Του Χάρη Γεωργιάδη
Μπορεί ο Δημοκρατικός Συναγερμός; Αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα που θέτουν πολλοί συμπολίτες μας το τελευταίο διάστημα. Είτε πρόκειται για φίλους και υποστηρικτές, είτε για ανθρώπους που πλέον παρακολουθούν από κάποια απόσταση, είτε για δημοσιογράφους και αναλυτές, είτε πρόκειται και για τα ίδια τα στελέχη του κόμματος. Εάν μπορεί, δηλαδή, η παράταξη που ο Γλαύκος Κληρίδης ίδρυσε πριν από 44 ολόκληρα χρόνια, σε άλλες εποχές δηλαδή, να προτάξει σφρίγος, αξιοπιστία και συγκροτημένη πολιτική πρόταση που θα της επιτρέψει να διατηρήσει ένα ρόλο πρωταγωνιστικό και ωφέλιμο στην κυπριακή πολιτική σκηνή.
Μια παράταξη που οδήγησε την Κύπρο στην Ε.Ε., που κέρδισε τις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, που ανέλαβε την ευθύνη της ανοικοδόμησης και ανάκαμψης της κυπριακής οικονομίας, που παραμένει πρώτη πολιτική δύναμη, αλλά που βρίσκεται, χωρίς αμφιβολία, σε ένα σημείο κομβικό στην πολιτική της διαδρομή. Το γεγονός και μόνο ότι διεξάγεται αυτή η συζήτηση είναι ένδειξη θετική. Επειδή ο προβληματισμός και η αμφισβήτηση είναι χαρακτηριστικά ενός ζωντανού οργανισμού και όχι ενός πολιτικού απολιθώματος. Ακόμη και η εστίαση της κριτικής στον Δημοκρατικό Συναγερμό, οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι το κόμμα βρίσκεται για έβδομο χρόνο στην διακυβέρνηση, οφείλεται όμως και στο γεγονός ότι από τον Δημοκρατικό Συναγερμό είναι που περιμένει πολλά μια σημαντική μερίδα συμπολιτών μας.
Με λίγα λόγια, το διακύβευμα είναι να συνεχίσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός να εκφράζει και να εκπροσωπεί μια σημαντική και δυναμική μερίδα της κυπριακής κοινωνίας. Την διευρυμένη μεσαία τάξη και τις παραγωγικές ομάδες. Τους ανθρώπους που αγωνίζονται και αγωνιούν για την οικογένειά τους, που βασίζονται πρώτα και κύρια στις δικές τους δυνάμεις, που αναγνωρίζουν την σημασία της μόρφωσης, της εκπαίδευσης και της προσπάθειας. Που εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και επιζητούν ένα περιβάλλον σταθερότητας και ασφάλειας, ισονομίας και αξιοκρατίας. Μια χώρα που θα διευκολύνει την επιχειρηματικότητα και την κοινωνική συνοχή προκειμένου να προκύπτουν ευκαιρίες για όλους. Που δεν θα φοβάται να προωθήσει αλλαγές εκεί που χρειάζονται. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός πρέπει να καταρτίσει μια πολιτική ατζέντα σε αυτά περίπου τα πλαίσια. Το πολιτικό του «αφήγημα» πρέπει να έχει συνοχή και σκοπό. Και πρέπει να επιβεβαιώνεται στην πράξη από τις πρωτοβουλίες και την στάση του στη Βουλή αλλά και ως ο βασικός πυλώνας στήριξης της κυβέρνησης. Πρέπει να αναδείξει νέα, καταρτισμένα στελέχη, που θα είναι σε θέση να εκφράσουν την πολιτική του πρόταση.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός πρέπει να έχει καθαρές θέσεις ακόμη και για δύσκολα ή ευαίσθητα θέματα, αλλά η καθαρότητα των θέσεων του δεν πρέπει να τον οδηγεί στα άκρα. Εξάλλου, ο Δημοκρατικός Συναγερμός ποτέ δεν ήταν κόμμα ακραίο. Ούτε όμως είναι κόμμα κεντροαριστερό, όπως κάποιοι θα τον ήθελαν. Πρέπει, για παράδειγμα, χωρίς δισταγμό να υποστηρίξει μια καθαρή και αυστηρή πολιτική σε σχέση με την ανεξέλεγκτη και παράνομη μετανάστευση, ως αντίβαρο στις ακρότητες της ακροδεξιάς αλλά και στις ανευθυνότητες της αριστεράς. Ανάλογη πρέπει να είναι η στάση του Δημοκρατικού Συναγερμού στην εξωτερική πολιτική και στα εθνικά μας θέματα. Πολλοί επικαλούνται την κληριδική παράδοση αλλά λίγοι προβαίνουν σε μια σωστή ερμηνεία αυτής της πολιτικής. Η πολιτική Κληρίδη ποτέ δεν περιοριζόταν σε μια ετοιμότητα συμβιβασμού. Αντιθέτως, χαρακτηριζόταν από προσεκτικές και μεθοδικές κινήσεις στη σκακιέρα, που αποσκοπούσαν στον επηρεασμό και μεταβολή της τουρκικής πολιτικής.
Πρέπει με ανάλογο τρόπο να λειτουργήσουμε σήμερα. Να μείνουμε μακριά από τη δογματική άρνηση και τα συνθήματα, μακριά όμως και από ωραιοποιημένες και απλουστευμένες προσεγγίσεις που ουσιαστικά θεωρούν την Τουρκία ως έτοιμη για λύση και τη δική μας συναίνεση ως το μόνο που απομένει. Εξαιρετικά σημαντική είναι βέβαια και η αξιοπιστία στη ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είναι η παράταξη που σφράγισε την πορεία του τόπου μας στα χρόνια που πέρασαν. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα είναι σε θέση να επιτελέσει τον ίδιο ρόλο και στα χρόνια που έρχονται.
