ΠΗΓΗ: Ανακοινώσεις
Η ψήφος κατά συνείδηση είναι σήμερα η λιγότερο λάθος για μας απόφαση, η πιο σοφή εισήγηση. Αν και δεν είναι απόφαση που ταιριάζει σε μας, στο κόμμα των τολμηρών αποφάσεων, στην παράταξη των μεγάλων αλλαγών, ανέφερε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ Δημήτρης Δημητρίου. Πρόσθεσε μάλιστα ότι «είναι ντροπή για μας, ντροπή για την παράταξή μας οι προπηλακισμοί και οι τραμπουκισμοί που είδαμε πριν από λίγο. Δεν είναι αυτός ο Συναγερμός που θέλουμε. Τα βίντεο που κυκλοφορούν θα μας θυμίζουν, δυστυχώς, για χρόνια αυτή την κακή νύχτα».
Αυτούσια η ομιλία του
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Θέλω πρώτα να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους και όλες εδώ, σε όλα τα στελέχη της παράταξης που δώσαμε μαζί αυτόν τον δύσκολο αλλά υπέροχο αγώνα. Ιδιαίτερα στον πρόεδρό μας, στον Αβέρωφ Νεοφύτου, για τον αξιοπρεπή προεκλογικό αγώνα.
Θέλω να ξεκινήσω αυτή μου την τοποθέτηση, λέγοντας πως είναι μια δύσκολη, από τις πιο δύσκολες μέρες στην ιστορία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Και δυστυχώς γίνεται ακόμα πιο δύσκολη με τα όσα έγιναν πριν από λίγο. Είναι ντροπή για μας, ντροπή για την παράταξή μας οι προπηλακισμοί και οι τραμπουκισμοί που είδαμε πριν από λίγο. Δεν είναι αυτός ο Συναγερμός που θέλουμε. Τα βίντεο που κυκλοφορούν θα μας θυμίζουν, δυστυχώς, για χρόνια αυτή την κακή νύχτα.
Είχαμε την Κυριακή, το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία της Παράταξης. Το χαμηλότερο ποσοστό σε εκλογική αναμέτρηση και τον αποκλεισμό για πρώτη φορά από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Χρειάζεται να γίνει μια σε βάθους ανάλυση, όχι επιδερμική, όχι για αυτά που φαίνονται με γυμνό μάτι. Μα για τα άλλα, τις αιτίες και τα αιτιατά, για τους λόγους που πραγματικά μας έφεραν σε αυτό το κακό, το πολύ κακό αποτέλεσμα. Για όλα αυτά, για το κακό αποτέλεσμα και την αποτίμησή του, θα μιλήσουμε από την άλλη βδομάδα. Με ειλικρίνεια και τόλμη να πούμε αλήθειες, όσο και αν πληγώσουν, όσο και αν ενδεχομένως πονέσουν.
Αυτή την ώρα, πρέπει να σηκώσουμε κεφάλια, να σηκώσουμε ψηλότερα τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Χρειάζεται σε κάτι να είμαστε ομόφωνοι και ομόγνωμοι. Πως η παράταξή μας είναι απαραίτητη για τη χώρα. Πως όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο μεγαλύτερο εκτόπισμα έχει. Πως ο Δημοκρατικός Συναγερμός απαιτεί τον σεβασμό μας, όλων εμάς, πρώτα εμάς, για να μπορούμε και εμείς και οι συμπολίτες μας να έχουμε απαιτήσεις από αυτόν. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται, όμως, να μεγαλώσει και να εκσυγχρονιστεί.
Και για να μεγαλώσει, χρειάζεται να είμαστε μακριά από το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου. Ο κόσμος μας κατέταξε την Κυριακή στην αντιπολίτευση. Να είμαστε ωφέλιμοι όντας εποικοδομητικοί, και όχι στη νομή της εξουσίας. Ποτέ δεν ήμασταν κυνηγοί της καρέκλας και πεινασμένοι στο διαμοιρασμό των λαφύρων της εξουσίας. Χρειάζεται να περάσουμε, επίσης, μια φάση εξαγνισμού και εξιλέωσης, μια φάση ηρεμίας και νηνεμίας. Άλλωστε η πολιτική κυριαρχία κάνει κύκλους. Για 20 από τα 47 χρόνια της ιστορίας μας ήμασταν και είμαστε και σήμερα οι πρωταγωνιστές στη διακυβέρνηση της χώρας. Και στα 47 όμως χρόνια ήμασταν και είμαστε πρωταγωνιστές στην πολιτική ζωή της χώρας. Πρωταγωνιστές και όχι ρυθμιστές. Και είμαστε περήφανοι για αυτή μας τη διαδρομή.
Χρειάζεται σήμερα να κάνουμε μια σοβαρή, μια ώριμη, πολιτική συζήτηση. Όχι με συνθήματα, όχι με φωνές. Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Τα συναισθήματα μας είναι έντονα και δεν είναι ευχάριστα. Απολύτως φυσιολογικό και ανθρώπινο. Στην πολιτική, όμως, δεν πρέπει να κατευθυνόμαστε από τα συναισθήματα μας, αλλά από τη λογική, τον πραγματισμό και τα δεδομένα.
Σήμερα έχουμε ένα πρόβλημα, ένα μεγάλο πρόβλημα. Είμαστε εδώ για να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την εισήγηση για ψήφο κατά συνείδηση. Ποιες είναι οι εναλλακτικές μας; Η μια χειρότερη από την άλλη. Από τη μια, και θα επαναλάβω τα επιχειρήματα που λέγαμε μέχρι την Κυριακή: έχουμε το ΑΚΕΛ, που κανείς σε αυτή την αίθουσα, κανείς έξω από αυτή την αίθουσα, δε θέλει να θυμάται, όχι να ζήσει ξανά, το τι περάσαμε ως χώρα τη μαύρη πενταετία του ΑΚΕΛ. Και οφείλουμε ως υπεύθυνη παράταξη να μην επιτρέψουμε την επάνοδο του ΑΚΕΛ στην εξουσία. Άλλωστε πέρσι έτσι μέρες, όταν η υποψηφιότητά του προέδρου μας, ήταν στα σπάργανα της, λέγαμε πως συζητάμε για όλους για συνεργασία πλην του ΑΚΕΛ. Και στο Κυπριακό το Ακελ, στάθηκε κατώτερο των περιστάσεων σε όλες τις ιστορικές στιγμές της πατρίδας μας.
Από την άλλη έχουμε τον Νίκο Χριστοδουλίδη και την ετερόκλιτη συμμαχία των κομμάτων που τον στηρίζει. Μιας συμμαχίας, που αν προσθέσουμε τη συνολική κατεύθυνση του καθενός ξεχωριστά, μεγιστοποιεί την απόσταση που μας χωρίζει. Χωρίς σαφείς θέσεις σε κανένα ζήτημα, από το Κυπριακό στην οικονομία, στην υγεία, στην παιδεία. Θα είμαστε ασυνεπείς με την ιστορία μας και με τα όσα λέγαμε μέχρι χθες αν σήμερα υποστηρίζαμε, και μάλιστα άνευ όρων, δεδομένης της θέσης αρχής πως δεν θα συμμετάσχουμε σε κανένα κυβερνητικό σχήμα, αυτό το ετερόκλητο σχήμα. Είναι και θέση αρχής να μην στηρίξουμε τον υποψήφιο που πλήγωσε την παράταξη μας. Βεβαίως, κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε και τη συζήτηση πως μπήκαν και ανελίχθηκαν στην Πινδάρου. Είναι και δύσκολο να αντέξει σε μια λογική εξίσωση το επιχείρημα, πως στηρίζουμε χωρίς προϋποθέσεις τον Νίκο Χριστοδουλίδη ή τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Να φέρουμε αύριο δηλαδή το βάρος της εκλογής τους, χωρίς να έχουμε την παραμικρή ευθύνη για τα πεπραγμένα τους.
Η ψήφος κατά συνείδηση είναι σήμερα η λιγότερο λάθος για μας απόφαση, η πιο σοφή εισήγηση. Αν και δεν είναι απόφαση που ταιριάζει σε μας, στο κόμμα των τολμηρών αποφάσεων, στην παράταξη των μεγάλων αλλαγών.
Από την επόμενη μέρα έγνοια μας η ενότητα, ο εκσυγχρονισμός και το να κάνουμε ξανά την παράταξη μας μεγάλη. Όχι εσωστρέφεια, μόνο εξωστρέφεια. Χρειάζεται, βεβαίως, να σεβόμαστε την κάθε άποψη και να πάψουμε να κοιτάζουμε προς τα μέσα, αλλά προς τα έξω στην κοινωνία.
