Θυμάμαι παιδάκι στο παλιό το ΓΣΖ που στο ημίχρονο οι ομάδες δεν αποσύρονταν στα αποδυτήρια αλλά κάθονταν οι ποδοσφαιριστές ένα κύκλο στα δύο μισά του γηπέδου κι ο προπονητής τους έδινε οδηγίες, ενώ δροσίζονταν με ένα σφουγγάρι το οποίο βούταγαν σε ένα κουβά με νερό. Ο Σταυρινός του Πεζοπορικού δούλευε στα Δημόσια Έργα, ο Παναής της ΑΛΚΗΣ ήταν πλασιέ, ο Αλκιβιάδης δούλευε σε βενζινάδικο, ο Κόκος το «τριάρι» της ΑΛΚΗΣ που ερχόταν στο γήπεδο από τα Μενεού με ποδήλατο ήταν χτίστης… μπορώ να γράφω μέχρις αύριο γι’ αυτούς, γιατί ήταν οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων.
Τότε έπαιζαν ποδόσφαιρο για τη φανέλα και με ένα ρομαντικό τρόπο και για την ιδεολογία. Με την πάροδο των χρόνων όμως, το ποδόσφαιρο, όπως και άλλες εκφάνσεις της ζωής μας σε αυτό το δύσμοιρο τόπο μπήκε στην κρεατομηχανή των συμφερόντων που κουβαλούν μαζί τους στημένα παιχνίδια και βρώμικο χρήμα. Έτσι λοιπόν όπως το ένα απόστημα μετά το άλλο σπάνε σήμερα κι απλώνεται γύρω μας μια ανυπόφορη μπόχα, όταν τις προάλλες εμφανίστηκε ο διεθνής διαιτητής Μάριος Παναγή με σειρά καταγγελιών για τον βρώμικο κόσμο του κυπριακού ποδοσφαίρου δεν εκπλάγηκα ποσώς, διότι προσωπικά σταμάτησα να πηγαίνω στα γήπεδα από το 1994.
Τότε ένας συνάδελφος, μου αποκάλυψε ότι το ματς που θα βλέπαμε εκείνη τη μέρα και από το αποτέλεσμα του ενδεχομένως να προέκυπτε και η πρωταθλήτρια ομάδα, ήταν στημένο και μου είπε και τα ονόματα των σκόρερ. Έτσι προχθές, το μόνο που διερωτήθηκα ακούγοντας τον κ. Παναγή να διατυπώνει τις κατηγορίες του, είναι αν έχει άγνοια κινδύνου ή είναι τόσο καλά οχυρωμένος που είναι σίγουρος ότι τίποτα δεν τον αγγίζει;
Ελπίζω ότι μπορεί να τεκμηριώσει τα περί στημένων κι ελπίζω ότι οι αρχές θα προστατεύσουν τον άνθρωπο. Διότι πρόκειται για πολύ ιδιότυπα κι επικίνδυνα συμφέροντα έτσι όπως έχουν διαπλακεί στην Κύπρο, αφού πρώτον, αποδίδουν πολύ, σίγουρο και ανεξέλεγκτο χρήμα και δεύτερον από τη μια πλευρά του καλωδίου υψηλής τάσης βρίσκονται υψηλά ιστάμενες προσωπικότητες του πολιτικού κόσμου, με τις αστυνομικές και νομικές τους παραφυάδες και από την άλλη υψηλά ιστάμενες προσωπικότητες του υποκόσμου με τις δικές τους αστυνομικές και νομικές παραφυάδες.
Τα λεφτά είναι πολλά, διότι δεν έχουν να κάνουν μόνο με στημένα παιχνίδια και πρωταθλήματα αλλά πλέον και με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις μετέγγραφες ποδοσφαιριστών και προπονητών με τα διπλά συμβόλαια και πολλά άλλα μεγάλα κόλπα που ο κοινός νους δυσκολεύεται να συλλάβει.
Ίσως γι’ αυτό και ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου Αντώνης Μακρίδης αποφάσισε να συνδράμει για να καθαρίσει κι αυτό το απόστημα, καταγγέλλοντας ότι «στο ποδόσφαιρο μπήκε τόση βρομιά και σκοπιμότητα που υψηλόβαθμοι παράγοντες της ΚΟΠ έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν μέχρι και ποιος δημοσιογράφος μπορεί να έχει αύριο δουλειά και ποιος όχι ακόμα και στο εξωτερικό… επειδή τους άσκησε οξεία κριτική και χαλούσε το βρόμικο παιχνίδι τους». Εδώ κι αν ισχύει ο νόμος της σιωπής στη χώρα που οι παίκτες της εθνικής και οι παράγοντές της έπαιξαν κι έχασαν με πέραν των τριών τερμάτων, πουλώντας την πατρίδα τους. Γι’ αυτό όταν οι δύο ηλεκτροφόροι πόλοι σμίξουν επισυμβαίνει ο ξαφνικός θάνατος…
