Πολλοί ήταν εκείνοι –οι αξιωματούχοι– στην Κύπρο, μετά το 1974, που απόλαυσαν παχυλούς μισθούς κι έχτισαν καριέρες πάνω στις λεγόμενες ανθρωπιστικές πτυχές του Κυπριακού, είτε ήταν το προσφυγικό είτε ήταν το πρόβλημα των αγνοουμένων. Τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή ο ανώνυμος πολίτης με τη δουλειά του είτε στο εξωτερικό είτε στην Κύπρο – με μισούς μισθούς, ανάστησε τον τόπο και δημιούργησε το οικονομικό θαύμα για το οποίο κόρδωναν οι πολιτικοί ηγέτες της εποχής.
Εκατοντάδες εκατομμύρια από τον ιδρώτα του κοσμάκη αλλά και ουχί ευκαταφρόνητη ξένη οικονομική και υλική βοήθεια μπήκαν στα άδεια ταμεία της Κυπριακής Δημοκρατίας τα πρώτα χρόνια μετά την τραγωδία. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι πολλοί ήσαν εκείνοι που έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι, με τη συναίνεση και τη σύμπραξη της κυβέρνησης και την ευλογία της Εκκλησίας, εν ονόματι της βοήθειας των προσφύγων, των οικογενειών των πεσόντων και των αγνοουμένων. Και το έβαλαν τόσο βαθιά που τους φτάνει για δύο ζωές. Άλλοι έχτισαν μεταφορικά και στην κυριολεξία «οκέλλες» και καριέρες που τους φτάνουν για μια άνετη εκατονταετία. Ωστόσο, για όλα αυτά φταίμε εμείς, οι πολίτες που ανεχθήκαμε και ανεχόμαστε τα τρία κακά της μοίρας μας: να μην υπάρχει λογοδοσία, τοιουτοτρόπως να δημιουργείται ασυδοσία και να είναι έως και αυτονόητη η ατιμωρησία.
(Στοιχηματίζω ότι και στην παρούσα συγκυρία τα τρία κακά της μοίρας μας θα υπερισχύσουν των διακηρύξεων ότι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη οι αυτουργοί της οικονομικής καταστροφής του τόπου).
Στα ίδια όμως πρότυπα, λειτούργησαν και λειτουργούν και ξένοι αξιωματούχοι που βρίσκονται στο νησί είτε ως εντολοδόχοι των Ηνωμένων Εθνών είτε ως εκπρόσωποι της «μαμάς» Ε.Ε. Καταφθάνουν με συγκεκριμένο ρόλο, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν καθήκοντα ανθρωπιστικής υφής, όπως για παράδειγμα το τρίτο μέλος της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ), που είναι εδώ ως εκπρόσωπος του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών και του Ερυθρού Σταυρού και αντί να εκπληρώνουν μέχρι το τελευταίο ιώτα τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά τους, συχνά παίζουν πολιτικά παιχνίδια συμπράττοντας με τους πρωταγωνιστές ενός σαθρότατου συστήματος καρεκλοκενταύρων – ένθεν και ένθεν της γραμμής αντιπαράταξης.
Σύστημα που διασφαλίζει μια ήρεμη τουριστική διαμονή πέντε ή εφτά ή δέκα χρόνων. Μετατρέπεται δηλαδή σε VIP τουρίστα, με δωρεάν διαμονή και διακίνηση φτάνει να συμπλέει με το σαθρό κατεστημένο που τον περιβάλλει. Κλασικό παράδειγμα ο Ελβετός Ανρί Αρνί, (και ο προκάτοχός του τα ίδια έκανε) που είναι την παρούσα περίοδο το τρίτο μέλος της ΔΕΑ και που αν ανατρέξετε στο σχετικό ρεπορτάζ (σελ. 4) θα αντιληφθείτε γιατί συμπράττει με την Τ/κ Εκπρόσωπο στη ΔΕΑ, κοροϊδεύοντας τους συγγενείς και την κοινή γνώμη, κωλυσιεργώντας με το «ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει» και κατασπαταλώντας κονδύλια εκατομμυρίων που προσφέρει κυρίως η Ε.Ε.
Οι ευθύνες των Η.Ε. στην προκειμένη περίπτωση είναι ασήκωτες, διότι αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όσα κάνει ο εκπρόσωπός τους γίνονται τουλάχιστον με την ανοχή τους. Γι’ αυτό ο ειδικός σύμβουλος του γ.γ. των Η.Ε., Έσπεν Μπαρθ Άιντε, θα πρέπει να εντάξει τους αγνοούμενους στην στην ατζέντα του, απαιτώντας να δοθεί πρόσβαση στη ΔΕΑ παντού στην Κύπρο. Και να δει τι θα κάνει με τον κ. Αρνί…
