24sports.com.cy
Τις προηγούμενες μέρες ασχοληθήκαμε εκτενώς στα ρεπορτάζ μας για τα θέματα διοικητικής φύσεως που απασχολούν τους «γαλαζοκίτρινους» και τις ραγδαίες εξελίξεις που σημειώνονται καθημερινά. Ωστόσο, αξίζει να ασχοληθούμε (με καθαρό μυαλό πλέον) και με την παράμετρο του αγωνιστικού κομματιού και την εικόνα του ΑΠΟΕΛ στο Σούπερ Καπ.
Μπορεί η ομάδα του Γιώργου Κωστή να παρουσίασε μεν μικρή βελτίωση στην αναμέτρηση του Σούπερ Καπ σε κάποια διαστήματα και σίγουρα ήταν καλύτερη συγκριτικά με τον αγώνα κόντρα στη Δόξα, υστέρησε δε στο να διατηρήσει την αγωνιστική συνέχεια της ομάδας, κυρίως μετά την επίτευξη του γκολ - του για άλλη μια φορά διακριθέντα, Αλ Τάμαρι. Για το θέμα της άμυνας τι να πρωτοσχολιαστεί. Ήταν μια τρύπια άμυνα που έμπαζε από παντού.
Μια «τρύπια» άμυνα και οι αναγκαστικές αλλαγές…
Ήταν βέβαια και οι αναγκαστικές αλλαγές που για άλλη μια φορά έστειλαν στα σκουπίδια το πλάνο του Γιώργου Κωστή. Ντε Βινσέντι, Γκέντζογλου και Βούρος (υποχρεωτικά έβγαλε όλο τον αγώνα, αφού είχαν γίνει ήδη οι τρεις αλλαγές) έφυγαν τραυματίες από το ματς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η τραγική εικόνα που βάζει προς τα έξω αμυντικά ο ΑΠΟΕΛ. Υπάρχει τρομερή αποδιοργάνωση, ασυνεννοησία και γίνονται παιδικά λάθη που στοιχίζουν. Κάθε φάση αντιπάλου μυρίζει και γκολ και ο Ρουσιάς τιμώρησε στο τέλος.
Η «κατάρα» των πέναλτι που συνεχίστηκε
Έτσι, ο ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να πάρει ακόμη ένα Σουπερ Καπ και ηττήθηκε για άλλη μια φορά στα πέναλτι. Συγκεκριμένα, αυτή ήταν η τέταρτη συνεχόμενη φορά που η ομάδα της Λευκωσίας χρειάστηκε να πάει στη βούλα για να κρίνει πρόκριση ή τίτλο και δεν τα κατάφερε. Μετά την επιτυχία κόντρα στη Λυών το 2012 τον ΑΠΟΕΛ τον καταδιώκει μια «κατάρα». Η πρώτη φορά ήταν στις 12 Αυγούστου του 2015, όταν ηττήθηκε από την ΑΕΛ στο σούπερ Καπ με 4-3 μέσα στο ΓΣΠ. Αργότερα ακολούθησε ο αποκλεισμός στην διαδικασία των πέναλτι από τον Απόλλωνα για τα ημιτελικά του κυπέλλου με σκορ 4-3, επί εποχής Τιμούρ Κετσπάγια, φέτος το καλοκαίρι το αρνητικό σερί συνεχίστηκε με την Αστάνα στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ και τώρα με την ΑΕΚ. Είναι φαίνεται τα πέναλτι, η αχίλλειος πτέρνα των «γαλαζοκιτρίνων».
Ένας (σχεδόν) αψεγάδιαστος Ρομό
Ας σταθούμε όμως σε αυτά που άρεσαν μέσα σ’ όλο το αμυντικό χάος που επικρατούσε. Αυτό ήταν η εξαιρετική παρουσία του Ράφαελ Ρομό που ξεκίνησε για πρώτη φορά βασικός σε επίσημο αγώνα με τη «γαλαζοκίτρινη» φανέλα.
Ο Ρομό στάθηκε επάξια κάτω από τα δοκάρια του ΑΠΟΕΛ και ήταν πολύ σταθερός στις αποκρούσεις του, έβγαζε γρήγορες αντιδράσεις ακόμη και σε τετ-α-τετ και έδειξε πόσο καλά είναι τα αντανακλαστικά του.
Είχε τρομερή ενέργεια και γενικά ενέπνεε σιγουριά και δυναμισμό. Αυτό που δηλαδή χρειάζεται ο ΑΠΟΕΛ για την υπεράσπιση της εστίας του, σ’ αυτό το δύσκολο για την ομάδα διάστημα. Μάλιστα, σε μερικές περιπτώσεις πραγματοποίησε σωτήριες επεμβάσεις και έδειξε ότι είναι απόλυτα έτοιμος για να πάρει τη θέση του Βάτερμαν.
Η ασίστ που έδωσε με τα χέρια στον Αλ-Τάμαρι ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Δυστυχώς για τον ίδιο η εμφάνιση του δεν συνοδεύτηκε με το τρόπαιο, αφού στα πέναλτι δεν κατάφερε να πιάσει κάποιο σε αντίθεση με τον Τόνιο που απέκρουσε δυο.
Το μεγάλο ερώτημα: Ρομό ή Βάτερμαν;
Σε ότι αφορά τον έλεγχο της μπάλας με τα πόδια είναι εκεί που ο Βάτερμαν έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι. Ωστόσο, ο Ρομό έχει τις μπαλιές ακριβείας με τα χέρια και φάνηκε να λειτουργεί καλύτερα και πιο γρήγορα στις εξόδους του. Ο ένας είναι νεαρός και έρχεται από γεμάτη σεζόν. Ο άλλος δείχνει ακόμη να είναι επηρεασμένος από τον περσινό σοβαρό τραυματισμό του, αλλά έχει την εμπειρία.
Είναι όμως αυτά τα στοιχεία ικανά να του δώσουν την φανέλα βασικού στα επόμενα δύσκολα παιγνίδια; Ακολουθούν κρίσιμοι αγώνες με Ανόρθωση και ΑΕΛ και ο ΑΠΟΕΛ είναι με την πλάτη στον τοίχο (όχι βαθμολογικά). Την απάντηση για τον «άσο», θα μας την δώσει ο Γιώργος Κωστή ή όποιος άλλος θα είναι στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ για τον επόμενο αγώνα. Περιμένουμε με αγωνία…
