Της Οριάνας Παπαντωνίου
Με τη συμπλήρωση των ψηφοδελτίων να αποτελεί μια μακρά κι επίπονη διαδικασία, οι επικεφαλής των κομμάτων γνωρίζουν πολύ καλά πως αν και η επιλογή υποψηφίων δεν πέφτει αποκλειστικά στους ώμους τους –βάσει και των όσων προνοούν τα καταστατικά των κομμάτων–ωστόσο την όποια αποτυχία αναμφίβολα θα τη χρεωθούν οι ίδιοι. Την περίοδο που διανύουμε, βάσει και των δημοσκοπήσεων που είδαν το φως της δημοσιότητας, φαίνεται όλα τα κόμματα και οι ηγέτες να νιώθουν μια επιπρόσθετη πίεση που όπως όλα δείχνουν μόνο θα εντείνεται όσο θα πλησιάζουμε στον Μάιο του ’26.
Τα απανωτά όχι
Δυσχερής φέρεται να είναι αυτή την ώρα η θέση της προέδρου του ΔΗΣΥ Αννίτας Δημητρίου με τα απανωτά «όχι» που λαμβάνει για τις θέσεις των αριστίνδην υποψηφίων. Η εικόνα εντός του κόμματος, με μία πλέον συνεχή αντιπαράθεση παραδοσιακών στελεχών με πρόσωπα που η ίδια επέλεξε να βρίσκονται στο πλευρό της όπως και οι πρακτικά μεσοβέζικες προτάσεις-λύσεις που δίδονται σε ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν την κοινωνία, φαίνεται να αποδυναμώνουν το κόμμα που δείχνει να έχει περισσότερη έγνοια να εμποδίσει τις διαρροές προς το ΕΛΑΜ παρά να ανοίξει προς την ευρύτερη κοινωνία. Πάντως, ο στόχος να ξεπεράσουν το 27,7 % που έλαβε το κόμμα στις βουλευτικές του 2021 θεωρείται πλέον απομακρυσμένος, για αυτό και τα στελέχη του ΔΗΣΥ καταφεύγουν στο αφήγημα ότι την 27η Μαΐου το κόμμα θα πρέπει να είναι και πάλι η πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας. Μάλιστα, προχωρούν και στην ανάλυση των μέχρι τώρα δημοσκοπήσεων, κάνοντας λόγο για γενικότερη πτώση των παραδοσιακών κομμάτων, σημειώνοντας ότι ένα ποσοστό του 24% θα ικανοποιούσε και θα έδινε μία ώθηση στο κόμμα ενόψει των προεδρικών του 2028.
Βέβαια η μείωση των ποσοστών που πιθανώς να φέρει και μείωση των εκπροσώπων του ΔΗΣΥ στη Βουλή θα δημιουργήσει περαιτέρω εσωστρέφεια, με τους δελφίνους εντός να περιμένουν την Αννίτα Δημητρίου στη γωνία τόσο για τις επιλογές που έκανε όπως και για τους χειρισμούς της σε καίρια ζητήματα. Άλλωστε, η ίδια μέχρι αυτή την ώρα φέρεται να δημιουργεί, με τη στάση που κρατά, περισσότερες αντιπάθειες παρά συμμάχους για το επόμενο βήμα. Στην αναμονή βρίσκονται συναντήσεις με στελέχη επαρχιακών ενόψει βουλευτικών, σε αναμονή και αιτήματα στελεχών για συνάντηση μαζί της ώστε να της εκφράσουν ενδιαφέρον για υποψηφιότητα, ενώ στα τυπικά παραμένει η επικοινωνία με αρκετά μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Την ίδια ώρα στην αντίπερα όχθη εκφράζεται η θέση ότι η Αννίτα Δημητρίου αναμένει από τον καθένα να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, στηρίζοντας το κόμμα ενόψει της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης του ερχόμενου Μαΐου, θέλοντας μάλιστα να αφήσει ελευθερία κινήσεων μιας και το κόμμα δεν είναι προσωποκεντρικό. Βέβαια, η επόμενη μέρα των εκλογών –με ένα καλό αποτέλεσμα για τον ΔΗΣΥ– πιθανώς να έχει και τη μεγαλύτερη πολιτική σημασία για την ίδια, ανοίγοντας πιθανώς τον δρόμο για τις προεδρικές του 2028, βάζοντας ξανά τον ΔΗΣΥ στο κάδρο της εξουσίας. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως συζητείται και στα πηγαδάκια των Συναγερμικών, δεν αποκλείεται να αμφισβητηθεί η Αννίτα Δημητρίου και το κόμμα να πάει σε νέο γύρο εσωκομματικών εκλογών με τους υποψήφιους για την προεδρία να είναι πέραν του ενός, ενώ ανοιχτό είναι και το ενδεχόμενο για πιθανή συνεργασία με το ΔΗΚΟ και τη στήριξη στις προεδρικές υποψηφίου από τον χώρο της δεξιάς, όχι όμως της προέδρου του κόμματος.
Συμπάθεια - στήριξη
Στο ΑΚΕΛ μπορεί οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις να μη δίνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ωστόσο ο Στέφανος Στεφάνου φέρεται να κερδίζει τη συμπάθεια και στη στήριξη των μελών και στελεχών του κόμματος. Αυτό που συζητείται έντονα είναι πως σε κάποιες των περιπτώσεων θα πρέπει να τολμήσει να ταράξει τα ήρεμα νερά, ασχέτως αν θα προκαλέσει μερική δυσαρέσκεια. Τα ποσοστά του κόμματος της Αριστεράς φέρεται να μειώνονται και όπως σημειώνεται θα πρέπει να δρομολογηθούν αλλαγές και ανακατατάξεις με στόχο τα μηνύματα και οι θέσεις του να φτάσουν στην κοινωνία – ένα ζήτημα που σήμερα το θεωρούν ως τη μεγάλη τους αδυναμία. Οι βουλευτικές του 2026 είναι ίσως για τον κ. Στεφάνου το μεγάλο στοίχημα από τότε που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, μιας και θα καταδείξει αν οι αλλαγές που επέφερε στο κόμμα –κάποιες από τις οποίες θα εγκριθούν και από το συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί τις ερχόμενες μέρες– θα καταφέρουν να το εκσυγχρονίσουν και την ίδια ώρα θα αγκαλιαστούν από τους ψηφοφόρους του.
Στόχος είναι να μην υπάρχει περισσότερη μείωση του ποσοστού που έλαβε το κόμμα το 2021 (22,34%), δύσκολα μπορεί να τα καταφέρει, ωστόσο το ζητούμενο είναι αν το τελικό αποτέλεσμα θα φέρει μαζί του και μείωση των εδρών. Σε αυτή την περίπτωση η γκρίνια είναι αναπόφευκτη, ενώ όπως δηλώνεται χαρακτηριστικά θα είναι μία συνέχεια στα χτυπήματα που δέχεται η Αριστερά απογοητεύοντας τον κόσμο της που πιθανώς να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο.
Βέβαια, μεγάλη πρόκληση για τον Στέφανο Στεφάνου είναι και η Κοινωνική Συμμαχία και το κατά πόσον θα καταφέρει να εντάξει στα ψηφοδέλτιά του, κάτω από τη σκέπη της, ανθρώπους της ευρύτερης κοινωνίας που θα προσελκύσουν και ψηφοφόρους πέρα από τους κομματικούς.
Πάντως, ένα όχι και τόσο καλό αποτέλεσμα για το κόμμα της Αριστεράς δεν αναμένεται να ριχτεί αποκλειστικά στους ώμους του γ.γ. και δεν φέρεται να υπάρχει πρόθεση αμφισβήτησής του.
Η πτωτική πορεία
Στο ΔΗΚΟ, το όποιο αποτέλεσμα που θα έχει πιθανώς μονοψήφιο αριθμό θα προκαλέσει ουσιαστικά προβλήματα στον επικεφαλής που ήδη ορισμένοι αμφισβητούν. Η πτωτική πορεία του κόμματος όπως και οι κακές σχέσεις μεταξύ κορυφαίων στελεχών, ήδη προετοιμάζουν το έδαφος για πιθανή αμφισβήτηση του Νικόλα Παπαδόπουλου, με τους δελφίνους να κάνουν λόγο για αδράνεια όπως και για λανθασμένους χειρισμούς σε κρίσιμα ζητήματα του τόπου. Μάλιστα, το ποσοστό που θα λάβει το κόμμα, όπως σημειώνεται, θα καταδείξει και κατά πόσον η επιλογή να στηρίξουν Νίκο Χριστοδουλίδη στις προεδρικές είναι αρεστή από τους ψηφοφόρους. Το κόστος βέβαια είναι και προς τον ίδιο τον πρόεδρο του κόμματος –κανείς δεν ξεχνά την αναφορά του προς τον κ. Χριστοδουλίδη «αν δεν υπήρχες θα έπρεπε να σε εφεύρουμε»– μιας και τα όσα εξελίσσονται αυτή την ώρα καταδεικνύουν πως το ΔΗΚΟ δεν αντιμετωπίζεται ως το μεγαλύτερο κόμμα που στήριξε την παρούσα κυβέρνηση. Οι απανωτές, μάλισταμ αστοχίες συνεννόησης και συνεργασίας με το Προεδρικό έχουν ως αποδέκτη τον Νικόλα Παπαδόπουλο, αφού επέλεξε να έχει ο ίδιος προσωπικά τις επαφές, ενώ απογοήτευση υπάρχει και σε σχέση με τον τρόπο που χειρίζεται στελέχη του κόμματος –ακόμη και της πρώτης γραμμής– μιας και γίνεται λόγος για ανύπαρκτη επικοινωνία. Άλλωστε, αυτό που σημειώνεται είναι πως το ΔΗΚΟ τη δεδομένη στιγμή δεν προβάλλει –σε κάποιες των περιπτώσεων δεν έχει– ξεκάθαρες θέσεις σε ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών και αυτό κατά κύριο λόγο, όπως λένε, οφείλεται στον ίδιο τον πρόεδρό του που προσπαθεί να κρατά τις ισορροπίες με τα όσα πράττει η κυβέρνηση. Πάντως, δύσκολα μπορεί να ανατραπεί ένα όχι και τόσο καλό αποτέλεσμα για το ΔΗΚΟ, εκτός αν ο Νίκολας Παπαδόπουλος βγάλει άσο από το μανίκι, όπως την περίπτωση παλαιότερης συνεργασίας με πρόσωπα εκτός κόμματος, όπως η Ελένη Θεοχάρους, που με την παρουσία τους αύξησαν τα ποσοστά.
Την ίδια ώρα ανοιχτό παραμένει και το σενάριο ο Νικόλας Παπαδόπουλος να διεκδικήσει την προεδρία της Βουλής σε συνεργασία πιθανώς με τον ΔΗΣΥ ως αντάλλαγμα ευρύτερη συνεργασία στις προεδρικές, χωρίς βέβαια και αυτό να μπορεί εύκολα να υλοποιηθεί αν το κόμμα χάσει τον ρυθμιστικό του ρόλο και καταταγεί τέταρτο ή πέμπτο όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ
Στην ΕΔΕΚ κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο ο νέος πρόεδρος του κόμματος, Νίκος Αναστασίου, θα κινηθεί τους επόμενους μήνες ώστε να καταφέρει να κερδίσει τους χαμένους ψήφους από απογοητευμένους, διαγραμμένους και πικραμένους του κόμματος.
Πάντως, ένα ποσοστό που απλώς θα καταφέρει να βάλει την ΕΔΕΚ εντός Βουλής θα θεωρηθεί ως λύση αναπνευστήρα και αναμένεται να θέσει και τις βάσεις για απομάκρυνση του κ. Αναστασίου, μιας και θα υπάρξουν οι υποψήφιοι που θα δεσμευτούν για περαιτέρω διεύρυνση. Στο απομακρυσμένο ενδεχόμενο η ΕΔΕΚ να κυμανθεί μεταξύ 6% και 7%, τότε η επαναδιεκδίκηση από τον κ. Αναστασίου είναι πιθανή και δύσκολα θα αμφισβητηθεί.
Στη ΔΗΠΑ, ο Μάριος Καρογιάν αναμένεται να δώσει τη μάχη της επιβίωσης. Ως νεοσύστατο κόμμα στις εκλογές του 2021 κατάφερε να λάβει 6,1% δημιουργώντας προσδοκίες για την επόμενη μέρα, αν και δυστυχώς πέντε χρόνια μετά φαίνεται κυρίως να γίνεται προσπάθεια για ποσοστά που απλώς θα το κρατήσουν εντός Βουλής. Ο ίδιος ως έμπειρος πολιτικός μετρά τα δεδομένα και κάνει κινήσεις βάσει ποσοστών, ενώ υπάρχει σκέψη ο ίδιος να μην επαναδιεκδικήσει, ώστε να φέρει περισσότερες ψήφους στη Λεμεσό. Η σθεναρή στήριξη της κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη αναμένεται να συνεχιστεί, αν και μέχρι σήμερα δείχνει να μην έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Πάντως, η επόμενη μέρα των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου, τόσο για το κόμμα όσο και για τον Μάριο Καρογιάν, προς το παρόν είναι αμφίβολη μιας και οι χειρισμοί θα είναι εντελώς διαφορετικοί σε περίπτωση μη εξασφάλισης ικανοποιητικών ποσοστών που δεν θα επιτρέψουν την είσοδο στη Βουλή.
Οικολόγοι - ΕΛΑΜ
Με νέο πρόεδρο στις βουλευτικές εκλογές και το Κίνημα Οικολόγων. Ο Σταύρος Παπαδούρης έχοντας το 4,4% που έλαβε το κόμμα το 2021 θα δώσει τη δική του μάχη, ώστε να καταδείξει πως υπάρχει επόμενη μέρα για το Κίνημα. Μάλιστα, σε αυτή την προσπάθεια φέρεται να ρίχνει το βάρος περισσότερης προβολής και ενασχόλησης του κόμματος με ζητήματα πέρα από τα περιβαλλοντικά, χωρίς αυτό μέχρι σήμερα όπως διαμηνύεται να έχει αποδειχτεί πως θα τον βοηθήσει ώστε να βάλει το κόμμα στη Βουλή.
Για τον Χρίστο Χρίστου, πρόεδρο του ΕΛΑΜ, μόνο θετικά θα φέρει η επόμενη μέρα μιας και διαφαίνεται ότι τόσο οι χειρισμοί του σε ζητήματα που προκύπτουν όσο και οι επιλογές προσώπων που θα πλαισιώνουν το ψηφοδέλτιο του κόμματός του, βλέπονται με καλό μάτι από τους ψηφοφόρους. Βάσει δημοσκοπήσεων φέρεται να είναι το μόνο κόμμα που θα καταφέρει να ξεπεράσει το ποσοστό που έλαβε το 2021.
