Του Ονασαγόρα
Παρακολουθώντας τη συζήτηση για τα χρυσά διαβατήρια και τις αποκαλύψεις ότι μεταξύ άλλων δώσαμε την κυπριακή και ευρωπαϊκή υπηκοότητα σε ολόκληρο... χαρέμι, δεν ξέρεις αν θέλεις να γελάσεις ή να κλάψεις. Ή και τα δύο μαζί. Τελικά το γελόκλαμα δεν λέει να μας αφήσει από τότε που η Κυπρούλα μας έγινε κράτος. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει ποτέ να ενηλικιωθεί και να γίνει κανονικό κράτος, που λέει και ο Γκουτιέρες. Δεν είναι τραγικό να ανακαλύπτουμε κάθε δυο-τρία χρόνια ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο; Και ότι είμαστε καταδικασμένοι να πλαντάζουμε στο γελόκλαμα;
Δυσαρεστημένη σφόδρα είναι η Πινδάρου με την εξωτερική πολιτική, όπως ασκείται από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ιδιαίτερα ο χειρισμός των τελευταίων εξελίξεων με τις κυρώσεις χτύπησε καμπανάκι στον Φούλη, ο οποίος δεν μάσησε τα λόγια του και τα είπε χύμα και στο Εθνικό Συμβούλιο και στον Νίκαρο κατ’ ιδίαν και στο Πολιτικό Γραφείο του κόμματος. Όπως με ενημέρωσε η μάνταμ του Φούλη, ο μεγάλος αρχηγός τα πήρε στο κρανίο, όταν πρόσφατα άκουσε από Ευρωπαίους πολιτικούς πρώτης γραμμής το σχόλιο ότι η Κύπρος με την πολιτική που ακολουθεί απομονώνεται στην Ε.Ε. Γι’ αυτό και δεν ήταν καθόλου τυχαία η αναφορά του στο Εθνικό Συμβούλιο για τον πήχη που μπήκε πολύ ψηλά με αποτέλεσμα να περάσουμε από κάτω... Αλλά και στο Πολιτικό Γραφείο του ΔΗΣΥ ήταν ακόμα πιο... εκφραστικός. Μίλησε για την εξωτερική πολιτική επί Κασουλίδη και κάνοντας συγκρίσεις και αποτιμήσεις. Όπως ανέφερε επί Κασουλίδη με όποιον από την Ε.Ε. και αλλού μιλούσες μόνο καλά λόγια άκουγες. Τώρα ακούς μόνο επικρίσεις και αναφορές ότι δεν μας καταλαβαίνουν...
Η μάνταμ επιμένει πως και εκείνο το «να πούμε όλοι ένα mea culpa» και να δηλώνουμε στη διεθνή κοινότητα από το πρωί μέχρι το βράδυ την ετοιμότητά μας να επιστρέψουμε σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που είπε ο Φούλης στην εκδήλωση για την Αμμόχωστο, είχε πολύ συγκεκριμένους αποδέκτες. «Δεν το είπε καθόλου μα καθόλου τυχαία», μου ανέφερε. Και πρόσθεσε πως ο ίδιος κουράστηκε να τρέχει κάθε τρεις και λίγο σαν πυροσβέστης και αν ήθελε να κάνει τον πυροσβέστη θα μπορούσε να πάει στην πυροσβεστική και όχι στην πολιτική.
Μια και βρισκόμαστε στο πολυβασανισμένο θέμα των διαπραγματεύσεων σας θυμίζω την πρόσφατη δήλωση του Νίκαρου ότι οι νέες προκλήσεις των Τούρκων στην Αμμόχωστο δεν είναι εμπόδιο για μας για να μπούμε σε νέο γύρο διαπραγματεύσεων. Μια δήλωση με την οποία το ΑΚΕΛ δεν εκφράστηκε αρνητικά, μάλλον θετικά το είδα να εκφράζεται με τον Στεφάνου να λέει ό,τι περίπου και ο Νίκαρος. Ότι δηλαδή εάν οι συνομιλίες αρχίσουν από εκεί που είχαν μείνει στο Κραν Μοντάνα και επανέλθει ο χάρτης των Τουρκοκυπρίων, η Αμμόχωστος θα ουσιαστικά θα περάσει υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, οπότε εξανεμίζονται και όλες οι ενέργειες των Έρογλου και Ταλάτ. Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος θα είναι σε λίγες ημέρες ο νέος συνομιλητής μας και αν θα τον αφήσει ο Έρογλου να υποβάλει ξανά τον χάρτη...
Αντιθέτως, όμως, με το ΑΚΕΛ, ο νέος στενός του συνεργάτης, το ΔΗΚΟ διαφωνεί και με τον Νίκαρο και με το ΑΚΕΛ. Όπως, μάλιστα, ανέφερε, η δήλωση του Νίκαρου συνιστά άτακτη οπισθοχώρηση και προμηνύει κακά μαντάτα για την Αμμόχωστο, εάν η κυβέρνηση ακολουθήσει την ίδια πολιτική και δεν μάθει από τα λάθη της...
Το ερώτημά μου δεν αφορά το ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Ποιος μπορεί να πετύχει περισσότερα ή λιγότερα. Κάτι πολύ πιο απλό με απασχολεί: Πώς θα μπορέσει ο πρίγκιπας Νικόλαος να τα βρει με τον Άντρο τώρα που αρχίζουν τα δύσκολα; Πώς θα συνεργαστούν και θα βρουν κοινή γλώσσα για το Κυπριακό και τα τεράστια ανοιχτά θέματα που αφορούν το μέλλον μας, όταν ο ένας βρίσκεται στην Ανατολή και ο άλλος στη Δύση;
ΚΟΥΙΖ: Φανταστήκατε στον δεύτερο γύρο των εκλογών που διεξάγονται στα Κατεχόμενα, γιατί όλοι πιθανολογούν ότι θα υπάρξει δεύτερος γύρος, να εκλεγεί θριαμβευτικά ο Ακιντζί; Οι δημοσκοπήσεις που έχουν κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές αυτό το συμπέρασμα λένε ότι βγάζουν. Πού θα πάει να κρυφτεί ο Ερντογάν και ο Τατάρ; Και πώς θα δεχτούν το αποτέλεσμα; Κάτι από Τραμπ μάλλον θα παρακολουθήσουμε...
