ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το περίφημο Plan B

Μόλις λίγο καιρό μετά από την απόσυρση από το κυπριακό προσκήνιο της επικαιρότητας του όρου «μομέντουμ (λύσης)», με τον οποίο διαφωνήσαμε το προηγούμενο διάστημα, ένας νέος όρος έρχεται να αφήσει την σκιά του στο προσκήνιο των εξελίξεων στο Κυπριακό.

Στον ελληνικό και στον κυπριακό τύπο αρχίζουμε να διαβάζουμε όλο και πιο συχνά άρθρα γνώμης και δημοσιεύματα σχετικά με το περίφημο Plan B στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό. Την Κυριακή, ο φίλος Μιχάλης ανέλυσε με ορθό και ξεκάθαρο τρόπο την ανάγκη της ε/κ πλευράς για ένα συνολικό Plan B στο Κυπριακό και στις σχέσεις με την Τουρκία.

Προχωρώ ένα βήμα πιο πέρα και προσθέτω το εξής:

Στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα οι εξελίξεις, σε μια περίοδο που στα ανοιχτά της Κύπρου ακούγονται οθωμανικοί στρατιωτικοί ύμνοι, όλοι οι κάτοικοι του νησιού, από την Καρπασία μέχρι την Λεμεσό και από την Αμμόχωστο μέχρι την Μόρφου χρειάζονται εναλλακτικά σχέδια δράσης για το «κοινό μέλλον» αυτού του τόπου. Παρά την μεγάλη ανάγκη για το περίφημο Plan B, τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη αφορά το μέλλον μας σε αυτή την γη; Τελικά οι εμπλεκόμενες πλευρές έχουν ένα δικό τους Plan B ή όχι; Η Τουρκία που στην περίπτωση της ΑΟΖ και των εξελίξεων στο Αιγαίο επιλέγει μια «ελεγχόμενη» ένταση, γνωρίζει το τι θα πράξει σε περίπτωση που εκτροχιαστούν οι εξελίξεις σε ένα από τα ανοιχτά «μέτωπα» ή ακόμη και ταυτοχρόνως και στα δυο; Στην Άγκυρα διεξάγονται συζητήσεις, συσκέψεις για τις επιπτώσεις, τα side effects του Μοντέλου Γιβραλτάρ και της διχοτόμησης της Κύπρου; Η πολιτική ηγεσία λαμβάνει υπόψη της τις επισημάνσεις και συστάσεις του επιτελείου του στρατού που τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις τους τελευταίους μήνες; Ή μήπως στην τουρκική πρωτεύουσα οι πειραματισμοί και οι τυχοδιωκτισμοί έχουν μετατραπεί σε εξωτερική πολιτική εδώ και πολύ χρονικό διάστημα; Και τι έχουμε να δηλώσουμε για τις εξελίξεις στην Αθήνα, στο ελληνικό Πεντάγωνο και στους κύκλους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Γνωρίζει ο κ. Καμμένος τις επιπτώσεις των δηλώσεων του στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό; Τι θα πράξει η ελληνική πλευρά σε περίπτωση που στο Αιγαίο ή στην Κύπρο έχουμε μια απρόβλεπτη εξέλιξη; Πως να ερμηνεύσουμε την δήλωση του τύπου «δικαιωθήκαμε για την τοποθέτηση μας περί θερμού επεισοδίου στην Κύπρο»; Συμβαδίζουν τέτοιου είδους δηλώσεις με ένα «σοβαρό» κράτος;

Στην δε, περίπτωση της Κύπρου έχουμε να δηλώσουμε πολλά. Ωστόσο, για να μην κουράσω τον αναγνώστη, θα αρκεστώ σε λίγα ερωτήματα.

Τι ανάμενε ο κ. Ακιντζί όταν δήλωνε ότι «το τελευταίο λιμάνι, στο οποίο θα βρούμε καταφύγιο είναι η Τουρκία»; Περίμενε ότι θα βρει μια διαφορετική Τουρκία, από αυτήν των οθωμανικών στρατιωτικών εμβατηρίων; Υπολόγισε καθόλου για το αν θα έχει την δυνατότητα να απομακρυνθεί ποτέ ξανά από το «λιμάνι» της Τουρκίας σε περίπτωση που τελικά βρει καταφύγιο σε αυτό στην περίπτωση της τελικής κατάρρευσης των συνομιλιών; Και τι να πούμε για την περίπτωση της ε/κ πλευράς; Πως είναι δυνατόν σε ένα «σοβαρό» (υποτιθέμενα), «ευρωπαϊκό», «σύγχρονο» και «δημοκρατικό» κράτος η μικροπολιτική, η πολιτική του «καφενείου», τα μικροπολιτικά συμφέροντα, οι επιταγές του πελατειακού συστήματος να επισκιάζουν για μια ακόμη φορά τις συνομιλίες; Πως είναι δυνατόν οι υποψήφιοι για το ανώτατο αξίωμα της δημοκρατίας να ποντάρουν για μια ακόμη φορά στον εθνικισμό και στον οπορτουνισμό; Τι έχουν να μας προτείνουν ως Plan B οι κύριοι που διεκδικούν το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας σε περίπτωση που τελικά η τελική διχοτόμηση δεν αποφευχθεί; Ποια θα είναι η μελλοντική σχέση των 90.000 Τουρκοκύπριων πολιτών με το κράτος τους; Ποια θα είναι η στρατηγική της Κύπρου όταν σταδιακά θα αρχίσει να έχει χερσαία σύνορα με την Τουρκία;

Ας μην πολυλογώ.

Ο προβληματισμός μου είναι ένας και μοναδικός. Σε μια περίοδο που η περιοχή μας έχει βυθιστεί σε κρίση, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα τρέχει να κλείσει «τρύπες» σε πολλά μέτωπα, η τύχη μας παραμένει στα χέρια πολιτικών (πολιτικάντηδων) που αδυνατούν να προβάλλουν εναλλακτικές σκέψεις και στρατηγικές για τα θέματα που αφορούν το μέλλον της περιοχής μας. Για όσους βιάζονται να τονίσουν ότι «σε αντίθεση με την Ελλάδα και την Κύπρο, η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά αυτά που πράττει», υπενθυμίζω τις επισημάνσεις του φίλου και έμπειρου αναλυτή Φεχίμ Τάστεκιν για την τουρκική εξωτερική πολιτική.

Όσοι επιθυμούν να παρατηρήσουν τον τρόπο με τον οποίο μια χώρα δημιουργεί σταδιακά το δικό της «Βιετνάμ» ας παρακολουθήσει την πορεία της Τουρκίας κατά τα τελευταία χρόνια στην Συρία… Με τέτοιο οπορτουνισμό και τέτοιου είδους τυχοδιωκτισμούς οι ανεπιθύμητες εξελίξεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο δυστυχώς θα πρέπει να θεωρούνται ζήτημα χρόνου…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X