίρ απελαύνονται από την Τουρκία; Την τουρκοκυπριακή κοινότητα, που εν μέρη για τα πολιτικά και επικοινωνιακά λάθη της ε/κ πλευράς, προσεγγίζει σήμερα σε μεγάλο βαθμό την παρουσία στρατευμάτων μιας τρίτης χώρας στην κυπριακή επικράτεια ως αναγκαία;

Από ότι γίνεται αντιληπτό τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά. Σε καμία περίπτωση δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι ο Πρόεδρος φέρει ολόκληρη την ευθύνη της κατάρρευσης της προσπάθειας στο Κυπριακό. Υπενθυμίζω ότι από την συγκριμένη στήλη, αναφέρθηκα πρόσφατα στις ευθύνες της προηγούμενης τ/κ ηγεσίας. Και εννοείται, ως ένας δημοσιογράφος και ιστορικός που κρατά καθημερινά τον παλμό της σύγχρονης Τουρκίας, δεν φέρω ψευδαισθήσεις για τον ρόλο της Άγκυρας. Υπό το πρίσμα των προαναφερόμενων ο μοναδικός μου στόχος είναι η συμβολή μου στην ανάπτυξη μιας θεμελιώδους πτυχής της σύγχρονης δημοκρατίας που λείπει από το μοντέρνο κυπριακό γίγνεσθαι. Οι Αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν αυτήν την πτυχή «αυτοκριτική»…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X