ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στους δύο τροχούς

Αριθμοί: 82% των θυμάτων από τροχαία το 2019 είναι άντρες μοτοσικλετιστές κάτω των 40 ετών και συνανθρώποι μας άνω των 65 ετών. Οι 11 μοτοσικλετιστές που έχουν χαθεί από την αρχή του χρόνου έχουν αφήσει 11 ανήλικα ή αγέννητα παιδιά ορφανά από πατέρα.

Οι πιο πάνω αριθμοί λένε πολλά. Λένε πως χάνεται ένα κομμάτι του μέλλοντος και του παρελθόντος μας στους δρόμους. Χάνονται τα πρότυπα της επόμενης γενιάς για πολλές οικογένειες. Χάνονται γονείς και παππούδες πρόωρα και άδικα. Θα έπρεπε όμως να στέλνουν και μηνύματα. Ενδείξεις για λήψη πολύ συγκεκριμένων μέτρων και άμεση κινητοποίηση των αρχών. Αλλά δεν.

Οι μοτοσικλετιστές αποτελούν μία από τις πιο ευάλωτες κατηγορίες χρηστών του οδικού δικτύου. Βρίσκονται εκτεθειμένοι σε δεκάδες παράγοντες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να τους ρίξουν στο έδαφος με τραγικές συνέπειες. Ταχύτητα, άνεμος, βροχή, ζέστη, λακκούβες, αόρατα κυρτώματα, λάδια, χώμα και φυσικά αυτοκίνητα.

Οι καιρικές συνθήκες μειώνουν τη χρήση προστατευτικού εξοπλισμού και κράνους τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Οι γρήγοροι καθημερινοί ρυθμοί σπρώχνουν όσους οδηγούν μοτοσικλέτα για τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους, να κινούνται ιδιαίτερα επικίνδυνα στο δίκτυο και να παρανομούν με τρομερή συχνότητα και αρκετό θάρρος και θράσος. Η αγάπη των νέων για την ταχύτητα και τις προκλήσεις σε συνδυασμό με την προκλητική ανοχή της αστυνομίας, φέρνουν τρομερά τροχαία με ταχύτητες που δεν αφήνουν περιθώριο επιβίωσης των εμπλεκομένων.

Φυσικά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η ευθύνη των οδηγών και του κράτους. Η οδική υπεροψία όσων βρίσκονται προστατευμένοι μέσα σε ένα ασφαλές αυτοκίνητο και η έλλειψη σεβασμού προς τους υπόλοιπους χρήστες του δικτύου, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα συμπεριφορών στους δρόμους. Σε αυτά προστίθεται η χρήση του κινητού που αφαιρεί μυαλό και ματιά από τον δρόμο αλλά και η έλλειψη εκπαίδευσης και εμπειρίας στην συνύπαρξη στο οδικό δίκτυο.

Το κράτος δυσκολεύεται να αντιδράσει και να κινηθεί με γοργούς ρυθμούς στις κρίσεις των αυξημένων θανατηφόρων ή σοβαρών τροχαίων που προκύπτουν κατά διαστήματα. Δυσκολεύεται να ελέγξει τις μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού που κυκλοφορούν χωρίς πινακίδες και με μετατροπές που σπρώχνουν την απόδοση τους στα ουράνια. Αδυνατεί να βάλει μια τάξη στην μετατροπή των πεζοδρομίων και των διαβάσεων σε συντόμια παράδοσης καφέ, φαγητού και εγγράφων.

Οι λύσεις υπάρχουν και είναι απλές. Κάποιες μάλιστα είναι άμεσα εφαρμόσιμες με άμεσα αποτελέσματα. Πρώτη και καλύτερη η αστυνόμευση. Συστηματικοί και στοχευμένοι έλεγχοι κατά τις πρωινές και βραδινές ώρες αιχμής των παραδόσεων με μοτοσικλέτες. Περιπολίες σε γνωστά «στέκια» μηχανόβιων ανά πόλη με επιβολή ποινών και κατάσχεση μοτοσικλετών. Δεν υπάρχει άλλος πιο άμεσος και πιο αποτελεσματικός τρόπος και προκαλεί ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση το πόσο αφέθηκε να επιδεινωθεί η κατάσταση.

Οι πολίτες μπορούν να σώσουν ζωές; Μπορούν. Τις δικές τους, αν είναι μοτοσικλετιστές, με δυο απλές κινήσεις: μείωση ταχύτητας ειδικά στο αστικό δίκτυο και χρήση κράνους. Μία σύγκρουση οδηγώντας στο όριο ταχύτητας σε κατοικημένη περιοχή με ένα αυτοκίνητο που αποφάσισε να στρίψει παράνομα δεξιά ή να βγει από τη στροφή, θα είναι μια ακόμα σύγκρουση. Όχι ένα ακόμα θανατηφόρο.

Για τη χρήση κράνους δεν χρειάζεται καμία απολύτως ανάλυση. Σώζει ζωές κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού οι θάνατοι με ένα τόσο ξαφνικό και άδικο τρόπο έχουν καταστροφικές συνέπειες και στις ζωές των συγγενών και φίλων.

Η βελτίωση της συμπεριφοράς των οδηγών είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Ο κάθε ένας οφείλει να βελτιωθεί ατομικά, αντιδρώντας στην παρανομία και την αδιαφορία συμβουλεύοντας τους δικούς του ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Σιγά σιγά θα αλλάξει και η νοοτροπία. Θα αποκτηθεί γνώση και εμπειρία. Θα εφαρμοστούν νέες διαδικασίες έκδοσης άδειας οδηγού, νέες ποινές, σχολές παραβατών και θα εγκατασταθούν κάμερες στους δρόμους. Αυτά παίρνουν χρόνια. Στην Κύπρο δεκαετίες. Μπορούν να επισπευθούν μόνο αν ασκηθεί πίεση από την κοινωνία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ