Του Ονασαγόρα
Ο Φούλης της καρδιάς μας μίλησε. Και μίλησε για όλους και για όλα. Είναι αλήθεια ότι υποσκάπτει την σημερινή πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού ώστε σε ενδεχόμενη εκλογική αποτυχία να επανέλθει αυτός δριμύτερος; Σε αυτήν την ερώτηση απάντησε με άλλη ερώτηση: ποιος έβγαλε την Αννίτα Πρόεδρο της Βουλής; Όχι το γνέψιμο προς ΕΛΑΜ, μας είπε, διότι αλλού έγνεφε αυτός κι εμείς αλλού κοιτάζαμε. Ίνα πληρωθεί το ρητό «που σου νέυκω που πάεις»!
Όλα ήταν μια μεγάλη παρεξήγηση. Στον Μουσιούτα του ΔΗΚΟ έγνεφε! Προφανώς αυτοί του ΕΛΑΜ νόμισαν ότι μιτσοκαμμούσε σε αυτούς, βρήκαν το κλείσιμο του ματιού ένα φλερτ στο οποίο δεν μπορούσαν να αντισταθούν και…the rest is history, που λέμε και στο χωριό μου!
Ούτε σε όνειρα θερινής νυκτός η Αννίτα δεν θα γινόταν πρόεδρος της Βουλής χωρίς τον Αβέρωφ. Αβέρωφ
Πρόσθεσε επίσης, με τη μεγαλοψυχία που τον διακρίνει, πώς η Αννίτα ούτε σε όνειρα θερινής νυκτός δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πρόεδρος του Συναγερμού αν δεν την είχε προτείνει αυτός. Ή μάλλον θα πρέπει να γράψω Αυτός;
Ώστε λοιπόν η πονηρή αλεπού της Αργάκας (που με βάση δική του ανάρτηση τα -not so clever- πουλάκια πιάνει και γελά) µε περισσή γενναιοδωρία και αλτρουισμό καθαίρεσε τον εαυτό του από το θρόνο και έστεψε τη βασίλισσα της Βουλής (η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και βασίλισσα του instagram) σαν βασίλισσα και του ΔΗΣΥ.
Δημιουργούνται όμως και κάποια ερωτήματα για τον αγαπημένο μας Foulis (που σαφώς δεν είναι foolish): πρότεινε στην Αννίτα (που μέχρι εκείνη τη στιγμή μια χαρά καθόταν στα αυγά της) την προεδρία του Συναγερμού επειδή ξαφνικά την αγάπησε, ή μήπως επειδή βρέθηκε σε μια δύσκολη θέση όπου οι επιλογές του ήταν τρεις, οι εξής δύο, η Αννίτα;
Η ταπεινή μου άποψη φίλε Αβέρωφ (που τις ικανότητές σου κανένας δεν αμφισβητεί) είναι πως η οποιαδήποτε πικρία σου για το πώς φέρθηκαν συνεργάτες σου σε σένα, δεν θα έπρεπε να σε οδηγεί σε υπόσκαψη της παρούσας ηγεσίας. Αυτό βέβαια το γράφω σε περίπτωση που οι κακές γλώσσες έχουν δίκιο σε όσα διαδίδουν. Και δυστυχώς, οι κακές γλώσσες, που κόκαλα δεν έχουν μα κόκαλα τσακίζουν, παρά την κακία τους, συνήθως λένε αλήθειες.
Η Αννίτα, όπως όλοι θυμόμαστε, δεν ζήτησε να γίνει πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Εσύ την πρότεινες (και μάλιστα πιέζοντάς την) για να αποφύγεις τα χειρότερα. Της παρέδωσες ένα κόμμα πού βρισκόταν στο απόλυτο χάος, με πρωτοφανή αλληλοσπαραγμό και ήθη που θύμιζαν ρωμαϊκή αρένα.
Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να της δώσεις λίγο χρόνο προτού της βάλεις τρικλοποδιές. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανήθικο. Και η αλεπού του παραμυθιού μας είχε τη φήμη της πονηρής αλλά όχι της ανήθικης. Το οφείλεις και σε μεγάλη μάζα οπαδών του Συναγερμού που ακόμη σε εκτιμούν και σε σέβονται. Το οφείλεις και στην υστεροφημία σου. Όταν λοιπόν σε ξαναρωτήσουν αν υποσκάπτεις την πρόεδρο του κόμματός σου, μην απαντήσεις «ήξεις αφήξεις ου θνήξεις». Ψάξε την αλήθεια βαθιά μέσα σου. Και μην στηρίξεις την δική σου επάνοδο σε πτώση άλλων. Όλοι οι καλοί χωράνε.
Όσο για το Βατερλό των προηγούμενων Προεδρικών, επιβάλλεται σε κάποια στιγμή να αναγνωρίσεις και τις δικές σου ευθύνες. Διότι αντί η -πονηρή- αλεπού να πιάσει τα πουλάκια, τα πουλάκια έπιασαν την αλεπού στον ύπνο. Και αυτό θα πρέπει να σε κάνει σοφότερο.
