ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μαθήματα από έναν 16χρονο!

Αυτές τις μέρες που διαβάζουμε με την κόρη μου τα μαθήματα του σχολείου (πηγαίνει στη δευτέρα τάξη του δημοτικού) ο δεκαεξάχρονος γιος μου κόβει βόλτες και σχολιάζει. Τα σχόλια του είναι τόσο εύστοχα και κάποιες φορές μαχαιριές, που διακόπτω με την μικρή και κάνουμε όλοι μαζί μια συζήτηση. Διαβάζαμε ένα κείμενο, τις προάλλες, από το βιβλίο της ανάγνωσης που αφορούσε τις χελώνες καρέτα καρέτα που κινδυνεύουν.

Το πρώτο σχόλιο/ ερώτημα του δεκαεξάχρονου ήταν το εξής : «Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός τα βιβλία αυτά να αντικατασταθούν με πιο σύγχρονα;». Τον κοίταξα με μεγάλη απορία και περιέργεια και τον ενθάρρυνα να μου πει περισσότερα, μιας και αυτά τα βιβλία που έχουν τώρα τα παιδιά μας στα δημοτικά, έχουν υποτίθεται εκσυγχρονιστεί! «Τώρα», μού απαντάει «κινδυνεύει ολόκληρος ο πλανήτης, δεν είναι απλά κάποια ζώα υπό εξαφάνιση, αλλά ο πλανήτης γη είναι. Τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η κλιματική αλλαγή βρίσκεται σε αντίστροφη μέτρηση με την ανάπτυξη μας και είναι η στιγμή να προστατεύσουμε ολόκληρο τον πλανήτη και να καλλιεργήσουμε σε μικρούς και μεγάλους την έννοια της ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντος, όχι απλά καθαρίζω παραλίες, ή δεν χρησιμοποιώ πλαστικές σακούλες ή πλαστικά καλαμάκια, αλλά η ενίσχυση όλων των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που μπορούμε να έχουμε». Ομολογώ με εντυπωσίασε η απάντηση του αλλά πιο πολύ πάγωσα με τα επόμενα λόγια που ακολούθησαν στη συζήτηση.

«Δεν απειλείται η ζωή συγκεκριμένων μόνον ζώων, αλλά απειλούνται ανθρώπινες ζωές. Κοίτα τι κάνει ο ρατσισμός» μού λέει. «Χάνονται άνθρωποι γιατί έτυχε να ανήκουν σε άλλη εθνικότητα από τη δική μας, γιατί έτυχε να έχουν άλλο χρώμα δέρματος από το δικό μας και το κυριότερο χάνονται άνθρωποι γιατί τα βιβλία αυτά δεν περιλαμβάνουν κείμενα που να καλλιεργούν την μη ανοχή στον ρατσισμό. Ίσως, κάποια κείμενα, να αναφέρονται στην διαφορετικότητα αλλά πουθενά δεν τονίζουν ότι είναι τεράστιο έγκλημα να μην αποδέχεσαι τον συνάνθρωπο σου όπως είναι ή να τον κακοποιείς ή να του αφαιρείς τη ζωή». Τον χάρηκα πολύ για τον τρόπο σκέψης του και ύστερα με κατέκλυσαν ενοχές γιατί σκέφτομαι ότι ως ενήλικες τι πλανήτη θα παραδώσουμε σε αυτές τις γενιές και τι μυαλά κουβαλούμε ακόμα ύστερα από τόσους αγώνες για τον σεβασμό της διαφορετικότητας όποια και αν είναι αυτή.

«Κάτι τελευταίο» μού λέει! « Το κείμενο αναφέρεται στον κόλπο του Λαγανά όπου γενούν οι χελώνες και βρίσκεται στην Ζάκυνθο. Το ότι οι συνομήλικοι μου δεν ξέρουν τίποτα για την Κύπρο αλλά μόνον ότι μας ενδιαφέρει γιατί συχνάζουμε εκεί, δεν το βρίσκετε εσείς οι μεγάλοι παράλογο; Εγώ ξέρω ότι και στην Λάρα στην Πάφο γεννάνε οι χελώνες, αλλά και στο δικό μας χωριό το Ριζικάρπασο επειδή μας πήγες και τα είδαμε, και είμαι βέβαιος ότι γενάνε και στην Κερύνεια και όπως μας είπες παλαιότερα όταν ήσουν εσύ μικρή γεννούσαν και στον Πρωταρά. Γιατί δεν μας διδάσκουν για τη δική μας γη, για το δικό μας νησί, για την δική μας χώρα; Ποιος ξέρει αν θα πάω Ζάκυνθο καμιά φορά. Τα χωριά της Κύπρου μας γιατί δεν μας τα διδάσκουν;» Αυτά λοιπόν από ένα δεκαεξάχρονο που την ίδια ώρα που με άφηνε άφωνη με έκανε συνάμα και περήφανη!

Αυτά από τη γενιά που θέλουμε να μεγαλουργήσει σε αυτή την χώρα και να μην κάνει τα λάθη που έκανε η δική μας γενιά και κυρίως οι προηγούμενες από εμάς. Αν δεν αγαπήσουμε τον τόπο μας, αν δεν σεβαστούμε τον τόπο μας και τους ανθρώπους τους, πως θα σεβαστούμε τον υπόλοιπο πλανήτη; Προσωπικά αισθάνομαι ότι έχω πολλά να μάθω από τις νεαρότερες γενιές και αν έχει κάτι που αξίζει να παλέψω είναι να παραδώσω μια σπουδαία χώρα σε αυτά τα παιδιά που δεν έφταιξαν πουθενά και από ότι φαίνεται το κεφάλι τους κάθεται πολύ σωστά στους ώμους και στραμμένο προς την σωστή κατεύθυνση. Έγκλημα να τους υποχρεώσουμε να κοιτάζουν πίσω όπως κάνουν δεκαετίες τώρα οι διάφορες κυβερνήσεις…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X