Του Κώστα Ιορδανίδη
Είναι γοητευτική η «Σκομπία», η κεντρικότατη περιοχή των Αθηνών που στη διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας προστάτευσε ο αρχιστράτηγος των ελληνικών και βρετανικών δυνάμεων Ρόναλντ Μακένζι Σκόμπι. Είναι ασφαλή τα βόρεια προάστια όπου μετοίκησε η ανωτάτη αστική τάξη από το κέντρο της πρωτεύουσας. Ωραίες παρέες, εξωστρεφείς και καλοσπουδαγμένοι σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μόνον που αυτή δεν είναι η Ελλάδα. Και η πολιτική που διαμορφώνεται για κρισιμότατα ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις ιδιαιτερότητες των τοπικών κοινωνιών και ιδιαίτερα εκείνες των παραμεθόριων περιοχών, που εδώ και πέντε χρόνια κατακλύζονται από τα κύματα μεταναστών.
Με αυτά και με αυτά, οδηγηθήκαμε, στη Λέσβο και στη Χίο, στις πιο εκρηκτικές συγκρούσεις πολιτών και ανδρών των δυνάμεων ασφαλείας που έχουν συμβεί ποτέ από τα χρόνια του οικτρού ανταρτοπολέμου. Μόνον που οι εμπλεκόμενοι με τους άνδρες ασφαλείας δεν είναι ένοπλοι ανατροπείς. Πριν από ένα οκτάμηνο είχαν υπερψηφίσει τη Ν.Δ. για να απαλλαγούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καν αναρχικοί, αλλά επαγγελματίες, αγρότες, άτομα κάθε ηλικίας και πολιτικών πεποιθήσεων. Οι συγκρούσεις των Εξαρχείων μοιάζουν με αμυδρές αντανακλάσεις των ακροτήτων που έλαβαν χώρα στα δύο παραμεθόρια νησιά.
Οι δυνάμεις ασφαλείας είναι εντεταλμένες για την τήρηση της τάξεως. Ενεργούν βάσει εγχειριδίων εκπαιδεύσεως για την αντιμετώπιση κακοποιών ή ανατρεπτικών στοιχείων. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η δράση τους είναι συνέπεια αψυχολόγητων πολιτικών επιλογών. Αλλά καθώς οι εικόνες διαχέονται σε εκατομμύρια στο Διαδίκτυο, επέρχεται αποξένωση της κοινωνίας από τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας και ως εκ τούτου στρέβλωση επικίνδυνη. Ομως αρκεί το αυτομαστίγωμα. Διότι τεράστιες οι ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ειδικότερα της Γερμανίας, που όταν η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ απηύθυνε πρόσκληση σε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία δημιούργησε κύμα ανεξέλεγκτο μεταναστών.
Πλημμελέστατη ήταν η διαχείριση της κυβερνήσεως του Αλέξη Τσίπρα το 2015. Επαίνους έδρεψε η Ελλάς για τη φιλοξενία και τη θερμή υποδοχή προσφύγων –και όχι μόνον– την εποχή εκείνη από την Ε.Ε. και τα ευρωπαϊκά μέσα ενημερώσεως, διότι εξυπηρετούσε την πολιτική τους. Εως ότου κατήντησε η χώρα η χαβούζα της ανθρώπινης δυστυχίας. Εκληρονόμησε το πρόβλημα ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά, ως ομολόγησε και ο ίδιος, δεν είχε εκτιμήσει το μέγεθός του. Είναι καιρός ωστόσο να πάψει ο εμφύλιος μεταξύ της δήθεν Δεξιάς και της δήθεν Αριστεράς. Δεν οδηγεί πουθενά. Ματαίως διακηρύττουμε ότι τα σύνορά μας είναι τα σύνορα της Ενώσεως.
Η ασφάλεια της χώρας συναρτάται από τις επιλογές της Τουρκίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τόσο στο μεταναστευτικό όσο και σε όλα τα άλλα θέματα τα αφορώντα την εθνική μας κυριαρχία. Γοητευτική η λέσχη της ενωμένης και αλληλέγγυας ούτως ειπείν Ευρώπης, αλλά και αυτή έχει εισέλθει σε φάση παρακμής και αρρυθμίας. Ως εκ τούτου ας επικεντρωθούμε στα του οίκου μας, μήπως και συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.
