Kathimerini.gr
Το θυλακιώδες λέμφωμα, μία μορφή καρκίνου, συνήθως δεν έχει ίαση. Οι ασθενείς περνούν από διάφορους κύκλους θεραπείας που εν μέρει συρρικνώνει τους όγκους τους, για να προχωρήσει η νόσος και πάλι στη συνέχεια. Αυτό φαινόταν να συμβαίνει σε έναν 61χρονο στην Ιταλία, όπως αναφέρουν σε ρεπορτάζ τους οι New York Times. Διαγνώστηκε με καρκίνο τον Αύγουστο του 2019, άρχισε άμεσα χημειοθεραπεία, την οποία και ολοκλήρωσε τον Φεβρουάριο του 2020.
Το μόνο που έμενε ήταν να παρακολουθεί την ανάπτυξη του όγκου. Όταν λοιπόν τον Ιούνιο του 2020 μία αξονική αποκάλυψε ότι ο όγκος του ασθενή μάλλον μεγαλώνει, η Μαρτίνα Σολίνι, καθηγήτρια ογκολογίας στο Humanitas University και οι συνάδελφοί της δεν εξεπλάγησαν.Έως ότου έφτασαν τα αποτελέσματα της βιοψίας: και ήταν αρνητικά. Ακόμη μία βιοψία και μία αξονική τον Σεπτέμβριο επιβεβαίωσαν τα αρχικά ευρήματα: Ο καρκίνος ήταν σε πλήρη ύφεση. Η ιατρική ομάδα έμεινε να ψάχνει το γιατί.
Αποφάσισαν να εξετάσουν μία περίεργη εξήγηση: Ίσως η αιφνίδια ύφεση του καρκίνου να είχε κάτι να κάνει με το γεγονός ότι η αισθενής είχε την άνοιξη νοσηλευθεί με Covid-19. Έχοντας αποκλείσει όλες τις άλλες δυνατές εξηγήσεις, δημοσίευαν μία case study τον Φεβρουάριο καταγράφοντας μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στην οποία οι επιστήμονες υποπτεύονται ότι η Covid-19 μπορεί να έχει προκαλέσει τη συρρίκνωση όγκου, την ώρα που σε άλλους καρκινοπαθείς ή και απολύτως υγιείς ανθρώπους μπορεί να αποβεί μοιραία. Το φαινόμενο είναι σίγουρα εξαιρετικά σπάνιο. Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι συρρίκνωσης όγκου. Περίπου σε 1 στις 80.000 περιπτώσεις έχουμε αιφνίδια ύφεση του καρκίνου.
Παρόλα αυτά η περίπτωση του Ιταλού αποκαλύπτει ότι υπάρχουν προοπτικές για την προσεχτική χορήγηση ιοθεραπειών σε καρκινοπαθείς στο μέλλον, επισημαίνουν οι NYT.
Είναι ευρέως γνωστό ότι ορισμένοι ιοί μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο κατανοητό είναι η άλλη πλευρά αυτών των μολύνσεων: η προποτική να θεραπεύσουν αντί να προκαλέσουν νόσους. Οι περιπτώσεις μολύνσεων, που συνδέονται με ύφεση του καρκίνου, έχουν καταγραφεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η πρώτη αναφορά έχεται ήδη από το 1550 π.Χ. στην Αίγυπτο. Είχαμε επίσης ανάλογες ιστορίες από την Ιταλία του 13ου αιώνα μ. Χ.
Πολλούς αιώνες μετά το 1891 ένας χειρουργός στη Νέα Υόρκη, ο Γουίλιαμ Κόλι, άρχισε την προσπάθεια΄του να συγκεντρώσει σποραδικές καταγραφές τέτοιων περιπτώσεων.
Σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη πολλές έρευνες για ιοθεραπεία. Οι μολύνσεις ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα κατά τρόπους που δεν έχουμε ακόμη πλήρως εξηγήσει. Κάποια στιγμή ίσως να μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε αυτό προς όφελός μας.
Πηγή: New York Times
