24sports.com.cy
Η Ομόνοια πέρυσι έχει κάνει μια εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα, παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο σε αριθμό παιχνιδιών, ενώ φέτος, συνεχίζουσα σε ένα πολύ καλό ρυθμό, έχει περάσει σε όμιλο Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για πρώτη φορά στην ιστορία της, αποκλείσασα ομάδες με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό από αυτήν.
Παράλληλα έχει δημιουργήσει μετά από πολλά χρόνια ένα πυρήνα νέων παιδιών που ενδεχομένως να αποδειχθούν μελλοντικά θησαυρός για την ομάδα και το νησί γενικότερα.
Από το περασμένο καλοκαίρι που ήταν μια ομάδα χωρίς αγωνιστική υπόληψη, όχι μόνο ξανάγινε… Ομόνοια, αλλά ξεπέρασε εαυτήν και ξανάφερε την υπερηφάνεια στον κόσμο της. Όλα αυτά φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Χένινγκ Μπεργκ. Όποιος πιστεύει ότι η Ομόνοια θα έκανε όλα αυτά χωρίς το Νορβηγό δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Η νοοτροπία του, οι γνώσεις του, το ποδοσφαιρικό του μυαλό, η τόλμη του και το ειδικό του βάρος ως τεχνικός, είναι στοιχεία που σπανίζουν σε προπονητή που εργάζεται στο νησί μας.
Το έργο του βέβαια στην ομάδα θα κριθεί συνολικά. Όταν δηλαδή δεν θα είναι πια στον πάγκο της Ομόνοιας. Άρα η αποτίμηση δεν γίνεται αποσπασματικά. Δεν γίνεται δηλαδή μετά το αποτέλεσμα του κάθε ματς ανάλογα με τις παρορμήσεις και τις εμμονές του κάθε άσχετου ή σχετικού οπαδού. Γιατί αυτές οι εκτιμήσεις τη μια εβδομάδα κάνουν το κάθε κόουτς Θεό και την άλλη τον ρίχνουν στα τάρταρα.
Μέχρι στιγμής αν τοποθετήσει κανείς σε μια ζυγαριά τα καλά και τα κακά του Χένινγκ Μπεργκ, η ζυγαριά ασυζητητί θα κλίνει προς τα θετικά.
Τρία ματς, 7 χαμένοι βαθμοί με μηδέν γκολ στο ενεργητικό είναι ένας απολογισμός πενίας για ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο. Είναι σε ένα βαθμό φυσικό η ομάδα να παρουσιάζει κάποια πτώση γιατί επέρχεται η κούραση μετά από ένα μεγάλο αριθμό παιχνιδιών και μάλιστα χωρίς διακοπή-για πρώτη φορά στα χρονικά του ποδοσφαίρου πανδημίας ένεκα- ενώ υπάρχουν και τα ταξίδια στη μέση. Δεν είναι το εκτεταμένο rotation, η αιτία του κακού. Το είδαμε και χθες. Χωρίς εκτεταμένο rotation η ομάδα δεν έπαιξε αποδοτικά. Το πρόβλημα αυτό –ειδικά στην τρέχουσα ιδιάζουσα σεζόν - είναι θέμα συζήτησης σε όλην την Ευρώπη. Δεν είναι Κυπριακό. Και δεν είναι μαύρο-άσπρο. Και λέω. Ελα τώρα πες στο Μποτεάκ το Φαμπιάνο και το Γκόμεθ να μην παίξουν με τη Γρανάδα στους όμιλους για να παίξουν με τη Δόξα και τον Εθνικό. Ο Μπεργκ έκανε ένα λογικό ποδοσφαιρικά rotation για να διατηρεί την ομάδα σε τροχιά τίτλου και να κυνηγά την υπέρβαση στην Ευρώπη.
Πέραν της φυσιολογικής κούρασης -η ομάδα δεν έχει τόση φρεσκάδα όση θα είχε με λιγότερα ματς έστω και με rotation γιατί τα ματς της Ευρώπησ είναι υψηλών εντάσεων, είναι και το πολύ σημαντικό θέμα της έλλειψης αποτελεσματικού κυνηγού. Η εικόνα στα τρία τελευταία ματς στο Κυπριακό πρωτάθλημα είναι απόρροια και αυτού του θέματος. Υπάρχει πρόβλημα και στην Ευρώπη αλλά εκεί επειδή η τακτική είναι περίπου (αναγκαστικά)... ταμπούρι, δεν επηρεάζει ψυχολογικά τους παίκτες. Στην Κύπρο όμως που η ομάδα έχει πρόθεση να επιτεθεί και σε κάθε ματς ο συνήθης ύποπτος (Ντούρις) χάνει τα... άχαστα οι άλλοι παίκτες εκνευρίζονται και τα πόδια αρχίζουν να βαραίνουν. Δεν υπάρχει σέντερ φορ στον οποίο να μπορούν να βασιστούν για το γκολ. Το κενό...φωνάζει.
Εδώ εισέρχεται η ευθύνη του Μπεργκ και της ομάδας σχεδιασμού. Ψάχνουν φορ από πέρυσι ενώ ήξεραν από πριν ότι φεύγει ο Ματ Ντάρμπισαιαρ. Έγιναν δηλαδή δυο οι παίκτες που ζητούσαν. Πήγαν και πήραν τον Ντούρις, (ίσως λειτούργησε το... «που να τρέχουμε τώρα» και πήγαν και τον πήραν από την Ανόρθωση που ήθελε να τον ξεφορτωθεί), πιστεύοντας ότι θα τον αναστήσουν. Άλλον φορ δεν πήραν. Γιατί δεν βρήκαν ή γιατί πίστεψαν στον Κακουλλή; Αυτό, οι ίδιοι το ξέρουν. Ο Σενέ ήλθε πολύ μετά. Από…σπόντα. Ότι και να έγινε, αποδείχτηκε λάθος. Το οποίο πληρώνεται. Τα λάθη (μας) πάντοτε μας κυνηγούν.
Δεν είναι μόνο ο φορ. Δεν υπάρχουν ούτε εξτρέμ που να μπορούν να παίξουν ΚΑΙ κολλημένοι στον ασβέστη. Πέρυσι υπήρχε η δυάδα Τιάγκο Φερέιρα και Νταβίντ Ακιντόλα που έδιναν κίνηση στα άκρα εκδηλώνοντας επιθέσεις και από κει. Και υπήρχε ένας πιστολέρο ολκής ο Ματ Ντάρμπισαιαρ σχεδόν πάντα σε θέση βολής. Αλήθεια ο Τιάγκο που ήταν χθες; Ναι το παιδί ταλαιπωρήθηκε από τον ιό αλλά στο ματς με τη Γρανάδα μπήκε μέσα και έδωσε σφυγμό. Δεν έκανε να παίξει ούτε αλλαγή με τη Δόξα; Εκτός αν υπήρχε κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε.
Υπάρχει ο Ερνστ Ασαντέ. Ηλθε προς το τέλος της μετεγγραφικής περιόδου μετά το αχρείαστο και ανώφελο για την ομάδα σήριαλ Ακιντόλα. Οτι καλό έχει κάνει το έχει κάνει από τη… γραμμή. Για την ακρίβεια … έμεινε στην Πολωνία. Όμως χρησιμοποιείται κάπου, που είναι τόσο εμφανής και χρήσιμος στην ομάδα, όσο... ένα φάντασμα. Περιφέρεται ασκόπως σε ένα ράθυμο και εκνευριστικό στυλ. Να λοιπόν η άλλη προσθήκη –πέραν από αυτής του φορ κορυφής –που χρειάζεται. Επαναλαμβάνω. Για winger γίνεται η αναφορά.
Επίσης ο Φώτης Παπουλής που έχει έλθει για να προσδώσει επιθετική ισχύ και παραγωγικότητα στην ομάδα έχει σκοράρει στα... υψηλού βαθμού δυσκολίας καλοκαιρινά φιλικά με τον Άρη και τη Δόξα των... δυο προπονήσεων που αγωνίστηκαν με την Ομόνοια μόνο και μόνο για να τη βοηθήσουν για τις υποχρεώσεις της στην Ευρώπη. Και όμως υπάρχει επιμονή στη χρησιμοποίηση του.
Επανερχόμαστε στον Καλί Σενέ. Ένα παιδί με αρκετά προσόντα που ταιριάζουν στη θέση του φορ. Όμως έχει παραμεριστεί. Χθες μάλιστα που εμφανίστηκε -όπως και άλλη φορά- τον είδαμε στα άκρα. Γιατί δηλαδή ο Ντούρις που έχει σμπαραλιάσει τα νεύρα όλων να αγωνίζεται συχνότερα από το ταλαντούχο Σενεγαλέζο;
Υπάρχουν λοιπόν οι αιτίες που η Ομόνοια τον τελευταίο καιρό αρκείται σε χαμηλές πτήσεις. Και αυτουποβιβάζεται, αφήνοντας τον κάθε υποδεέστερο αντίπαλο να της κάνει φάσεις και να παίρνει βαθμούς μέσα στο ΓΣΠ.
Για να ανέβει ξανά ψηλά και να κόψει πρώτη το νήμα –αυτός είναι ο επιβαλλόμενος από την ιστορία και τις δυνατότητες της στόχος – και να παίξει μπαλάρα μόνο όπως αυτή το μπορεί, πρέπει να έλθει ένας σέντερ φορ, ένας winger και να μειωθούν οι… εμμονές.
