Kathimerini.gr
Παρότι τα κίνητρα του Νταμιέν Τ., ο οποίος χαστούκισε τον πρόεδρο Μακρόν, παραμένουν άγνωστα, ο δράστης είχε μοιραστεί την αγάπη του για τη μεσαιωνική ξιφασκία, ενώ ακολουθούσε δεκάδες ακροδεξιούς λογαριασμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι δύο δράστες –ο φυσικός αυτουργός και ένας φίλος του, που κατέγραψε την επίθεση για να τη δημοσιεύσει στο Διαδίκτυο– έχουν ηλικία 28 ετών και προέρχονται από μικρή αγροτική κοινότητα, ενώ δεν είχαν ποτέ απασχολήσει τις Αρχές. Σε συνέντευξη που παραχώρησαν λίγη ώρα πριν από το περιστατικό σε ειδησεογραφική εκπομπή, οι δύο άνδρες και ένας άλλος φίλος τους κάνουν λόγο για παρακμή της Γαλλίας, αποδίδοντας στον πρόεδρο Μακρόν δηλώσεις περί «έλλειψης κουλτούρας» των Γάλλων, τις οποίες ουδέποτε έκανε.
Ο Νταμιέν Τ. είναι λάτρης μεσαιωνικών πολεμικών τεχνών, τις οποίες διδάσκει σε τοπική λέσχη. Τη στιγμή της επίθεσης κατά του προέδρου Μακρόν, ο Νταμιέν ακούγεται να φωνάζει: «Μονζουά! Σεν Ντενί!» και «Κάτω η Μακρονία!» Οι δύο πρώτες φράσεις αποτελούν κοινές πολεμικές κραυγές μεσαιωνικών στρατευμάτων της Γαλλίας, επικλήσεις στο καθαγιασμένο λάβαρο του Καρλομάγνου και στον προστάτη άγιο της γαλλικής μοναρχίας, Αγιο Διονύσιο.
Ο Νταμιέν είναι επίσης λάτρης των ιαπωνικών κόμικς μάνγκα και της ιστορίας της μεσαιωνικής Ιαπωνίας. Οι λογαριασμοί του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκαλύπτουν, ωστόσο, αισθητή προτίμηση και θαυμασμό σε ακροδεξιές ιστοσελίδες. Παρότι δεν ακολουθεί κανέναν λογαριασμό πολιτικού προσώπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει εγγραφεί σε πολλούς λογαριασμούς υποστηρικτών της παλιννόστησης της μοναρχίας και του οίκου των Βουρβόνων. Προφίλ στο Facebook με ψευδώνυμο, το οποίο φέρεται να ανήκει στον Νταμιέν Τ., δείχνει ότι τα ενδιαφέροντα του 28χρονου περιλαμβάνουν την επιστημονική φαντασία και την άκρα Δεξιά.
Ο Νταμιέν έχει συνομιλήσει μέσω Facebook επανειλημμένως με μέλη της μικρής αλλά δραστήριας μοναρχικής οργάνωσης Action Francaise, με μακρά ιστορία στον χώρο της Ακροδεξιάς: βρέθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα στην πρώτη γραμμή του πολιτικού αντισημιτισμού, τροφοδοτώντας ακόμη και τον Αδόλφο Χίτλερ με επιχειρήματα για το πόνημά του «Ο αγών μου».
