Του Ονασαγόρα
Είμαι Επίτροπος Νομοθεσίας και θα πάρω τηλέφωνο τον Αρχηγό της Αστυνομίας. Αυτό φέρεται να είπε η κυρία Ζαννέτου λίγο μετά που δυσκολεύτηκε να φυσήξει στο μηχάνημα του αλκοτέστ εξαιτίας, όπως δήλωσε αργότερα, άσθματος. Κατά τη διάρκεια του περιστατικού -και ουσιαστικά της κράτησης που ακολούθησε- κάπνισε πολλά τσιγάρα και δεν δήλωσε το άσθμα διότι πάνω στην ένταση της στιγμής το είχε ξεχάσει. OK…
Το δικαστήριο την αθώωσε, παρόλο που αρχικά θεώρησε πως υπήρχε εκ πρώτης όψεως ενοχή, κρίνοντας τελικά πως οι χειρισμοί της Αστυνομίας δεν ήταν οι ενδεδειγμένοι. Αυτό δεν με εκπλήττει, καθότι οι χειρισμοί της Αστυνομίας πολύ συχνά -και για διάφορους λόγους- δεν είναι οι ενδεδειγμένοι. Η απορία όμως παραμένει: θα αναλάβει τότε κάποιος από την Αστυνομία την ευθύνη για τους «λάθος χειρισμούς»; Αν όχι τι θα ισχύει για πολίτες που θα βρεθούν σε παρόμοιες καταστάσεις -και θα δυσκολεύονται να φυσήξουν- για τη διενέργεια του αλκοτέστ; Θα παίρνουν όλοι τηλέφωνο τον Αρχηγό της Αστυνομίας; Θα μπορούσε να μας δώσει άραγε το κινητό του;
Είμαι Επίτροπος Νομοθεσίας και θα πάρω τηλέφωνο τον Αρχηγό της Αστυνομίας. Λουΐζα Ζαννέτου.
Ο Compact Superman της Ενέργειας δηλώνει πως δεν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των Υπουργείων Ενέργειας και Οικονομικών. Απλώς ο ένας πιστεύει πως πρέπει να πληρώσουμε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια -και βλέπουμε- και ο άλλος ούτε και ένα σεντ προτού διασφαλιστούν τα βασικά. Λεπτομέρειες δηλαδή και ασήμαντες οι διαφορές…
Η Κύπρος είναι περήφανη για τη νέα γενιά της, δηλώνει ο Πρόεδρος. Βέβαια, αν το δούμε κι απ΄ την ανάποδη πλευρά, προσωπικά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο η νέα γενιά είναι περήφανη για την Κύπρο που της παραδίδουμε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο πονεμένο κεφάλαιο.
Στον χθεσινό καύσωνα κάποιος με ανάρτησή του μας υπενθύμισε πώς στην Κύπρο κάνει λίγη δροσιά από μέσα Νοεμβρίου μέχρι μέσα Ιανουαρίου. Τους υπόλοιπους μήνες είμαστε ανάμεσα στο «Παναγία μου, εν πυρά», μέχρι το «εν αντέχω άλλο, θα φυρτώ».
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε φωτογραφία ελληνοκυπρίων μαχητών από την περίοδο της τουρκανταρσίας νομιζόμενος ότι απεικόνιζε τουρκοκύπριους μαχητές. Μπλέξαμε τα μπoύτια μας -και τους μαχητές μας- σε αυτό τον τόπο. Το λες και λίγο ρεζίλι για τον τούρκο πρόεδρο. Βέβαια κάτι ανάλογο πάθαμε και εμείς όταν για χρόνια δημοσιεύαμε φωτογραφία χαροκαμένης τουρκοκύπριας μάνας που έκλαιγε (το 1963) νομιζόμενοι ότι ήταν ελληνοκύπρια που έκλαιγε το 1974. Βλέπετε, το κλάμα μιας μάνας δεν έχει διαφορά από το κλάμα μιας άλλης μάνας. Αλλάζουν μόνο οι ημερομηνίες.
Και μιας και μιλάμε για τον Ερντογάν, διευκρίνισε ότι παρά την πρόταση του νεαρού μας Νίκου δεν σκοπεύει να επισκεφτεί την κυπριακή Δημοκρατία. Είχε άραγε ο Πρόεδρος διασφαλίσει την σύμφωνο γνώμη του ΕΛΑΜ πριν κάνει μια τέτοια, έστω ανεπίσημη -και αποτυχημένη τελικά- πρόσκληση; Βέβαια δεν ξέρουμε ποια θα είναι η απάντησή του Ερντογάν αν τον προσκαλέσει ο Φειδίας. Έστω για ένα πόντκαστ.
