Kathimerini.com.cy
Ο τρόπος αποχώρησης των Αμερικανών από το Αφγανιστάν φαίνεται πως όχι μόνον δημιούργησε ένα κενό ισχύος στην περιοχή αλλά και πως απέστειλλε ένα ισχυρό μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες –κυρίως στην Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, είναι γνωστή και η πάγια απόφαση της αμερικανικής ηγεσίας για ολοκλήρωση της αποχώρησης από το Ιράκ όπως και η μικρή –αλλά σημαντική για σειρά λόγων- αμερικανική στρατιωτική παρουσία επί του εδάφους, στην Συρία.
Το μήνυμα αυτό φαίνεται να επιταχύνει διεργασίες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής δεδομένων και δύο πολύ ενδιαφέρουσων πολιτικών διεργασιών αλλαγής παραδείγματος που συντελέστηκαν: Των νέων κυβερνήσεων σε Ισραήλ και Ιράν. Με το μεν πρώτο, να ομαλοποιεί προ μηνών τις σχέσεις του με κράτη του αραβομουσουλμανικού κόσμου στην Μέση Ανατολή και το Μαγκρέμπ και να εστιάζει στην ανάσχεση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν (σ.σ. ακόμη και με μια συζήτηση για προληπτικό χτύπημα) και της στρατιωτικής παρουσίας του τελευταίου στην Συρία και με το Ιράν να αποκτάει μια πιο συντηρητική, από την προηγούμενη, κυβέρνηση εντείνοντας την πολεμική του ανάμιξη στην Υεμένη και αναζητώντας διάλογο με την ΕΕ και την Δύση για την «παγωμένη» συμφωνία για τα πυρηνικά (JCPO).
Μέσα σε αυτό το έντονα ρευστό και μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η ανατολική Μεσόγειος δεν μένει ανεπηρέαστη –και κατ’ επέκταση η Κύπρος, με την Τουρκία να αποτελεί μέρος της μεγάλης εικόνας των πιθανών εξελίξεων: Ως προς το Αφγανιστάν σε σχέση με τον ρόλο που διαδραματίζει στο προσφυγικό και στον μεγάλο άξονα δημιουργίας κενών ισχύος, ως χώρα του ΝΑΤΟ που θα μπορούσε να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο (σ.σ. όπως είδαμε στην περίπτωση της Καμπούλ). Εξάλλου η Τουρκία έχει στρατιωτικό αποτύπωμα, επί του εδάφους, στην Συρία, το Ιράκ και την Λιβύη. Ποιές είναι όμως οι εξελίξεις, υπό το βάρος των νέων δεδομένων, που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ξεχωριστή σημασία για την Κύπρο;
Διαβάστε τo ρεπορτάζ τoυ Γιάννη Ιωάννου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
