Ποτέ και πουθενά τόσοι «επαΐοντες» δεν έσπευσαν, όπως στην περίπτωση Τσίπρα, να προβλέψουν, ώρες μόνο μετά την εκλογή του, ότι ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, θα αποτύχει παταγωδώς και θα φύγει άρον-άρον, αφήνοντας πίσω του κρανίου τόπο. Λες και παρέλαβε τη γη της επαγγελίας και όχι μια καταχρεωμένη χώρα με φορτίο 320 δισ. Χρέος που του παρέδωσαν οι κυβερνήσεις Σαμαρά, Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή.
Για όλους τους πιο πάνω, οι «επαΐοντες» δεν προέβλεψαν τη συντέλεια του κόσμου. Κι αυτό γιατί οι δυναστείες των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου δεν απειλούσαν το σύστημα παραγωγής πλούτου, με μη νόμιμα –κυρίως– μέσα, δηλαδή με στημένα παίγνια κρατικών και άλλων συμβολαίων, που υπήρξε το αγαπημένο χόμπι καναλαρχών και άλλων «αρχών». Δεν απειλούσαν να μαζέψουν τους φόρους των πολλών εκατομμυρίων από τους μεγαλόσχημους φοροφυγάδες αλλά έριχναν όλο το βάρος του χρέους πάνω στον κοσμάκη και του τραγουδούσαν το «ντιρλαντά» για να κοιμάται και να πληρώνει.
Εξού και αμέσως μετά την εκλογή Τσίπρα βγήκαν παγανιά οι ελεύθεροι σκοπευτές των «Οίκων» όπως οι Standard & Poors και απείλησαν την Ελλάδα με νέα υποβάθμιση, σε περίπτωση που απαγκιστρωθεί από το μνημόνιο και παρόλο που ο νέος υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν σταματά τις ιδιωτικοποιήσεις. Ταράχθηκαν όμως γιατί ο «ασταθής Μαρξιστής» Βαρουφάκης, είπε επίσης ότι δεν τον ενδιαφέρει η επόμενη δόση των 7 δισ. αλλά θέλει να επανεξετάσει ολόκληρο το πρόγραμμα, καταλήγοντας σε ένα σχέδιο που θα ελαχιστοποιήσει το κόστος της δανειακής σύμβασης και θα δώσει στη χώρα την ευκαιρία να αναπνεύσει και πάλι μετά τις πολιτικές των τελευταίων ετών που δημιούργησαν τεράστια κοινωνική διαφθορά.
Αυτό στη λογική της προστασίας του συστήματος της οικονομικής κατοχής που οι δανειστές επέβαλαν σε χώρες του ευρωπαϊκού νότου, αποτελεί μέγα κίνδυνο που πυροδοτείται από την ανάδειξη του αριστερού Τσίπρα στην εξουσία, ο οποίος ίσως να μετακυλήσει το δυσθεώρητο χρέος του στους δανειστές. Αφού και στη δραχμή να πέσει η Ελλαδίτσα εκεί θα είναι πάντα, με τα νησιά της, τα βουνά και τα λαγκάδια της και που έστω και σαν ψωροκώσταινα θα τρώει ψωμί κι ελιά μέχρι που να βγει ξανά στην επιφάνεια.
Από την άλλη οι δανειστές –έχοντας προ πολλού εκτελέσει διά τυφεκισμού τον Ζακ Μανέ και τα οράματα του περί Ενωμένης Ευρώπης– θα τρέχουν για να κλείσουν την τεράστια μαύρη τρύπα της Ντόιτσε Μπανκ, η οποία σήμερα δεν είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού αλλά αν π.χ. «πέσει» η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία, θα μοιάζει με την πύλη της κόλασης! Έχοντας χάσει τις προσβάσεις τους σε ότι τους έκανε μέχρι χθες ολοένα και πιο πλούσιους και ανέγγιχτους, οι Κωστάκηδες, οι Γιωργάκηδες και εσχάτως οι Αντωνάκηδες, δεν πρόκειται να δώσουν δεύτερη ευκαιρία στην ελληνική Αριστερά να κυβερνήσει, αν τώρα αποτύχει. Είναι γι’ αυτό που ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός, αφού υπάρχει και το προηγούμενο του Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος αντί μιας αριστερής διακυβέρνησης, προτίμησε μια δικής του κοπής «αριστερή» διαχείριση κι έφυγε από την εξουσία σαν βρεγμένη γάτα. Και το κυριότερο έχοντας καταστρέψει την προοπτική για μια πραγματικά αριστερή διακυβέρνηση…
