Kathimerini.com.cy
Η υπάλληλος τράβηξε το βλέμμα της από το κομπιούτερ και κοίταξε τον συνάδελφό της, δύο γραφεία πιο πέρα. Στράφηκε προς το μέρος μου. «Ξέρετε, χρειάζεται να συμπληρώσω κάποια στοιχεία. Τα έχει ο συνάδελφος, αλλά εγώ δεν έχω πρόσβαση, δεν μπορώ να τα δω από εδώ». Ο συνάδελφος; Εντάξει, ο συνάδελφος λοιπόν. «Θα πάω να τα φέρω», είπα. Ό,τι χρειαστεί για να πάρω στα χέρια μου αυτό το πιστοποιητικό, για την έκδοση του οποίου είχα κάνει αίτηση δύο εβδομάδες πριν – εννοείται με αυτοπρόσωπη παρουσία και εγγράφως.
Έφερα τυπωμένα τα στοιχεία, τα απήγγειλα στην υπάλληλο, τα πέρασε στον υπολογιστή. Ζήτησε την κατανόησή μου, αλλά τα δύο συστήματα «δεν επικοινωνούν». Είδα το πολυαναμενόμενο πιστοποιητικό να ξεμυτίζει από τον εκτυπωτή δίπλα της. Χαμογέλασα υποκρινόμενη ότι κατανοώ τις δυσκολίες. Το πήρε στα χέρια της, το κοίταξε, το σφράγισε, το υπέγραψε και τελικά μου το έδωσε. Ήταν αρχές του 2017.
Όταν την προηγούμενη εβδομάδα μπήκα στην πλατφόρμα gov.gr και έπειτα από ελάχιστα λεπτά είδα το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης να βγαίνει από τον δικό μου εκτυπωτή, το κοίταζα προσεκτικά για να είμαι σίγουρη ότι είναι αυθεντικό και μπορώ να το χρησιμοποιήσω.
Μαζί στο πακέτο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ το Beautiful People, το αστυνομικό τεύχος Βίπερ – Ποιος είναι Ποιος, καθώς και ένα τεύχος της νέας σειράς ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ 1821.
