Του Αθανάσιου Έλλις
Καθώς η κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο απειλεί χώρες και δραστηριότητες εμπορικών κολοσσών και ταυτόχρονα καθίσταται σαφές πως η απρόβλεπτη και αναθεωρητική συμπεριφορά της Τουρκίας δημιουργεί προβλήματα, και όχι μόνο στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Τραμπ καλείται να παρέμβει ουσιαστικά και προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να αποκλιμακωθεί η ένταση.
Την ώρα που διακυβεύονται αμερικανικά και άλλα συμφέροντα, η Ελλάδα λειτουργεί ως πυλώνας σταθερότητας, ειλικρινής εταίρος και στενός σύμμαχος των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό προσφέρει σημαντικές διευκολύνσεις στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας, και υπό αυτό το πρίσμα προσβλέπει σε στήριξη.
Ο Μάικ Πομπέο εξέφρασε με γενικόλογες διατυπώσεις την ελπίδα να αποφεύγονται οι προκλήσεις και οι εντάσεις στην περιοχή. Ομως, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας η όποια αμερικανική παρέμβαση πρέπει να είναι περισσότερο σαφής και στοχευμένη και να περιλαμβάνει τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ.
Την Δευτέρα 27 Ιανουαρίου, και σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Αμερικανός προεδρος στην τηλεφωνική του συνομιλία με τον Τούρκο ομόλογό του, ζήτησε μεταξύ άλλων να επιλύσουν η Άγκυρα και η Αθήνα τις διάφορες τους.
Αλλά για να αποβεί πραγματικά χρήσιμη η παρέμβαση του ηγέτη της υπερδύναμης, δεν μπορεί να κινηθεί στην αρχή των «ίσων αποστάσεων» με την έννοια της αποδοχής κάθε αβάσιμης ή μαξιμαλιστικής απαίτησης που μπορεί να θέτει κάποιος.
Εάν η Τουρκία σταματήσει τις προκλητικές ενέργειες και αλλάξει την επεκτατική συμπεριφορά της, τότε όντως μπορούν να επιλυθούν οι διάφορες με την Ελλάδα.
Μια στοχευμένη παρότρυνση του κ. Τραμπ προς τις δυο χώρες να αναζητήσουν οριστική λύση των διαφόρων τους γύρω από τις θαλάσσιες ζώνες με διάλογο και τελικά κοινή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, μπορεί όντως να αποφέρει αποτελέσματα. Και εκεί η παρέμβαση του Αμερικανού προέδρου δεν χρειάζεται να κινηθεί υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς.
