Του Αντρέα Γιωργαλλά
Με την κατάσταση στην Παιδεία να είναι έκρυθμη (άλλη μια φορά), έχουμε να αντιμετωπίσουμε και φαινόμενα Ταλιαδώρου με τα σεξιστικά του σχόλια, την άρνηση του για απολογία και την σιωπή της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Και ενώ όλα γυρίζουν γύρω από το σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών εύλογα κάποιος θα πει ότι η δήλωση Ταλιαδώρου δεν είναι η ουσία του ζητήματος… Ή μήπως τελικά είναι; Ο Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ, ο Δημήτρης Ταλιαδώρος δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί με τις δηλώσεις του και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Στο πρόσωπο του συγκεντρώνεται ότι πιο αναχρονιστικό μπορείς να αντιμετωπίσεις σε ένα τομέα (όπως είναι η παιδεία) που θα έπρεπε να σφύζει από προοδευτικότητα και δίψα για εξέλιξη. Μπορεί να είναι λοιπόν ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕΚ με όλα όσα τον χαρακτηρίζουν ο άνθρωπος που θα δώσει το πρόσταγμα και θα ηγηθεί των διαβουλεύσεων για ένα σύστημα αξιολόγησης που στόχο θα έχει την βελτίωση του ρόλου των εκπαιδευτικών; Και η απάντηση στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον είναι προφανής. Όχι, δεν μπορεί γιατί πολύ απλά προτίμησε να εστιάσει στο φύλο της Υπουργού παρά στην ικανότητα της. Όχι δεν μπορεί, επειδή προτιμά να αποσύρει την δήλωση του και αρνείται πεισματικά να απολογηθεί.
Στις πλείστες των μεταρρυθμίσεων ή των αλλαγών τα επηρεαζόμενα μέρη πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου με ανοιχτό μυαλό και ιδέες που στόχο θα έχουν να φέρουν καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό που ήδη υπάρχει. Πόσο μάλλον για ένα τομέα όπως είναι η παιδεία που η όποια απόφαση θα έχει άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά και τους νέους μας. Και δεν υποστηρίζω ότι το σχέδιο αξιολόγησης είναι τέλειο. Αλλά η στάση Ταλιαδώρου με επιστέγασμα την σεξιστική του δήλωση για την Υπουργό και το θράσος του να κάνει παρατήρηση στην Πρόεδρο της Βουλής ότι άργησε δείχνουν διάθεση για συμπεριφορές που θα έπρεπε να απαιτούμε να έχουν εκλείψει εν έτη 2025. Οι απαιτήσεις των εκπαιδευτικών πλέον δεν πρέπει να εστιάζουν στο αν θα κερδίσουν μια αργία ή αν θα χάσουν κάποιες μέρες διακοπών για να εκπαιδευτούν σε κάτι καινούργιο. Πρέπει να έχουν να κάνουν με την ανάγκη για να βελτιώσουν τις ικανότητες τους στο επαγγελματικό τους πεδίο είτε αυτό έχει να κάνει με τις νέες τεχνολογίες, είτε με τις τεχνικές διδασκαλίας. Η ραγδαία εξέλιξη μαζί με τα αρνητικά της κουβάλα και πολλά θετικά και πολύ φοβάμαι ότι συμπεριφορές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές θα αφήσουν την παιδεία εγκλωβισμένη στην στασιμότητα.
Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο κύριος Ταλαιδώρος είναι παλιά καραβάνα και ξέρει καλά να συνδικαλίζεται αναγνωρίζοντας ότι είναι πρόεδρος μιας οργάνωσης με δύναμη (ψηφοφόροι), αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την σιωπή της πλειοψηφίας των καθηγητών. Η σιωπή απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο δεν είναι ποντιοπιλατική αλλά είναι στήριξη σε αυτόν που τις κάνει για να συνεχίσει απτόητος. Αρά βάζοντας κάτω τα όσα προαναφέρθηκαν ποιος μπορεί να πείσει τον απλό πολίτη ότι τα μέτρα από πλευράς ΟΛΜΕΚ λήφθηκαν για το καλό του συστήματος αξιολόγησης, που στόχο θα έχει να ξεχωρίζει τους ικανούς από τους ανίκανους. Κι αν αυτός ο κάποιος που πρέπει να πείσει τον γονιό ότι χαλάλι η ταλαιπωρία που το παιδί του πρέπει να πάει σχολείο η ώρα 11 είναι ο κύριος Ταλιαδωρός τότε πολύ φοβάμαι ότι καθηγητές θα μείνουν μόνοι τους χωρίς την συμπαράσταση της κοινωνίας.
