ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πούτιν και Ισλαμικό κράτος

Για την ελληνική και κυπριακή δημοσιογραφία οι τελευταίες εξελίξεις στην Συρία μιλούν από μόνες τους. Για τους συνάδελφους που επιμένουν στην γνωστή εθνοκεντρική οπτική γωνία, όλες οι τελευταίες κρίσιμες στην γειτονική Συρία αναλύονται με βάση τα «κέρδη» και τις «ζημιές» του «αιώνιου εχθρού», δηλαδή της Τουρκίας. Έτσι, μια μερίδα των Ελλήνων και Κύπριων δημοσιογράφων θεωρούν ότι την προηγούμενη εβδομάδα, στο πολεμικό πεδίο της Συρίας, η πλευρά που σημείωσε επιτυχία είναι η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν, με την κυβέρνηση του Ντόναλτ Τραμπ να παραδίδει στην Τουρκία ότι ζητούσε εδώ και καιρό, το όραμα μιας μεγάλης ζώνης ασφαλείας στο βορειοανατολικό κομμάτι της Συρίας. Μια άλλη μερίδα των αναλυτών, ισχυρίζεται ότι η κερδισμένη πλευρά είναι αυτή των ΗΠΑ, με τον κ. Τραμπ να «στριμώχνει» στην άκρη τον κ. Ερντογάν με κυρώσεις και φακέλους διαφθοράς. 

Για τον Άραβα, Κούρδο και ξένο αναλυτή οι προαναφερόμενες προσεγγίσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά «αφελείς προσεγγίσεις» δημοσιογράφων και αναλυτών που προσεγγίζουν με «επιφανειακό τρόπο» τις εξελίξεις στην Συρία. Για τον αναλυτή που μιλά την γλώσσα των ντόπιων λαών και προσεγγίζει πολυδιάστατα τις εξελίξεις (όχι παραμένοντας εγκλωβισμένος στην βαλκανικού τύπου εθνοκεντρική ανάγνωση), όλες οι τελευταίες εξελίξεις και συνεπώς ο «απολογισμός» τους, η λίστα των νικητών και ηττημένων είναι πολύ πιο διαφορετική.
Στην παραπάνω επισήμανση φως έρχεται να ρίξει μια ανάλυση που δημοσιεύεται στο αραβικό μέσο Al Mayadeen, το οποίο διατηρεί σχέσεις με τους κύκλους της κυβέρνησης της Συρίας. Σε σχετική ανάλυση, την οποία υπογράφει ένας Κούρδος πολιτικός της Συρίας, το αραβικό μέσο μας επισημαίνει τα εξής: «Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατέστησε σαφές σε ομιλία του στο περιθώριο της 7ης συνόδου του συμβουλίου των τουρκόφωνων κρατών, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, στις 15 Οκτωβρίου, ότι η χώρα του είναι αποφασισμένη να προχωρήσει με την νέα εισβολή στην Συρία. Η επιχείρηση αυτή είναι εξίσου σημαντική με την εισβολή της Κύπρου της 1974. Η υπενθύμιση των γεγονότων που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο, θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε το τι στοχεύει ο Ερντογάν με την επίθεση κατά της Συρίας».

Στην συνέχεια την ανάλυσης, ο αρθρογράφος συνοψίζει τις εξελίξεις στο Κυπριακό, κατά την περίοδο του 1963-1983, οι οποίες οδήγησαν στην τουρκική εισβολή και στην δημιουργία της λεγόμενης ΤΔΒΚ. Με σημείο αναφοράς το Κυπριακό, ο αναλυτής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σήμερα η Τουρκία δρομολογεί μια ανανεωμένη εκδοχή του σχεδίου της για την Κύπρο, για το βορειοανατολικό κομμάτι της Συρίας. Στα πλαίσια αυτού του συμπεράσματος, η ανάλυση μας επισημαίνει εν συντομία τα εξής: «Η Τουρκία επικεντρώνει την προσοχή της σε διάφορους στόχους με την νέα επιχείρηση στην ΒΑ Συρία. Στοχεύει στην δημιουργία ενός «ανθρώπινου τείχους», το οποίο θα αποτελέσουν κυρίως Άραβες και Τουρκμένιοι, οι οποίοι γειτνιάζουν ιδεολογικά με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το Κίνημα των Μουσουλμάνων Αδελφών. Η ίδρυση του κράτους της Βόρειας Συρίας με βάση το μοντέλο της ΤΔΒΚ, και η ώρα της διακήρυξης είναι εξελίξεις που θα αφεθούν να «ωριμάσουν» μέχρι να αναδυθούν οι κατάλληλες τοπικές, περιφερειακές και διεθνείς συνθήκες. Μια μεγάλη αποθήκη τρομοκρατικών στοιχείων (Ουιγούρων, Τσετσένων, Ουζμπέκων, τρομοκρατικά στοιχεία ευρωπαϊκής και αμερικανικής προέλευσης, από τις χώρες του κόλπου και την Αφρική) θα εγκατασταθούν στην τουρκική ζώνη. Και το ανθρώπινο τείχος θα αποτελέσει πυλώνα διαχωρισμού των Κούρδων της Συρίας και των Κούρδων της Τουρκίας».

Ο αναλυτής φροντίζει να προσθέσει στις επισημάνσεις του και το ενδεχόμενο της αποτυχίας της ίδρυσης του κράτους της ΒΑ Συρίας που θα ελέγχεται από την Τουρκία. Σε μια τέτοια περίπτωση η Τουρκία θα επιχειρήσει να κρατήσει στο χέρι της την ΒΑ Συρία ως ένα είδος «bargaining chip» στην τελική φάση του πολέμου της Συρίας. Τέλος, ο αρθρογράφος εκφράζει την ελπίδα ότι οι λαοί της περιοχής τελικά θα καταφέρουν να έρθουν σε συνεννόηση έτσι ώστε να εμποδιστεί η υλοποίηση καταστροφικών σεναρίων όπως αυτό που περιεγράφηκε παραπάνω.

Παρά το γεγονός ότι δεν συμμερίζομαι την ελπίδα του Σύριου συναδέλφου σχετικά με την προοπτική μιας περιφερειακής συνεργασίας, προσεγγίζω ως αξιοσημείωτη την προαναφερόμενη ανάλυση. Έτσι επιλέγω να ολοκληρώσω το σημερινό άρθρο γνώμης με την προσθήκη στην παραπάνω ανάλυση μιας σύντομης λίστας των «κερδισμένων» πλευρών από τις τελευταίες εξελίξεις στην Συρία.
Τόσο οι πραγματικότητες και οι τελευταίοι συσχετισμοί στο πολεμικό πεδίο της Συρίας όσο και οι τελευταίες πληροφορίες που μας έρχονται από ανεξάρτητα διεθνή μέσα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένας από τους νικητές στην νέα περίοδο της Συρίας, είναι η Ρωσία.

Με την συνεχιζόμενη τουρκική επιθετικότητα και με βάση την συνεργασία της με την Δαμασκό, η Ρωσία καταφέρνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να ελέγξει τις ισορροπίες και εξελίξεις σχεδόν σε ολόκληρη την συριακή επικράτεια, να θέσει υπό τον έλεγχο της σημαντικά αστικά κέντρα και ενεργειακό κοιτάσματα, να επιβάλλει όρους συνεργασίας στους Κούρδους, να προκαλέσει νέες ρωγμές στις σχέσεις της Τουρκίας με την Δύση, να περιορίσει την ακτίνα δράσης των ΗΠΑ και να συνεχίσει την καταπολέμηση των τζιχαντιστών.

Την ίδια στιγμή, κερδισμένο από τις νέες εξελίξεις βγαίνει το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) και οι ομάδες τζιχαντιστών που συνεργάζονται με την οργάνωση που φέρει φιλοδοξίες για ένα παγκόσμιο χαλιφάτο. Στο νότιο κομμάτι της Συρίας η οργάνωση παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης (στο δε, βόρειο κομμάτι οδηγούμαστε στο σημείο που μας περιγράφει παραπάνω ο Σύριος συνάδελφος). Οι μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν κινητικότητα σε πολλά επίπεδα. Οι δε, Κούρδοι ξεκαθαρίζουν ότι πλέον η καταπολέμηση του ΙΚ δεν αποτελεί προτεραιότητα τους.

ΥΓ. Οι τελευταίες εξελίξεις που «τρέχουν» στο γειτονικό Λίβανο είναι ιστορικής σημασίας. Ο Λίβανος εισέρχεται σε μια τροχιά πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας, μια εξέλιξη που επιφυλάσσει μεγάλο αντίκτυπο για την περιοχή μας, όπως άλλωστε και οι τελευταίες εξελίξεις στην Συρία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ