ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στην Γαλλία συνέβη κάτι σημαντικό

Στα χρόνια του κορωνοϊού και συγκεκριμένα σε μια περίοδο στην οποία η προσοχή των κοινωνιών στρέφεται και πάλι σε μια νέα μετάλλαξη του Covid-19 και φυσικά στις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που αυτή φέρνει, είναι λογικό ότι οι πρόσφατες γαλλικές εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης θα μείνουν στη σκιά των εξελίξεων τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, μια μικρή αναφορά ή ένα «copy-paste» ρεπορτάζ με βάση τα «τηλεγραφήματα» των μεγάλων ξέων δικτύων θεωρείται για πολλούς αρκετό. Άλλωστε, όπως αναφέρει και ο «ηττημένος» της πρόσφατης αναμέτρησης Γάλλος Πρόεδρος οι τοπικές εκλογές ουδεμία σχέση έχουν με τις προεδρικές εκλογές που ακολουθούν στην Γαλλία το 2022.

Ο Αρχισυντάκτης της «Le Figaro», Alexis Brézet και πολλοί έμπειροι αναλυτές που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στην Ευρώπη διαφωνούν με την παραπάνω άποψη. Το ίδιο και εμείς. Και αυτό διότι, πέρα από το γεγονός ότι οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη έχει πάντα την δική της σημασία, επιπλέον το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών φέρνει στο προσκήνιο σημαντικές, αναδυόμενες πτυχές της ευρωπαϊκής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας κατά την μετά-κορωνοϊό περίοδο. Πιο συγκεκριμένα, στην «καρδιά» των αποτελεσμάτων των εκλογών συναντάμε τρία στοιχεία-χαρακτηριστικά που πλέον αποτελούν κομμάτι της πολιτικής πραγματικότητας πολλών ευρωπαϊκών εθνών: Το μποϊκοτάζ της κάλπης από μεγάλες μερίδες της κοινωνίας, τα ανεβοκατεβάσματα των διάφορων, κυρίως δεξιών και ακροδεξιών εκφάνσεων του ευρωπαϊκού λαϊκισμού και το αδιέξοδο της Αριστεράς (θυμάστε αυτά που επισημάναμε από αυτή την στήλη πριν από λίγες εβδομάδες με αφορμή το αποτέλεσμα των κυπριακών βουλευτικών εκλογών;)

Ως προς το στοιχείο της αποχής, οι πληροφορίες που μας έρχονται από την Γαλλία δείχνουν ότι ούτε λίγο ούτε πολύ περίπου 2 στους 3 πολίτες επέλεξαν να απέχουν από τις τοπικές εκλογές. Σημαντικό είναι να θυμηθούμε ότι στην Γαλλία οι ιστορικές επαναστάσεις του 18ου και 19ου αιώνα οι οποίες χάραξαν την πορεία των εξελίξεων στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή βασίστηκαν στους δήμους, στην κινητοποίηση της μπουρζουαζίας, αλλά και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων στα μεγάλα κέντρα των πόλεων. Σε αυτή λοιπόν την Γαλλία, οι πολίτες «δυναμίτισαν» με την ιστορική αποχή την βάση νομιμοποίησης των νέων τοπικών κυβερνήσεων. Το γεγονός ότι σύμφωνα πάντα με τον γαλλικό τύπο, το ποσοστό αποχής στις νεαρές ηλικιακές κατηγορίες ξεπέρασε το 80% δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας για μελλοντική αλλαγή. Η αποχή λοιπόν έχει έρθει για να μείνει στο προσκήνιο της ευρωπαϊκής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας, αλλά και να λάβει ενδεχομένως νέες διαστάσεις το επόμενο διάστημα.

Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης μας βοηθά επίσης να αντιληφθούμε τα όρια της ισχύος των διάφορων εκφάνσεων του λαϊκισμού στην Ευρώπη. Στην περίπτωση της Γαλλίας, το ακροδεξιό κίνημα της οικογένειας Λε Πεν βίωσε την Κυριακή μια μεγάλη αποτυχία, αν όχι πανωλεθρία. Το εθνικιστικό κίνημα που συμμετείχε στις εκλογές με τον στόχο της εξασφάλισης του ελέγχου του πρώτου μεγάλου κέντρου, ολοκλήρωσε τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία, η οποία πιθανόν να επιφυλάσσει αντίκτυπο για τα σχέδια του κινήματος στις επικείμενες προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους. Το παράδειγμα της Λε Πεν μας οδηγεί σε είναι ενδεικτικό του γεγονός ότι σε συνθήκες κοινωνικοπολιτικής ανωμαλίας ή κρίσης, ο ακραίος λαϊκισμός, η εθνική μισαλλοδοξία, και η ξενοφοβία δεν αρκούν από μόνα τους για φέρουν ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Τα ακραία μηνύματα κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κόσμου είτε σε στιγμές βαθιάς κοινωνικής απόγνωσης (βλπ. παράδειγμα Χρυσής Αυγής) είτε όταν αυτά συνοδεύονται από ένα πειστικό υλοποιήσιμο πρόγραμμα εξουσίας. Από αυτήν την άποψη, το να παρακολουθεί κανείς την πορεία του «δικού μας» ΕΛΑΜ στη νέα του θητεία στην κυπριακή βουλή ειδικά τώρα που αυτό σιγά-σιγά μετεξελίσσεται σε κομμάτι του ντόπιου κατεστημένου, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Όσον αφορά την Αριστερά δε, από τα αποτελέσματα των γαλλικών τοπικών εκλογών αυτή φαίνεται να βρίσκεται εν μέσω μιας μεγάλης συστημικής κρίσης αν όχι σε παγκόσμιο κλίμακα τότε σίγουρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η συγκεκριμένη κρίση αφορά τόσο την ιδεολογία όσο και τις διάφορες καθημερινές εκφάνσεις της πολιτικής ζωής, όπως την επικοινωνία με την κοινωνία, την συνεννόηση των διάφορων συνιστωσών, και την αποτελεσματική εναντίωση στον νεοφιλελευθερισμό. Στην περίπτωση της Γαλλίας, δανειζόμαστε την επισήμανση του συναδέλφου Brézet: «Τι κοινά έχει η παραδοσιακή κοινωνική δημοκρατία με το περιβαλλοντολογικό κίνημα, την ρεπουμπλικανική Αριστερά και τον Ισλαμό-Αριστερισμό των φίλων του Jean-Luc Mélechon; Ελλείψει ενός François Mitterrand που θα ενοποιούσε όλες αυτές τις συνιστώσες όλα δείχνουν ότι η Αριστερά είναι καταδικασμένη να διαδραματίσει βοηθητικό ρόλο στις εκλογές του 2022».

Ο Γάλλος δημοσιογράφος, αναλύοντας τα αποτελέσματα των εκλογών προσθέτει επίσης ότι «Σε αυτή την κατακερματισμένη, θρυμματισμένη, διάσπαρτη (σε κομμάτια), παζλ, Γαλλία στην οποία η μαζική αποχή εκφράζει την αδιαφορία και τον θυμό, όλα είναι πλέον δυνατά». Συμπληρώνοντας λοιπόν τη σκέψη του συναδέλφου θα λέγαμε ότι στην κατακερματισμένη Ευρώπη του 2021, της υγειονομικής, και κοινωνικοπολιτικής κρίσης όλα είναι πλέον δυνατά!

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ