Του Χρίστου Ζαβού
Δεν θέλω να τον βλέπω. Άμα είχα το συμβόλαιο του Τάγκμπα θα πήγαινα τουαλέτα και θα το χρησιμοποιούσα. Δεν μπορεί λες… ο ένας Νιγηριανός, ο Ινταμπτελχάι Μαροκινός, μάλλον είναι αδέλφια. Στο πρώτο ημίχρονο έκανε τουλάχιστον δέκα λάθος μεταβιβάσεις όσες περίπου ήταν οι φορές που ακούμπησε τη μπάλα. Στο 20’ είναι μόνος και από τα δύο μέτρα διώχνει σαν στόπερ αντί να καρφώσει και να σκοτώσει το παιγνίδι. Λίγα λεπτά αργότερα, μένει εκτεθειμένος βάζει γκολ και ορθώς ακυρώνεται.
Ξεκινά το Β ημίχρονο πετάγεται για το κεφάλι μόνος του, τρία μέτρα από το γκολπόστ, πιάνει αέρα. Δέκα λεπτά αργότερα, παίρνει πάσα λουκούμι από τον Ελευθερίου σταματά τη μπάλα λες και παίζει γκάρντ στον Αχιλλέα Καϊμακλίου, βάζει γκολ, ακυρώνεται. Στο 80 πιάνει ένα σουτ από τα τριάντα μέτρα, σπάει τα κόκκαλα του ο Μπογκαντίνοφ τη στέλνει κόρνερ. Και στο τέλος εκεί που λες να τελειώσει η σεζόν να γλυτώσουμε απ’ αυτόν σκοράρει και σου διαγράφει τα πάντα.
Διαγράφει, πρώτο, την κακή εικόνα του και φυσικά την ασήμαντη συνεισφορά του στην προσπάθεια που γίνεται φέτος. Διαγράφει όλες εκείνες τις άτυχες στιγμές που έζησε φέτος η ομάδα. Ακόμη πιο σημαντικό διαγράφει εκείνο το μουντό σκηνικό που επικρατεί στην «Κίτρινη Πολιτεία», κάθε φορά που δέχεται ένα πλήγμα. Διαγράφει όλα εκείνα που θ’ ακολουθούσαν ενός πιθανού αποκλεισμού. Τη γκρίνια, τη λύπη, την ξεφτίλα, το πλήγμα στην περηφάνια του κόσμου. Του κόσμου που πραγματικά είναι αυτός που θυμίζει σ’ όλους τι πραγματικά είναι η ΑΕΛ. Πραγματικά χαίρεσαι για όλους αυτούς που ήταν στο πέταλο και άλλες τόσες χιλιάδες που χάρηκαν μέσα στην πόλη. Όλους αυτούς που πλέον θα κάνουν Πάσχα, θα ψήσουν αρνί χωρίς να νιώθουν ντροπιασμένοι. Όλους αυτούς που θα γεμίσουν το Τσίρειο στον ημιτελικό και θα εκστρατεύσουν στο άλλο γήπεδο όποιο και να είναι αυτό.
Χωρίς πλάκα, άμα συνεχιζόταν ο εφιάλτης που ξεκίνησε από το πόδι του Μεντί, Χριστέ και Παναγιά ήμουν έτοιμος να γράψω δελτίο καιρού. Ξέρεις… ανεβαίνει η θερμοκρασία, ώρα για μπάνια, ρακέτες και για τους μικρούς Λέοντες μπρατσάκια κίτρινα με γαλάζια φτυαράκια. Ευτυχώς το buzzer beater του Τάγκμπα, όπως λένε και οι Αμερικάνοι το καλάθι που κρίνει ένα αγώνα, αλλάζει τα δεδομένα.Εκεί που νομίζεις ότι πας για καλοκαίρι, συνειδητοποιείς ότι η ανοιξη είναι ωραία. Ψάχνεις το τηλέφωνο του Κουτσοκούμνη ή του Ανθούλη για να τους ρωτήσεις πότε θα γίνει η κλήρωση. Αντί να μπεις στο σπίτι να κλειδωθείς, απολαμβάνεις την εποχή. Τα λουλούδια, ο πεταλουδίτσος την πεταλουδίτσα, ο λιονταρίνος, τη λιονταρίνα… πως τα έλεγε ο Στάθης Ψάλτης.
Για να μην τρελαινόμαστε, δεν έπαιξε η ομάδα κανένα ποδόσφαιρο. Οποιαδήποτε ομάδα, με ποιότητα μεσοεπιθετική, θα είχε τελειώσει τον αγώνα απέναντι στην προβληματική αμυντική συμπεριφορά του Ερμή. Μα πώς να το κάνει, όταν ο Τάγκμπα δεν σκοράρει ούτε από τα δύο μέτρα, όταν ο Σαρντινέρο επιδίδεται στο αγαπημένο του παιγνίδι «εξαφανίζομαι» και όταν ο Καλό είναι σε κακή μέρα.
Τον αγώνα σήμερα τον έδωσαν οι δύο αμυντικοί χαφ, Σακέτι και Νικολάου ενώ και οι τέσσερις πίσω έκαναν σπουδαίο παιγνίδι. Κρίμα για το Μεντί που έπαιξε και έχασε με την μπάλα, που ως γνωστό είναι πόρνη, τρομερή εμφάνιση από τον Σιέλη, επίσης φοβερό παιγνίδι αμυντικά ο Καρλίτος (να σου ζήσει η Λιονταρίνα) ενώ ο Ελευθερίου επιβεβαίωσε αυτό που λέμε πάντα γι’ αυτόν… ότι είναι δηλαδή ο πιο αδικημένος παίκτης της ομάδας. Κράτησε πολύ καλά στην άμυνα, ήταν ο μοναδικός της τετράδας που κατέβαινε επιθετικά, ενώ έβγαλε και δύο ασσίστ η μια εκ των οποίων προήλθε το γκολ, το πρώτο ακυρώθηκε με το χέρι του Τάγκμπα.
Για τον προπονητή είναι κάποιοι που λένε ότι έχει το «κοκκαλούι». Οι διαφωνούντες θα πουν ότι η τύχη είναι με τους ισχυρούς. Άμα σου πω, στα καρύδια μου… θα παρεξηγήσεις; Καλό βράδυ…
Υ.Γ Μάγκες οι Αραδιππιώτες. Καλύτερη φιλοξενία δεν γινόταν. Ωραίες και οι στιγμές στο τέλος. Και λίγος πολιτισμός δεν βλάπτει.
