ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Δεν υπάρχει λεφτοδέντρο

Του Χάρη Γεωργιάδη

Του Χάρη Γεωργιάδη

Η αντίληψη ότι υπάρχουν, κάπου εκεί έξω, πηγές από τις οποίες θα μπορούσαμε να αντλήσουμε δισεκατομμύρια προκειμένου να απαλλαγούμε από τα βάρη της οικονομικής κρίσης, δεν είναι απλώς φαιδρή, είναι και επικίνδυνη. Οδηγεί στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και επιβαρύνει τη διαδικασία λήψεως των αναγκαίων αποφάσεων.

Για παράδειγμα, την περίοδο 2011-12, οι δύσκολες αποφάσεις για το τραπεζικό μας σύστημα αναβάλλονταν, επειδή υπήρχε η προσδοκία, σε κύκλους της τότε κυβέρνησης, ότι θα θεσπιστεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών που θα μας απάλλασσε από την ευθύνη και το κόστος. Αυτή η αναβλητικότητα, απλώς κατέστησε τις αποφάσεις ακόμη πιο οδυνηρές, ενώ τέτοιος μηχανισμός ασφαλώς δεν έχει υπάρχει ούτε και σήμερα. Το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης, που έχει πράγματι θεσπιστεί, δεν απαλλάσσει ούτε από τις υποχρεώσεις των κρατών-μελών ούτε και από τις δυσκολίες της διάσωσης τραπεζών με ίδια μέσα.

Αργότερα, στην κορύφωση της κρίσης του 2013, οι εισηγήσεις κυμαίνονταν από την αναζήτηση δισεκατομμυρίων ως βοήθεια από διάφορους περίεργους τύπους από το εξωτερικό, την προπώληση φυσικού αερίου που δεν είχαμε ακόμη ανακαλύψει, μέχρι και την έξοδο μας από το ευρώ προκειμένου να τυπώσουμε δικό μας χρήμα. Βεβαίως, η εκτύπωση εθνικού νομίσματος δεν απαλλάσσει τα κράτη από τα οικονομικά τους προβλήματα. Απλώς καθιστά εφικτή την υποτίμηση, η οποία έχει το ίδιο αποτέλεσμα και τις ίδιες οδυνηρές συνέπειες με τη μείωση μισθών και συντάξεων, χωρίς όμως το σταθεροποιητικό όφελος της συμμετοχής στην Ευρωζώνη.

Διαδεδομένη είναι και η αντίληψη ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια είναι έξτρα χρήμα, πέραν των αυστηρών ορίων του προϋπολογισμού. Η πραγματικότητα είναι ότι για το κάθε ευρώ που εισπράττουμε ως χώρα από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία, αντιστοιχεί ένα ευρώ που έχουμε ήδη συνεισφέρει στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Σύντομα, μάλιστα, λόγω των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης των τελευταίων ετών, η Κύπρος καθίσταται καθαρός συνεισφορέας, δηλαδή θα μας αναλογούν λιγότερα από όσα θα συνεισφέρουμε. Συνεπώς, τα ευρωπαϊκά κονδύλια αποτελούν έσοδο το οποίο έχει ήδη υπολογιστεί και περιληφθεί στον προϋπολογισμό. Εξαίρεση αποτελούν τα ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά προγράμματα, τα οποία όμως δεν είναι τεράστια και συνήθως επικεντρώνονται σε συγκεκριμένους τομείς, όπως είναι η έρευνα και η καινοτομία.

Καθώς βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με μια νέα οικονομική κρίση, έχουν αρχίσει να αναδεικνύονται και πάλι διάφορες φαεινές ιδέες για άντληση πόρων. Για παράδειγμα, πάει να δημιουργηθεί η εντύπωση, στην Κύπρο και αλλού, ότι η έκδοση ευρωομολόγων ισοδυναμεί με τη δημιουργία ενός ταμείου από το οποίο θα μπορούσαμε να αντλήσουμε δωρεάν χρήμα. Πρόκειται για ψευδαίσθηση. Είναι χρήσιμη και αναγκαία η έκδοση ευρωομολόγων. Θα διασφαλίσει την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές για όλα τα κράτη-μέλη και θα μειώσει το κόστος δανεισμού για τα πιο ευάλωτα από αυτά. Με κανένα τρόπο όμως δεν σημαίνει ότι άλλοι θα ξοδέψουν τα εκατομμύρια και άλλοι θα τα εξοφλήσουν. Τα ευρωομόλογα, όπως και όλα όσα έχουν αποφασιστεί σε επίπεδο Ε.Ε., συνιστούν μορφές δανεισμού και δεν απαλλάσσουν κανένα κράτος-μέλος από τις υποχρεώσεις του. Εδώ, βέβαια, φτάσαμε στο σημείο να ακούμε αρχηγό κόμματος να εισηγείται ότι θα πρέπει να αντλήσουμε πόρους από το De Minimis για να τους μοιράσουμε στις επιχειρήσεις.

Φαίνεται διέλαθε της προσοχής ότι το De Minimis δεν είναι ταμείο, αλλά κανόνας, που καθορίζει πώς θα μπορούσε κράτος-μέλος να στηρίξει το ίδιο, με δικά του λεφτά, τις επιχειρήσεις του.  Πρέπει, με λίγα λόγια, να καταλάβουμε ότι λεφτοδέντρο δεν υπάρχει. Ούτε στην Κύπρο, ούτε στην Ευρώπη. Η ανάγκη για συνετή και αξιόπιστη οικονομική πολιτική παραμένει σε κάθε περίπτωση. Η εύκολη οδός που αναζητούν κάποιοι δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η οδός των δύσκολων αποφάσεων, της γνώσης και της λογικής, της παραγωγικής προσπάθειας και της σκληρής δουλειάς. Έτσι καταφέραμε και σταθήκαμε στα πόδια μας μετά το 2013 και έτσι θα τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X