Καταπληκτικός για μια ακόμη φορά ο Σενέρ Λεβέντ. Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, μιλώντας στο τουρκοκυπριακό ειδησεογραφικό κανάλι «Genç Tv», ο έμπειρος Κύπριος δημοσιογράφος κατάθεσε την δική του «ανάγνωση» και οπτική γωνία για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Οι ερμηνείες του εντυπωσίασαν πολλούς Τουρκοκύπριους, οι οποίοι έσπευσαν να σχολιάσουν τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό μέσα από το «twitter».
«Ήρθε η ώρα για να τελειώσουμε με αυτή την γελοιότητα, η οποία ακούει στο όνομα της συνάντησης κορυφής των δυο ηγετών. Οι χειραψίες των δυο ηγετών μπροστά στις κάμερες δεν μας οδηγούν πουθενά», τονίζει ο κ. Λεβέντ. Κατά την άποψη του, οι συνομιλίες, αποκομμένες από την κυπριακή κοινωνία, πλέον έχουν χάσει το νόημα τους. Για αυτό τον λόγο, χρειαζόμαστε μια νέα μέθοδο, μια νέα στρατηγική, η οποία θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική στο Κυπριακό.
Ο κ. Λεβέντ προτείνει μια «εναλλακτική λύση». Υπενθυμίζει στους συμπατριώτες του ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα στο διεθνές σκηνικό, παρά τις περιπέτειες, τις οποίες βίωσε τον τελευταίο μισό αιώνα. «Από τις 80 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων, οι 24 ανήκουν σε εμάς», τονίζει ο κ. Λεβέντ. Ο ίδιος καλεί τους συμπατριώτες του να διεκδικήσουν δυναμικά αυτές τις έδρες.
Το σχέδιο λύσης του Σενέρ Λεβέντ είναι απλό. Πρώτα οι 24 Τουρκοκύπριοι «βουλευτές» επιστρέφουν στα έδρανα τους, στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην συνέχεια, στην κυπριακή βουλή, ξεκινά μια συζήτηση για το Κυπριακό. Η βουλή, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των δυο κοινοτήτων και όχι οι δυο ηγέτες, ξεκινούν να συζητούν και να μελετούν τις διάφορες πτυχές του Κυπριακού. Τέλος, η βουλή καταλήγει σε ένα σχέδιο λύσης, το οποίο καλείται να εγκρίνουν οι δυο κοινότητες. Ο κ. Λεβέντ προσθέτει: «Η επιστροφή των Τουρκοκύπριων στην Βουλή των Κοινοτήτων θα πρέπει να πλαισιωθεί από την διάλυση της ΤΔΒΚ». Κατά την άποψη του, έχει πλέον φτάσει η ώρα για να «γλυτώσει» η Κύπρος, από αυτό το περίεργο φαινόμενο-κόλπο, το οποίο ακούει στο όνομα «ΤΔΒΚ».
Η προαναφερόμενη πρόταση του κ. Λεβέντ είναι ενδιαφέρουσα. Σε μια περίοδο που οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές αυτού του μικρού τόπου επαναλαμβάνουν τα ίδια «τροπάρια», ο κ. Λεβέντ φέρνει στο προσκήνιο μια νέα ιδέα, η οποία βρίσκει σύμφωνη μια μικρή μερίδα της κοινότητας του. Σε περίπτωση που η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε μια «πραγματική διαπραγματευτική ομάδα», η οποία παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής, είμαι σίγουρος ότι η συγκεκριμένη πρόταση θα ερχόταν και στο προσκήνιο της δικής μας «επικαιρότητας».
Η πρόταση του κ. Λεβέντ δυστυχώς σκοντάφτει πάνω στις πραγματικότητες αυτού του νησιού. Είναι φρέσκια, είναι ουσιαστική, ωστόσο στο πεδίο της πράξης-υλοποίησης αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Πρώτα από όλα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία του 2014 διαφέρει πολύ από την Κυπριακή Δημοκρατία του 1963. Έχουν αλλάξει πολλά στις δομές και στις λειτουργίες του κράτους. Η δικοινοτική δημοκρατία μετεξελίχθηκε σε ένα ελληνοκυπριακό κράτος μέσα από μια ιδιόρρυθμη ιστορική διαδικασία.
Η επιστροφή των Τουρκοκύπριων στην Βουλή των Αντιπροσώπων δεν είναι εύκολη και απλή υπόθεση. Θα σήμαινε την επιστροφή των Τουρκοκύπριων υπουργών στα καθήκοντα τους. Για φανταστείτε την πρώτη ημέρα εργασίας του Τουρκοκύπριου Υπουργού Άμυνας! Τι θα είχε να πει το επιτελείο της Εθνικής Φρουράς (οι ιδρυτικές συμφωνίες προβλέπουν την ίδρυση ενός δικοινοτικού Κυπριακού Στρατού) στον νέο Τουρκοκύπριο Υπουργό Άμυνας; Πως θα αντιμετώπιζε η ελληνοκυπριακή κοινότητα έναν Τουρκοκύπριο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης; Τι θα έλεγε ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης για την «επιστροφή» του Τουρκοκύπριου Αντιπροέδρου στο προεδρικό μέγαρο; Πως θα δρομολογούταν η επαναλειτουργία του κυπριακού συνταγματικού δικαστηρίου; Τέλος, πως θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα των ποσοστών εκπροσώπησης των δυο κοινοτήτων στον δημόσιο τομέα; Τα ερωτήματα είναι πολλά...
Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Η πρόταση του κ. Λεβέντ θα μπορούσε να δρομολογηθεί μόνο σε περίπτωση που η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε την θέληση και την βούληση να αντιμετωπίσει δυναμικά τις προκλήσεις, οι οποίες την συνοδεύουν. Δυστυχώς, σήμερα, στην ελληνοκυπριακή πλευρά, μεγάλες μερίδες της κοινωνίας δεν είναι έτοιμες για μια τέτοιου είδους ιστορική πρόκληση. Για αυτό τον λόγο θεωρούμε χρήσιμο να υπογραμμίσουμε για μια φορά ακόμη το εξής: Είναι εύκολο να ρίχνουμε όλη την ευθύνη της κατάρρευσης των συνομιλιών στις πλάτες του Έρογλου. Όμως αυτή η πρακτική δεν λύνει τα προβλήματα μας. Χρειαζόμαστε επειγόντως αυτοκριτική!
