Του Ονασαγόρα
Τα πολιτικά παιχνίδια με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων συνεχίζονται και μάλλον θα συνεχίζονται για πολύ ακόμα. Το κατοχικό καθεστώς πιεσμένο από την απόφαση της κυβέρνησης να ανοίξει τα οδοφράγματα εκτός από αυτό της οδού Λήδρας, ύστερα από συναντίληψη και συμφωνία του Νίκαρου με τον Ακιντζί, έσπευσε να ανοίξει τα οδοφράγματα που είχε κλείσει, περιλαμβανομένου και αυτού της Λήδρας αλλά αφήνοντας κλειστό το οδόφραγμα του Λιμνίτη.
Οι επικρίσεις και στις ελεύθερες και στις κατεχόμενες περιοχές εξακολουθούν να είναι έντονες. Η ψευδοκυβέρνηση του κατοχικού καθεστώτος αιφνιδίασε και αυτόν τον ίδιο τον Ακιντζί ο οποίος άλλα είχε συμφωνήσει με τον Νίκαρο και άλλα είδε να ανακοινώνονται στα κατεχόμενα. Αυτό φέρεται να διαβίβασε και στους συμβούλους του Νίκαρου που έσπευσαν για διευκρινήσεις μετά τις ανακοινώσεις του κατοχικού καθεστώτος. Επιπλέον το κλίμα βαραίνει και από τις επικρίσεις του ΑΚΕΛ κατά της κυβέρνησης για την απόφαση να παραμείνει κλειστό το οδόφραγμα της Λήδρας ενώ το κατοχικό καθεστώς για καθαρά λόγους εντυπώσεων το έχει ανοίξει.
Και ενώ στην εξίσωση μπαίνει και το άνοιγμα του παράνομου αεροδρομίου στα κατεχόμενα για πτήσεις από την Τουρκία οι ανησυχίες και της κυβέρνησης και των επιδημιολόγων αυξάνεται. «Δεν γίνεται στη Δημοκρατία να λαμβάνουμε αυστηρότατα μέτρα και με αυξημένο κόστος και ταυτόχρονα να κλείνουμε τα μάτια στον ετσιθελισμό του κατοχικού καθεστώτος που ευνοεί απευθείας πτήσεις με την Τουρκία όπου ο ιός καλπάζει» έλεγε χθες επιστήμονας που επιμένει ότι «θα πρέπει η παραμεριστεί η πολιτική διάσταση από ένα θέμα που αφορά καθαρά τη δημόσια υγεία».
Ο ίδιος σημείωσε πως «αυτό είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατο σε μια περίοδο που στα κατεχόμενα υπάρχει προεκλογική περίοδος και στις ελεύθερες περιοχές η αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών δυνάμεων βρίσκεται στα ύψη».
Χθες πάντως σημειώθηκε άλλη μία σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και ΑΚΕΛ ειδικά για το οδόφραγμα της Λήδρας, με τον Άντρο Κυπριανού να υποστηρίζει ότι «τα επιχειρήματα τα οποία έχουν ακουστεί μέχρι στιγμής δημόσια δεν είναι τόσο πειστικά». Ο Κούσιος διερωτήθηκε γιατί ο ΓΓ του ΑΚΕΛ θέτει αυτό το θέμα σημειώνοντας: «Θα θέσουμε σε κίνδυνο την υγεία του λαού για να ικανοποιήσουμε τον κ. Κυπριανού; Ε, δεν θα το κάνουμε» και πρόσθεσε: «Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε πισωγύρισμα στην εξάπλωση της πανδημίας. Η Τουρκία, από την οποία θα έρχονται πτήσεις. είναι υψηλού κινδύνου και επιπλέον δεν γνωρίζουμε ποια είναι η επιδημιολογική εικόνα στα κατεχόμενα».
Οι τοποθετήσεις και του ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης προοιωνίζουν ότι και στο εσωτερικό μια νέα αντιπαράθεση για τα οδοφράγματα μόλις έχει αρχίσει με άγνωστη την εξέλιξη και την κατάληξή της. Ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη και οι δικαιολογημένες αντιδράσεις των κατοίκων του Κάτω Πύργου οι οποίοι παραμένουν αποκλεισμένοι με την ανεξήγητη απόφαση του κατοχικού καθεστώτος να κρατά κλειστό και το οδόφραγμα του Λιμνίτη. «Η Τυλληρία είναι καζάνι που βράζει, έχουμε φτάσει στα όρια μας. Εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα ακόμα και τη λήψη δυναμικών μέτρων στα υπόλοιπα οδοφράγματα. Θα παρεμποδίσουμε οι ίδιοι τις διελεύσεις στα άλλα οδοφράγματα.», δήλωσε ο Νίκος Κλεάνθους, κοινοτάρχης Κάτω Πύργου. Πρόκειται για μια νέα διάσταση που προστίθεται στο πρόβλημα και θα πρέπει οι αρχηγοί των κομμάτων και η κυβέρνηση να την ακούσουν, μόλις σταματήσουν τους μονολόγους τους. Και να την μεταφέρουν πιεστικά και αποτελεσματικά και στα Ηνωμένα Έθνη και στην κυρία Σπέχαρ που δεν φαίνεται να βλέπει και να ακούει όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο ευθύνης της.
Η σημερινή επίσκεψη αστραπή του Νίκου Χριστοδουλίδη στο Ισραήλ δεν γίνεται για σκοπούς εθιμοτυπίας, ούτε ως αντίβαρο στην αναβολή της επίσκεψης του Νίκαρο στον Νετανιάχου. Όπως μου έλεγε πηγή μου που γνωρίζει «πρόκειται για ουσιαστική επίσκεψη με συγκεκριμένα θέματα στην ατζέντα και συγκεκριμένα ερωτήματα προς απάντηση». Όπως σημείωσε: «δεν αποκλείεται μάλιστα κάποιες από τις απαντήσεις να δοθούν δημόσια και μάλιστα πολύ σύντομα, με πολλούς αποδέκτες».
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
