Του Ονασαγόρα
Η κυβέρνηση καλεί τα κόμματα σε συλλογική ευθύνη στο φλέγον θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Προφανώς σε θέματα συλλογής ψήφων η Κυβέρνηση θέλει να παίρνει όλο το όφελος, ακόμη και σε πρωτοβουλίες που είχαν ξεκινήσει πολύ προηγουμένως, καλή ώρα όπως στο θέμα του κέντρου εξυπηρέτησης επιχειρήσεων. Εκεί όμως που υπάρχει πιθανή ζημιά, όπως στην κόντρα με τις συντεχνίες των εκπαιδευτικών, ζητάει συλλογική ευθύνη για να μοιραστούν οι τυχόν απώλειες ψήφων.
Πονηρούλα η κυβέρνηση μας, ο Θεός να μας κόβει χρόνια και να τα δίνει σ αυτήν. Και μανούλα στο παιχνίδι των εντυπώσεων…
Ευχαριστώ τον πρόεδρο Τραμπ που μου έδωσε την ευκαιρία να συμμαζέψω τις κρατικές σπατάλες. Έλον Μασκ
Το ΑΚΕΛ πάντως συντάσσεται με τις Συντεχνίες και απορρίπτει την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για μεταρρύθμιση, θυμίζοντας μας πόσο οξύμωρο είναι να το να θέλεις να παρουσιάζεσαι σαν προοδευτικό κόμμα αλλά με θέσεις συνήθως άκρως συντηρητικές και τροχοπέδη σε κάθε κίνηση για ουσιαστική πρόοδο. Θέλει κι άλλες διαβουλεύσεις λέει, ωσάν να μη συζητείται αυτό το θέμα εδώ και δεκαετίες. Τι σας ενοχλεί σύντροφοι το να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί; Η μόνη σας διαμαρτυρία έπρεπε να ήταν γιατί να μην γίνει νωρίτερα η μεταρρύθμιση και γιατί να μην αξιολογείται ανάλογα όλος ο Δημόσιος Τομέας. Δύσκολο τελικά να είσαι εργατοπατέρας και συνάμα προστάτης κάθε παθογένειας του Δημοσίου. Εκτός και αν λένε Όχι στη μεταρρύθμιση για να τσιμεντώσουν το Ναι.
Βγαίνει στη φόρα και αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν αλλά κανείς δεν τολμούσε να ψελλίσει. Στη μεγάλη μάσα των χρυσών -για μερικούς- διαβατηρίων, συμμετείχαν και τα μεγάλα κόμματα, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ. Το ΕΛΑΜ δεν πρόλαβε, αλλά αν γίνει και επίσημα συγκυβέρνηση φαντάζομαι θα έχει τα τυχερά του. Βέβαια τα ποσά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι αστεία -μερικές εκατοντάδες ψωροχιλιάδες- ιδίως αν αναλογιστούμε πως στο φαγοπότι αυτό κάποιοι (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) τσέπωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια.
Στο θέμα των οφειλών των σωματείων προς το κράτος έχουμε τελικά ένα τέτοιο μπάχαλο δηλώσεων και αντιδηλώσεων, του τι θα μπορούσε να γίνει και του τι δεν θα μπορούσε, που τελικά χάσαμε τον μπούσουλα και ίσως αυτό να ήταν και το ζητούμενο. Ούτε η Πυθία του μαντείου των Δελφών δεν θα έδινε τόσο αμφιλεγόμενες απαντήσεις.
Άλλα λέει ο Υπουργός, άλλα ο Έφορος και φυσικά άλλα ο Πρόεδρος, που θυμάται ακόμη με τρόμο την ημέρα που οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ τον απείλησαν ότι δεν θα δει δεύτερη θητεία. Εννοείται βέβαια πως άλλα καταλαβαίνουν τα σωματεία -συνήθως αυτό που τους συμφέρει να καταλάβουν- ενώ οι οπαδοί (που είναι και το πιο σημαντικό στοιχείο της εξίσωσης μιας και έχουν δυνατότητα ψήφου) έχουν μπερδευτεί πλήρως αφού δεν είναι ξεκάθαρο -μα καθόλου ξεκάθαρο- αν ο νεαρός μας Νίκος προσπαθεί να βοηθήσει τις ομάδες τους η προσπαθεί να τις κλείσει. Εξάλλου η Πάφος -δόξα τω θεώ και τω ξανθώ γένος του βορρά- δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Οι υπόλοιποι ας κουρεύονται.
Είπα κουρεύονται και θυμήθηκα τον Νίκαρο μας, αφού έχει συνδέσει το όνομά του με το κούρεμα, έστω και αν εκεί μας είχε οδηγήσει ουσιαστικά ο προκάτοχός του. Τι να γίνεται άραγε αυτή η ψυχή; Είναι ακόμη ο Συκοφάντης στα best seller της χρονιάς; Παίρνει ακόμη κάθε πρωί το «τσάι» του με τα 2 παγάκια, όπως λέμε on the rocks; Πώς εξελίσσεται η δίκη για το Κράτος μαφία; Αναμένουμε τις εξελίξεις με τεράστιο ενδιαφέρον…
