Δυο βδομάδες μακριά από το άνοιγμα των σχολείων και όλα σ ένα αυτόματο πιλότο που δεν έχει συντεταγμένες αλλά ούτε και συγκεκριμένη πορεία. Όποιον εκπαιδευτικό ρωτήσεις, για να αμυνθεί των συντεχνιών του και της ανυπαρξίας πλάνου του ΥΠΠΑΝ θα σου προβάλει ως επιχείρημα την αβεβαιότητα που υπάρχει εξαιτίας του κορωνοϊού. Από την άλλη, αν σκεφτεί κανείς ότι, όλες οι ανεπτυγμένες χώρες μετά την γενική καραντίνα (lockdown) που συνειδητοποίησαν ότι ο ιός θα περιοριστεί μόνο με τον εμβολιασμό (που αυτό όπως φαίνεται χρειάζεται ακόμα χρόνο), ξεκίνησαν να διαμορφώνουν εδώ και τέσσερις μήνες την στρατηγική τους στην βάση του «Δημιουργώ με τον κορωνοϊό». Όχι στο «μαθαίνω να ζω με τον κορωνοϊό», αλλά συνδημιουργώ!
Έβγαλαν, δηλαδή, τα μυαλά τους έξω από το κουτί, δεν λειτουργούν στην λογική «είτε αυτό ή το άλλο» (either or), μια διαδικασία που βραχυκυκλώνει τον εγκέφαλο (επιστημονικά τεκμηριωμένο) και δεν αφήνει τα αντίστοιχα μέρη του εγκεφάλου να ενεργοποιηθούν και να βρουν λύσεις και επιλογές. Παρακολουθώ, λοιπόν, με μεγάλη ζήλεια θα τολμούσα να πω, τα πλάνα, τις πρωτοβουλίες και τις ενέργειες των κρατών αυτών αλλά και πάρα πολλών εταιριών να χαράσσουν το χάρτη συνδημιουργίας τους με την πανδημία. Υπάρχουν από την μια τα κράτη και οι εταιρίες που αλλάζουν πρωτόκολλα και πολιτικές στη βάση αυτής της συνδημιουργίας και έχουμε και το Υπουργείο Παιδείας που από τον Μάρτιο είναι σε μια αυτόματη πορεία.
Αντί η παιδεία να είναι πρωτοπόρος της τεχνολογίας κάνει μαύρα μεσάνυχτα. Η ψηφιοποίηση των βιβλίων μας όφειλε να ξεκινήσει από τον Μάρτιο. Έξι μήνες, αν θέλαμε και είχαμε πλάνο στην παιδεία, ψηφιοποιήσουμε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Δεν γίνεται 6 μήνες να πιπιλούμε το θέμα της ανοιχτής ή όχι κάμερας των μαθητών κατά την ώρα της διδασκαλίας. Θέμα που μπορούσε να επιλυθεί μέσα σε μια μέρα, ρωτώντας την Επίτροπο Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αλλά και τι ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και με το απλό μυαλό μου, θεωρώ ότι όπως ένας μαθητής είναι στην τάξη, η ανοιχτή κάμερα είναι η απόδειξη της παρουσίας του στην τάξη. Θέμα θεωρώ τίθεται αν τα μαθήματα ηχογραφούνται χωρίς την συναίνεση των γονιών και των μαθητών. Εξάλλου, στην διαδικτυακή τάξη θα μπαίνουν όχι σε ιστοσελίδες αμφιβόλου περιεχομένου! Επίσης, θα έπρεπε μέχρι τώρα όλοι οι υπολογιστές των εκπαιδευτικών από τους οποίους θα διδάσκουν να έχουν ήδη εγκατεστημένο πρόγραμμα προστασίας δεδομένων (cyber security) όπως για παράδειγμα, το bitlocker.
Δεν άκουσα ολόκληρο καλοκαίρι οι εκπαιδευτικοί να έχουν παρακολουθήσει συγκεκριμένα μαθήματα ως προς την διαδικτυακή διδασκαλία, ποια εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιούν για να κάνουν το μάθημα ευχάριστο και να διατηρούν την προσοχή των μαθητών. Δεν άκουσα για κανένα πρόγραμμα ή application που θα χρησιμοποιούν οι μαθητές για να κάνουν τις εργασίες τους και να αποστέλλονται στον δάσκαλο τους απευθείας χωρίς σκανάρισμα ή έστω ένα shared drive. Δεν άκουσα για καμιά ηλεκτρονική πλατφόρμα που θα στηρίξει την διαδικτυακή διδασκαλία.
Δεν φτάνουν όλα αυτά το κερασάκι είναι για εμάς τους γονείς που οι δουλειές μας, μας υποχρεώνουν να έχουμε ένα προγραμματισμό 3 μηνών μπροστά και να μην γνωρίζουμε αν τα παιδιά μας θα πάνε τελικά σχολείο, πόσες μέρες θα πηγαίνουν και ποιές θα είναι οι συνθήκες όταν πηγαίνουν; Δεν άκουσα για αλλαγή στην διαμόρφωση των αιθουσών στα σχολεία, δεν άκουσα για κάποιο πλάνο φοίτησης, δεν άκουσα αν θα υπάρξει αλλαγή στην ύλη για να καλυφθούν τα περσινά κενά των μαθητών. Όλα στον αέρα! Αερολογίες, κανένα πλάνο, κανένας σοβαρός προγραμματισμός. Μιλώντας με αρκετούς εκπαιδευτικούς από το περιβάλλον μου, αισθάνονται και αυτοί μια τεράστια σύγχυση και δηλώνουν ανενημέρωτοι! Ανενημέρωτοι δυο βδομάδες πριν ξεκινήσουν υποτίθεται τα σχολεία!
Το τελευταίο που με ενόχλησε που το είχα διαβάσει κάπου και εύχομαι να μην ισχύει γιατί αν ισχύει σημαίνει είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ήταν το ενδεχόμενο εκ περιτροπής φοίτησης των μαθητών πρωί-απόγευμα με την ενίσχυση της παιδείας μέσα από τον διορισμό επιπρόσθετων εκπαιδευτικών. Ως εδώ όλα πολύ καλά! Η ενημέρωση που είχα λάβει είναι ότι οι συντεχνίες των εκπαιδευτικών πολέμησαν αυτή την προσπάθεια. Διερωτώμαι τι μυαλά στ αλήθεια κουβαλούν, αντί στο επίκεντρο να είναι η παιδεία και ο μαθητής, να είναι προσωπικά συμφέροντα! Αυτοί δεν κατανοούν το πιο απλό, ότι αύριο αυτούς τους εκπαιδευτικούς που τους έκοψαν την πορεία τους να βοηθήσουν στην πανδημία, θα τους θέλουν να γίνουν μέλη των συντεχνιών τους; Προσωπικά, εγώ ως μητέρα, αν θα αναλάβω και φέτος το ρόλο της δασκάλας του παιδιού μου, απαιτώ από το Υπουργείο Παιδείας, κονδύλι για τα αναλώσιμα (κόλλες, μελάνια για τον εκτυπωτή) συν μισθό γιατί δεν νομίζω να υπάρχει εταιρία που θα πληρώνει έναν υπάλληλο να δουλεύει για το ΥΠΠΑΝ αντί για την δουλειά την οποία προσλήφθηκε!
Και έχουμε και έναν Υπουργό Παιδείας, άφαντο, που βρήκε την χρυσή συνταγή, έχω τον τίτλο του Υπουργού ενώ ήμουν στα αζήτητα για πάρα πολλά χρόνια, δεν ξέρω να βγάλω τα μάτια μου και υπακούω στις υποδείξεις των συντεχνιών για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Δεν αμφέβαλλα για το ήθος του κ. Υπουργού, αρκεί να θυμηθώ, το θράσος του να χλευάσει και να ειρωνευτεί τον αείμνηστο Κληρίδη τότε το 2004.
Είχα ξανακάνει επίκληση μέσα από τους στίχους του Γιώργου Θεοδωράκη και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, σε προηγούμενο άρθρο μου στην Καθημερινή τον Μάιο, ζητώντας από τον Υπουργό να έχει το νου του στο παιδί.
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».
