Η σιωπή μετά το πρωινό της περασμένης Τρίτης και τα όσα είπα στην «Πρώτη καλημέρα» της τηλεόρασης του ΡΙΚ, ήταν τόσο εκκωφαντική όσο και η σιωπή της Δευτέρας 8/9/2014, όταν αυτή η εφημερίδα βγήκε με πρωτοσέλιδο: «Σκιές στη Γιωρκάτζη λόγω Βγενόπουλου» και υπότιτλο: «Θέμα τάξης για τη διοικήτρια της ΚΤΚ, καθώς ο εν διαστάσει σύζυγος και η θυγατέρας της εκπροσωπούν τη MIG». Προκαλεί όμως έως και φόβο, όταν ένας δημοσιογράφος λέει τόσα και τέτοια πράγματα σε μια ευρωπαϊκή –τάχατες– χώρα χωρίς να αντιδρά κανείς!
Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά να υπενθυμίσω ότι το θέμα που κληθήκαμε από τον Κυριάκο Πιερίδη και τη Σταυριανή Κωνσταντίνου να συζητήσουμε ήταν: «Η κρίση στους θεσμούς ταράζει την κοινωνία». Όπως συχνά γράφω, έχω καταλήξει ότι στην Κύπρο τα τρία κακά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι είναι, η έλλειψη λογοδοσίας, η ατιμωρησία και η ασυδοσία.
Εξού κι έμειναν ατιμώρητοι όσοι έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα κι εξήγησα ακόμα πως η λίστα με τις εκατοντάδες δημοσίων υπαλλήλων-πραξικοποιματιών «εξωραΐστηκε» ως εκ θαύματος, μέχρις ότου έμειναν οι «62» που τους αποκατέστησε ο Γλαύκος Κληρίδης με πλήρεις απολαβές. Ανέφερα ότι ανάμεσα στις δύο και πλέον χιλιάδες αγνοουμένους και πεσόντες του 1974, «επωνύμου πατρός ουδείς» και τόνισα μετά λόγου γνώσεως ότι και το ζήτημα των αγνοουμένων είναι τραγικό θύμα διαπλοκής συμφερόντων. Σε ό,τι αφορά τα σημερινά, είπα ότι «η μήτρα του κακού» εμφανίζεται μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν νυχτερινές πτήσεις από το Βελιγράδι κατέβαζαν στη Λάρνακα σακούλες δολάρια για λογαριασμό του Μιλόσεβιτς.
Υπολογίζεται ότι ξεπλύθηκαν περί τα 12 δισεκατομμύρια, με τη συνέργια τουλάχιστον τριών συντελεστών. Του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας (Αυξέντης Αυξεντίου), ενός τραπεζίτη (Κίκης Λαζαρίδης) της Λαϊκής και ενός δικηγορικού γραφείου, (Τάσσος Παπαδόπουλος). Η προμήθεια στο ξέπλυμα χρήματος ξεκινά από 25% και πάει έως και 40%. Αν υπολογιστεί το χαμηλότερο ποσοστό, στα 12 δισ., τότε 3 δισ. πήγαν στους συντελεστές!
Στην Κύπρο, ενώ τα δολάρια του Μιλόσεβιτς ήταν το κουτσομπολιό της εποχής, δημοσίως επικρατούσε μια συνωμοτική σιωπή ώσπου η «Financial Times» το έφερε στην επιφάνεια της επικαιρότητας. Τότε ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατέθεσε αγωγή εναντίον της εφημερίδας ζητώντας αποζημίωση 250.000 λίρες. Ήταν η πρώτη φορά που τέθηκε δημοσίως θέμα διαπλοκής στην Κύπρο, μάλιστα με –πολιτικές– παρενέργειες διεθνώς. Παρενέργειες που δυστυχώς τις βρήκε μπροστά του ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, όταν τον Μάρτη του 2013 πήγε στις Βρυξέλλες κι επέστρεψε «κουρεμένος». Σύμφωνα με διασταυρωμένες που ήταν παρούσες στο κυπριακό «κούρεμα», οι εταίροι μας, ανέσυραν το «φάκελο Μιλόσεβις» και τον φόρεσαν κολάρο στην κυπριακή αντιπροσωπεία, όταν αυτή προσπάθησε να αντιδράσει στην κατηγορία ότι είμαστε το μεγαλύτερο «πλυντήριο» στον κόσμο…
Μετά από αυτό ήρθε το σκάνδαλο του ΧΑΚ που μάζεψε όλες τις αποταμιεύσεις μιας εύπορης μεσαίας τάξης κατά κύριο λόγο, ακολούθησε η επέλαση των Ρώσων, η φούσκα των ακινήτων και η κατάρρευση! Εκτιμώ ότι το μέγα θύμα στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε το κυπριακό πρόβλημα, το οποίο πολτοποιήθηκε ανάμεσα στα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Αυτά είπα μεταξύ άλλων την Τρίτη χωρίς ουδείς πολιτικός ή εμμέσως ή αμέσως εμπλεκόμενος να σχολιάσει ή να αντιδράσει. Έστω και για την τιμή των όπλων…
.
