Του Ονασαγόρα
«Μία από τα ίδια», κρίνεται από πολλούς το αποτέλεσμα του δείπνου ή άλλως της τριμερούς, του Βερολίνου.
«Το αποτέλεσμα δεν έφερε κάτι νέο απλά επαναβεβαίωσε τις προηγούμενες θέσεις και έφερε μία ελπίδα ότι ενδέχεται να συγκληθεί πενταμερής μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα, καλή Άνοιξη, ίσως και Καλοκαίρι του 2020» σχολίαζε χθες βράδυ γνωστός πολιτικός σε πηγαδάκι στη Λευκωσία.
Σύμφωνα με τον ίδιο η αναφορά του Γκουτέρες, ότι όλες οι πλευρές αναγνωρίζουν πως αυτή τη φορά η διαδικασία «θα είναι διαφορετικη», μπορεί να ακούστηκε λίγο «απειλητική» αλλά, όπως σημείωσε, «έχει ήδη αρχίσει να επιβεβαιώνεται» μιας και «το ΑΚΕΛ ήδη χαιρετίζει τις εξελίξεις ενώ οι του Ενδιάμεσου έχουν αρχίσει την κριτική». «Τα πράγματα αλλάζουν και δεν αποκλείεται ακόμα και ολική αναστροφή του Αναστασιάδη, ίσως και κολωτούμπα» ανέφερε. Και πρόσθεσε πως τώρα πια, που το τρένο ξαναμπήκε στις ράγες όπως είπε ο Ακιντζί «αποτελεί καθαρά θέμα χειρισμού και ελιγμών και καλής οδήγησης». Για το πως μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα υποστήριξε ότι «όντως βρισκόμαστε ξανά εκεί που ήμασταν, χωρίς συμφωνία στους όρους αναφοράς, χωρίς ημερομηνία για σύγκληση πενταμερούς ή επόμενη συνάντηση και χωρίς ουσιαστική υποχώρηση από τις θέσεις της κάθε πλευράς».
Μια άλλη ανάγνωση της τριμερούς, αναφέρει πως ο μεγάλος κερδισμένος της βραδιάς ήταν ο Ακιντζί, ο οποίος όχι μόνο κέρδισε πόντους για την προεκλογική του εκστρατεία στα κατεχόμενα «αλλά και σαφή αναφορά στα ψηφίσματα που ενδιαφέρουν τους Τουρκοκύπριους για την πολιτική ισότητα». «Ακόμα και να μην γινόταν αυτή η συνάντηση ο Ακιντζί θα έπρεπε να την είχε προκαλέσει αφού μόνο κέρδος του έφερε», ήταν η αναφορά του.
Σε ό,τι αφορά τον Νίκαρο η εκτίμηση είναι πως παρά τη συγκρατημένη στάση που τήρησε στο σχολιασμό του μετά τη συνάντηση, καταγράφει και κέρδη και ζημιές στον... προσωπικό του πολιτικό λογαριασμό. Ένα μεγάλο κέρδος είναι πως θα κλείσει, τουλάχιστον για λίγο το στόμα του ΑΚΕΛ και θα τερματιστεί η ανελέητη κριτική για τις παλινδρομήσεις και την απραξία του. Ταυτόχρονα θα έχει να αντιμετωπίσει την αντίδραση των δυνάμεων του Ενδιάμεσου χώρου για τη μη καταγραφή των τουρκικών έκνομων ενεργειών και την συμμετοχή του σε διαπραγματεύσεις ενώ η Τουρκία συνεχίζει την εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ και απειλεί να ανοίξει τα Βαρώσια. Επιπλέον ετοιμάζεται ήδη η δυναμική επίκρισή του για την επιβεβαίωση της αποδοχής της «πολιτικής ισότητας» των Τουρκοκυπρίων με τον τρόπο που τον ερμηνεύει ο Ακιντζί, κάτι που αποτελούσε μέχρι πρότινος κόκκινο πανί για τον ίδιο.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε χθες βράδυ σε πολιτικό πηγαδάκι, η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Νίκαρο είναι η επιστροφή του στο «ηφαίστειο της Λευκωσίας», την κυπριακή πραγματικότητα με τα ανοικτά μέτωπα που άφησε φεύγοντας για το Βερολίνο. Εκτός από το κατασκοπευτικό Βαν και το θέμα με τις υπηκοότητες και τα διαβατήρια που κρατείται ακόμα ανοιχτό, είναι και η έκθεση του Οδυσσέα-Τσακ Νόρις για τα τα προεδρικά ταξίδια αλλά και ο ανασχηματισμός, ο οποίος δεν μπορεί άλλο να περιμένει. Όπως ακούω για αυτό το τελευταίο και τριμερείς και τετραμερείς που... συγκλήθηκαν το τελευταίο διάστημα δεν απέδωσαν και η προσπάθεια θα αρχίσει ξανά σήμερα από την αρχή...
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
