Για το προηγούμενο έτος δεν έχω πολλά να σημειώσω. Σε γενικές γραμμές, από πολιτική και κοινωνικοοικονομική άποψη, οι εξελίξεις δεν ήταν θετικές και ενθαρρυντικές. Σε παγκόσμιο επίπεδο παρακολουθήσαμε την εντατικοποίηση του Δεύτερου Ψυχρού Πολέμου, ενώ σε ευρωπαϊκό πεδίο, η κοινωνικοπολιτική αναστάτωση έλαβε διαστάσεις. Το κατεστημένο των ευρωπαϊκών χωρών δέχεται ποικίλες πιέσεις από διάφορες πολιτικές και μη δυνάμεις, ενώ δεν έλειψαν και οι «επιθέσεις» από τα ακροδεξιά κινήματα τα οποία αναπτύσσουν νέα δυναμική.
Στην περιοχή μας, η εμφύλια σύρραξη στην Συρία εισήλθε πλέον στην τελική της φάση. Το τέλος του πολέμου στην Συρία όμως δεν σηματοδοτεί το τέλος των συγκρούσεων και των παθών των ντόπιων πληθυσμών της περιοχής καθώς όπως φαίνεται ακολουθούν νέες αντιπαραθέσεις. Ενδεικτικά, η νέα επίθεση του Ισραήλ κατά ιρανικών στόχων στην Συρία μας προϊδεάζει για τα όσα ακολουθούν.
Κατά την διάρκεια του 2018, η στροφή της Τουρκίας στον αυταρχισμό όχι μόνο συνεχίστηκε, αλλά έλαβε πλέον επικίνδυνες διαστάσεις. Σε πολλά πεδία του δημοκρατικού και φιλελεύθερου πολιτεύματος η γειτονική χώρα παρουσιάζει μεγάλα κενά και προβλήματα πολλαπλασιάζονται . Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ένταση στο Κουρδικό Ζήτημα κινδυνεύει να παρασύρει την Τουρκία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή σε νέες περιπέτειες.
Στην Ελλάδα, στα μέσα του 2018, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το τέλος των μνημονίων με τον Υπουργό Οικονομικών να κάνει χαρακτηριστικά λόγο για είσοδο της χώρας στις αγορές 2,5 φορές κατά το τελευταίο διάστημα. Φυσικά τέτοιου είδους δηλώσεις και προπαγανδιστικού τύπου μηνύματα τόσο από μεριάς κυβέρνησης όσο και από την μεριά της αντιπολίτευσης δεν κρύβουν την «πικρή πραγματικότητα». Νέα έρευνα δείχνει ότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώθηκε κατά 340.000 ψυχές. Η μεγάλη κοινωνική και ταξική απαξίωση της χώρας συνεχίζεται με τους νέους να αναζητούν ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό.
Σε γενικές γραμμές οι εξελίξεις δεν ήταν ενθαρρυντικές ούτε στο μικρό νησί της Μεσογείου που ονομάζεται Κύπρος. Με εξαίρεση την εποχιακή εργοδότηση και την προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης περί μείωσης της ανεργίας, τα μεγάλα προβλήματα σε πολλά πεδία διαιωνίζονται με τα μεροκάματα να συρρικνώνονται όλο και περισσότερο. Εταιρίες κλείνουν, κηρύσσουν πτώχευση ή φτάνουν στο χείλος του γκρεμνού, η διαφθορά καλπάζει, η δικαιοσύνη αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα και το σύστημα υγείας παρουσιάζει κενά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η στασιμότητα συνεχίζεται στο μέτωπο του Κυπριακού. Στα περίχωρα δε του νησιού επικρατεί «φουρτούνα», με την Αθήνα και την Λευκωσία να μην εννοούν να κατανοήσουν την σοβαρότητα των απειλητικών μηνυμάτων της Άγκυρας.
Στην σκιά των προαναφερομένων, προσωπικά επιλέγω να ολοκληρώσω την πρώτη σύντομη τοποθέτηση του νέου έτους με μια και μοναδική ευχή. Εύχομαι σε όλους τους λαούς της περιοχής μας νηφαλιότητα, ρεαλισμό και διαύγεια στην σκέψη. Εν ολίγοις εύχομαι να μείνουν μακριά από ιδεολογικές και συναισθηματικές αγκιστρώσεις. Στο σημείο που έφτασαν σήμερα οι εξελίξεις, η ανθρωπότητα στο σύνολό της, αλλά πολύ περισσότερο, εμείς οι κάτοικοι της Ανατολικής Μεσογείου που «φλέγεται» στην κυριολεξία, χρειαζόμαστε «ψύχραιμες» αναλύσεις. Αναλύσεις που δεν έχουν ως σημείο εκκίνησης το συμφέρον και το «εγώ», αλλά την πολυδιάστατη κατανόηση της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας.
Για φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η Κύπρος αν ο δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης του νησιού, εστίαζε ψύχραιμα και χωρίς ιδεολογικές-πελατειακές-ταξικές αγκιστρώσεις στους προβληματισμούς των συνανθρώπων μαζί με τους οποίους στοχεύει σε ένα κοινό όραμα, στην επανένωση του νησιού...
Για φανταστείτε μια ενωμένη Κύπρο που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις «ασθένειες» του παρελθόντος, το «κουμπαριλίκι», το κατεστημένο, την διαφθορά, την φτώχεια, την αποξένωση της νεολαίας από τον τόπο της...
Για φανταστείτε... Πάντα με μια δόση ρεαλισμού...
