Αν οι 340.025 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι που απείχαν χτες από τις ευρωεκλογές διακήρυσσαν το Καβαφικό: «Κι είν΄ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία (βλ. πατρίδα) το ίδιο», η ανάλυση που επιχειρούμε σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική. Κι αυτό γιατί θα ήμασταν σίγουροι ότι η αποχή στέλνει ένα συνειδητότατο μήνυμα στο πολιτικό σύστημα του τόπου.
Αν λάβουμε όμως υπόψη ότι το ποσοστό της συμμετοχής στις ευρωεκλογές στην Κύπρο ήταν 43.97% και το γενικό ποσοστό συμμετοχής στην Ε.Ε. ήταν 43.11% τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, δηλαδή το 56-57% πανευρωπαϊκά, δεν περιμένει οτιδήποτε από την Ε.Ε. Την θεωρεί μάλλον εξίσου διεφθαρμένη, με τις κατά χώρα πολιτικές ελίτ και καταλήγει στο συλλογισμό ότι, «αν οι εκλογές θα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες». Δηλαδή το πολιτικό κατεστημένο στη Γηραιά Ήπειρο κάνει εκλογές στα δικά του μέτρα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες και τα προβλήματα της τεράστιας πλειοψηφίας των πολιτών της Ε.Ε.
Έτσι αποστρέφοντας το πρόσωπο του από τις εκλογικές διαδικασίες, το 55-56% που απέχει, δίνει τη δυνατότητα στα υφιστάμενα κομματικά σχήματα, πέριξ των οποίων στοιχίζεται -προς το παρόν- το υπόλοιπο 43-44%, (που λόγω της αποχής είναι πολύ μικρότερο σε απόλυτους αριθμούς από την κάθε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση), να αναδείξει τα κόμματα που το εξυπηρέτησαν μία η περισσότερες φορές. Τις εκλογικές προτιμήσεις αυτού του 43-44% σε κάθε συγκεκριμένη χώρα επηρεάζουν διαφορετικά ζητήματα γι’ αυτό και βλέπουμε π.χ. στη Γαλλία να κερδίζει η Λεπέν και στην Ελλάδα ο Σύριζα, στην Πορτογαλία οι Σοσιαλιστές και στη Βρετανία οι αντιευρωπαϊστές του Φάρατζ. Δηλαδή στις χώρες των μνημονίων οι αντιμνημονιακοί και στις χώρες του πλούσιου Βορρά οι αντιευρωπαϊστές, οι φοβικοί.
Μόνο που στην Κύπρο τίποτα δεν ταιριάζει στην πιο πάνω εξίσωση καθότι κέρδισε ο κυβερνών ΔΗΣΥ -του κουρέματος και του μνημονίου- με το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία του (37.75%), με δεύτερο το «καμένο» από μια περιπετειώδη πενταετία διακυβέρνησης ΑΚΕΛ που πήρε (26.98%) χάνοντας 8% από τις προηγούμενες ευρωεκλογές και 37.000 ψήφους. Ωστόσο τα δύο πρώτα κόμματα επιβραβεύθηκαν με 4 από τις 6 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο (από δύο) ως να μην συνέβη το παραμικρό στην Κύπρο …των κοινωνικών παντοπωλείων, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του συρμού.
Ο μόνος κοινός παρονομαστής που έχουν τα δύο μεγάλα κόμματα -παρόλο που θεωρώ ότι με ποδοσφαιρικούς όρους το ΑΚΕΛ έπεσε κατηγορία- είναι η γραμμή τους στο Κυπριακό. Αν δει κανείς κάτω από αυτό το πρίσμα τα εκλογικά αποτελέσματα, ίσως καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι τα κόμματα του πιο κάτω από το ΑΚΕΛ διαζώματος, δηλαδή ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ-Οικολόγοι και Συμμαχία Πολιτών, συνιστούν πλέον την τρίτη κατηγορία –πάλι με ποδοσφαιρικούς όρους ομιλούντες, η οποία κινείται από το 10% και πιο κάτω και που αθροίζει (και τα τέσσερα κόμματα μαζί) λιγότερα από το ΑΚΕΛ (25.29%). Τουτέστιν ο μόνος κοινός παρονομαστής είναι ότι το 64.73% ομογνωμεί σε μια λύση ομοσπονδίας ενώ το 25.29% διαφωνεί έως και απορρίπτει μια τέτοια λύση. Για τα ενεργειακά και το μνημόνιο, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είτε φανερά είτε σιωπηρά, «συμφωνούν» -κατά την εκτίμηση του γράφοντος- ότι δεν μπορούμε να βγούμε εκτός γραμμής της Τρόικας και της Δύσης. Όσοι δε φωνάζουν το κάνουν για την τιμή των όπλων, διότι όλοι αναγνωρίζουν ότι μόνοι μας -αποδείχθηκε κατά τραγικό τρόπο, «ούτε δύο γαϊδάρων δεν μπορούμε να μοιράσουμε το άχυρο»…
Παράλληλα υπάρχει και ένα 10% που είναι οι άλλοι, δηλαδή «Μήνυμα Ελπίδας», «ΕΛΑΜ», Σενέρ Λεβέντ, ΔΡΑΣΗ κ.α. που εμφανίστηκαν περισσότερο ως σχηματισμοί διαμαρτυρίας και που ελάχιστα τους δόθηκε η ευκαιρία να κοινοποιήσουν τις θέσεις τους κι αν θέσει κανείς τα εκλογικά τους αποτελέσματα κάτω από το πρίσμα του Κυπριακού ίσως προκύψει ένα 50-50. Εκείνο που σίγουρα προκύπτει από το κατώτερο διάζωμα, είναι η διαμαρτυρία των Τ/Κ που πήγαν στις κάλπες αλλά δεν κατόρθωσαν να ψηφίσουν καθώς η Βουλή εν τη σοφία της, όπως εξήγησε και ο υπουργός εσωτερικών, άλλα αποφάσισε. Δηλαδή περιέπλεξε τα πράγματα σε βαθμό που μπορεί να στοιχίσει στην Κυπριακή Δημοκρατία μια έντονη επίπληξη ή μια δυσάρεστη απόφαση δικαστηρίου.
Τελικό συμπέρασμα, από την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής 25 Μαΐου, είναι ότι πορευόμαστε με το κομματικό σύστημα που έχουμε και το οποίο δεν είναι αήττητο επειδή είναι ηλίθιο αλλά είναι αήττητο επειδή, μας βολεύει και δι ημών βολεύεται! Μέχρι να αλλάξουμε για να το αλλάξουμε. Αυτό είναι το στοίχημα που ξεκινά πρωτίστως από την Παιδεία!
