Ξεκινάμε υπογραμμίζοντας το αυτονόητο (για κάποιους φίλους παραμένει ακατανόητο). Πιστεύουμε σε μια πολυπολιτισμική, φιλόξενη, πολύχρωμη Κύπρο, απαλλαγμένη από κάθε είδους αρβύλα (μπλε, κόκκινη, καφέ, μαύρη κ.ο.κ.), προκατάληψη, εθνοτικό, θρησκευτικό, φυλετικό κ.ο.κ. μίσος-μισαλλοδοξία. Αυτός ο μικρός τόπος χωράει πολλά χρώματα και φυσικά όσες ψυχές τον θεωρούν «πατρίδα». Με βάση αυτά τα δεδομένα, δίχως καμία ιδεολογική-πολιτική προκατάληψη, στο Κυπριακό, ο «δρόμος» μας είναι ένας και μοναδικός: Βαδίζουμε με όλες τις δυνάμεις, οι οποίες πιστεύουν στην ομοφωνία και στην επανένωση του τόπου. Προσεγγίζουμε μέσα σε αυτά τα πλαίσια της εξελίξεις στο Κυπριακό.
Επίσης, η συγκεκριμένη στήλη, αναλύει τις εξελίξεις στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής μέσα από αυτή την προοπτική. Επομένως, σε ότι αφορά τις «προεδρικές εκλογές», η προσωπική –ταπεινή- άποψη μας είναι μια και μοναδική: Ασκούμε κριτική στις δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Ντερβίς Έρογλου με το σκεπτικό ότι έχουν εγκλωβιστεί μέσα στα στενά όρια της πολιτικής της διχοτόμησης και φυσικά «καλωσορίζουμε» την επανεμφάνιση του Μουσταφά Ακιντζί στο τουρκοκυπριακό πολιτικό προσκήνιο με το σκεπτικό ότι μιλά για λύση και ειρήνη. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πραγματικότητα δεν μας εμποδίζει να προσεγγίσουμε ψύχραιμα το αποτέλεσμα των «εκλογών».
Προσωπική μας άποψη είναι το γεγονός ότι οι προσωπικότητες, οι οποίες έλαβαν το χρίσμα για την δεύτερη Κυριακή των «εκλογών» δεν φέρουν ιδιαίτερη σημασία. Ιδιαίτερη σημασία δεν φέρει ούτε και ενδεχόμενη «εκλογή» του κ. Ακιντζί στον δεύτερο γύρω των εκλογών. Η ουσία του ζητήματος βρίσκεται κάπου αλλού. Σημασία πλέον φέρει το μήνυμα που έστειλαν οι Τουρκοκύπριοι μέσα από την μεγάλη αποχή και την υποστήριξη των «υποψηφιοτήτων» του κ. Ακιντζί και του Κουντρέτ Όζερσαϊ. Για ποιο λόγο, οι Τουρκοκύπριοι «ταρακουνούν» τα κόμματα του κατεστημένου; Για ποιο λόγο επιλέγουν την «αποχή»;
Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους, την νύχτα της Κυριακής επιλέξαμε μια εναλλακτική στρατηγική. Χαθήκαμε για λίγες ώρες στα μονοπάτια και στα στέκια της τουρκοκυπριακής νεολαίας. Στην «άλλη» δική μας Λευκωσία, συναντήσαμε πιτσιρικάδες, οι οποίοι στήριξαν τα όνειρα τους στον Ακιντζί, Όζερσαϊ ή στην αποχή. Επιχειρήσαμε να συλλάβουμε τον προβληματισμό τους. Ρωτήσαμε διάφορα ερωτήματα. Αφήσαμε την «πιτσιρικαρία» να εκφραστεί ελεύθερα. Δεν «κολλήσαμε» στην ψυχαναγκαστική εμμονή του δυισμού έποικος-Τουρκοκύπριος. Ζητήσαμε από νέους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούν την Κύπρο πατρίδα τους να μας μιλήσουν για το μέλλον της κοινής πατρίδας.
Το περιεχόμενο των επαφών μας ξεπερνά τα στενά όρια αυτού του μικρού άρθρου γνώμης. Ωστόσο, θεωρούμε χρήσιμο να υπογραμμίσουμε τα σημεία που ξεχώρισαν στις συνομιλίες μας:
• Στο σύνολο τους, οι απογοητευμένοι και κυρίως οι νέοι Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην αυτονομία της κοινότητας τους. Οραματίζονται μια αυτόνομη «τουρκοκυπριακή οντότητα», η οποία θα μοιράζεται αυτό το μικρό νησί με την ελληνοκυπριακή κοινότητα στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου.
• Η παραπάνω άποψη βρίσκει αντίστοιχο αντίκτυπο στα στρατόπεδα του κ. Ακιντζί και του κ. Όζερσαϊ. Η νεολαία του κ. Ακιντζί κάνει λόγο για τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η «ΤΒΔΚ». Η πλειοψηφία των νέων, η οποία στηρίζει τα όνειρα της στον ηλικιωμένο Ακιντζί επιθυμεί την μετεξέλιξη της «ΤΔΒΚ» σε ένα τουρκοκυπριακό κρατίδιο της ομόσπονδης Κύπρου. Οραματίζονται ενισχυμένη αυτονομία για αυτό το κρατίδιο. Πολλοί από αυτούς τους νέους προτιμούν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «τουρκοκυπριακό κράτος», γεγονός που βρίσκει σύμφωνους τους υποστηρικτές του κ. Όζερσαϊ.
• Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της μερίδας των «ψηφοφόρων» είναι η έμφαση που δίνει στο μέλλον των σχέσεων της τουρκοκυπριακής κοινότητας με την Άγκυρα. «Δεν επιθυμούμε τον ζυγό των Ελληνοκυπρίων. Επίσης, δεν επιθυμούμε και τον ζυγό της Άγκυρας», αναφέρει η Αϊσού, οπαδός του κ. Ακιντζί. Ο Μεχμέτ, ένθερμος υποστηρικτής του κ. Όζερσαϊ, σπεύδει να συμπληρώσει: «Ζητούμε από τους Ελληνοκύπριους γείτονες και την Τουρκία να λάβουν υπόψη τους το αυτονόητο. Επιτέλους, ας σεβαστούν την βούληση και την αυτονομία μας».
Γνωρίζουμε ότι η παραπάνω εικόνα ενδέχεται να προβληματίσει μερίδες της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Ωστόσο, επιλέγουμε να μοιραστούμε με τον αναγνώστη την εμπειρία μας από την άλλη Λευκωσία την παρούσα στιγμή διότι η Κύπρος πλέον βρίσκεται ενώπιον ιστορικών προκλήσεων και αποφάσεων. Σε κρίσιμης σημασίας περιόδους πολλές φορές η σωστή προσέγγιση του «άλλου» είναι η κατάλληλη διαδρομή για να συλλάβουμε την προβληματική υφή του «εγώ».
